Όλα ήταν έτοιμα στον μαγευτικό λόφο της Σάνης στη Χαλκιδική, με σκηνικό τον κατάφωτο από πορφυρά και μενεξεδιά χρώματα μεσαιωνικό Πύργο του, και με ένα πλήθος 3.000 ανθρώπων να περιμένει και να αδημονεί. Για να δούμε τι εννοεί αυτή τη φορά ο ποιητής, με αυτή την «έφοδο προς τον ουρανό» που επιχειρεί αντλώντας ήχο και υλικό από εκείνο το μαγικό και δραματικό καλοκαίρι του 1969.

Και τι υλικό! Η μουσική που ακούστηκε στο Γούντστοκ ήταν μείγμα ροκ εντ ρολ, ποπ, φολκ, μέχρι και «classic indian»! Η ατμόσφαιρα ήταν αυτή της αποθέωσης της προσωπικής έκφρασης, της χαλαρής αποδοχής του «sex and drugs», της αποδοκιμασίας του πολέμου στο Βιετνάμ. Πώς να εκφράσεις αυτόν τον άνεμο; Πώς να μεταφέρεις στο σήμερα εκείνη την «αξεδίψαστη δίψα» εκείνου του καλοκαιριού;

Ο ίδιος ο Διονύσης Σαββόπουλος πάντως ήταν ίσως ο πιο αυθεντικός «εκφραστής»’ εκείνης εποχής στην Ελλάδα με το «Περιβόλι του Τρελού» που βγήκε ακριβώς το 1969 αλλά και τον «Μπάλο» και το «Βρώμικο Ψωμί» που ακολούθησαν.

Στις συναυλίες του Θεσσαλονικιού τροβαδούρου τίποτα δεν είναι «φλου» ή «περίπου». Οι ευθύβολες, ανατρεπτικές πρόζες του, οι απίστευτες μεταμορφώσεις ενορχηστρωτικά των τραγουδιών του για την κάθε περίπτωση, οι επιλογές τραγουδιών άλλων συναδέλφων του, οι «ρόλοι» των μουσικών και των τραγουδιστών που τον πλαισιώνουν, καθιστούν το πρόγραμμα μοναδικό.

Η μπάντα με τους «διόσκουρους» -μουσικούς κλάσεως που σταθερά τον συνοδεύουν, Γιώτη Κιουρτσόγλου (μπάσο και ενορχήστρωση) και Σταύρο Λάντσια (κρουστά και πιάνο), καθώς και τον νεαρότερο κιθαρίστα και τραγουδιστή Σάκη Ντοβόλη, απογείωσε ακόμα και τους πιο μυημένους και απαιτητικούς. Με έκανε κάποιες στιγμές να νιώσω ότι ακούω κάτι από το «Another Brick in the Wall» των Pink Floyd ή τη μπάντα του Τζο Κόκερ στο Γούντστοκ.

Η Κατερίνα Πολέμη, τραγουδίστρια που τον συνοδεύει τα τελευταία χρόνια και οι νέες Αλεξάνδρα Σιετή και Κλαυδία Παπαδοπούλου τα κατάφεραν στον δύσκολο ρόλο να τραγουδούν αποσπάσματα τραγουδιών που ακούστηκαν στο Γούντστοκ και αντίστοιχα του Σαββόπουλου της εποχής εκείνης, βοηθώντας να προκύψει, μαζί με τις πρόζες του τροβαδούρου ένα συναρπαστικό αποτέλεσμα.

«Ήταν μια μικρή Αναγέννηση», είπε σε μία από αυτές, τονίζοντας πως «το ποτάμι τότε ήταν φουσκωμένο» για να προσθέσει αλληγορικά: «Τα νερά βέβαια μετά τραβήχτηκαν, αλλά το σημάδι που έφτασε η στάθμη τους, ψηλά στο βράχο, υπάρχει πάντοτε για να μας θυμίζει ότι η αληθινή τέχνη οφείλει να εκφράζει πάντα την αξεδίψαστη δίψα μας».

Το που το πήγαινε ο Σαββόπουλος αποδείχτηκε από τα πρώτα δευτερόλεπτα. Διάλεξε το σπαρακτικό «Let the Sunshine» από το θρυλικό Medley του Aquarius, του μιούζικαλ «Hair» για να ανέβει όλη η ομάδα στη σκηνή.

Ακολούθησε ο «Μπάλος» -ολόκληρο το τραγούδι!- που «κόλλησε» με το υπέροχο See Me - Feel Me των WHO του Γούντστοκ και την μυθικά «ερειπωμένη» φωνή του τροβαδούρου να καρφώνει τις αιώνιες λέξεις του Ρότζερ Ντάλτρεϊ: Touch Me - Heal me.

Και στη συνέχεια με καταιγιστικό ρυθμό ήρθε η «Μαύρη Θάλασσα» και η «Θαλασσογραφία» μαζί με το «It ain’t me Baby» του Ντύλαν και το «Wicked Messenger» ίδιου που είπε η Κατερίνα Πολέμη και «δέθηκε» με την ελληνική εκδοχή του, τον «Άγγελο Εξάγγελο» αλλά και το «Βιετνάμ Γιε Γιε».

Η Αλεξάνδρα μας θύμισε το «Freedom» του Ρίτσι Χέβενς, και το Cry me Babe της Τζάνις Τζόπλιν, που «δέθηκε» κι αυτό με μια υπέροχη ερμηνεία του Σαββόπουλου στα «Παιδιά που χάθηκαν»!

Σε άλλα τραγούδια από το Γούντστοκ ο Σάκης είπε το «With A Little help from my friends» του Κόκερ και το «Purple Haze» του Τζίμι Χέντριξ και η Κλαυδία τα «Black Magic Woman» των Santana και το «I put a Spell on You» των Ριβάϊβαλ.

Σημαντικές επίσης στιγμές ήταν το «Halleluiah» του Λέοναρντ Κοέν και το «Ι Shall Be Released» του Ντύλαν (Πολέμη).

Σε αυτό το ψηφιδωτό βρήκαν θέση και άλλα εμβληματικά τραγούδια του Διονύση Σαββόπουλου όπως το «Περιβόλι», η «Θανάσιμη Μοναξιά του Αλέξη Ασλάνη» και η «Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη».

Το τελευταίο, ήταν το τραγούδι που θα έλεγε αν θα μπορούσε να είναι ο ίδιος παρών στο Γούντστοκ. Ούτως ή άλλως όπως εκμυστηρεύτηκε, την «Ωδή» την έγραψε για τον Τσε Γκεβάρα, αλλά δεν θα μπορούσε να περάσει από τη λογοκρισία μια ονομαστική αναφορά στον Τσε. «Είμαι σίγουρος ότι ο στρατηγός της Ρούμελης δεν θα είχε αντίρρηση να καλύψει τον Κομαντάντε, ούτε εκείνος θα είχε πρόβλημα να διασωθεί από τον Καραϊσκάκη»!

Τις επεισοδιακές μέρες που προβλήθηκε η ταινία για το τριήμερο που σφράγισε το μύθο της νεολαίας των sixties, βρέθηκε στην Αθήνα ο σκηνοθέτης της Μάικλ Γουάντλεϊ.

Το βράδυ ο ίδιος μαζί με τον διάσημο τραγουδιστή Ντόνοβαν πήγε στο «Ροντέο» κλαμπ, όπου τραγουδούσε ο Σαββόπουλος. Στο μαγαζί δεν έπεφτε καρφίτσα, οι πάντες συζητούσαν για την ταινία και τα επεισόδια. Όταν τελείωσε , ο Ντόνοβαν ανέβηκε στη μικρή σκηνούλα και χαιρέτησε τον Σαββόπουλο μέσα σε ζητωκραυγές.

Ο τελευταίος θυμάται: «Ο Γουάντλεϊ ήρθε κατόπιν στο καμαρίνι και μου ζήτησε να συμμετάσχω στο επόμενο φεστιβάλ του Νιούπορτ. Θα ήθελα να πάω αλλά δεν μου έδινε διαβατήριο η Χούντα»’.

*(Η φωτογραφία είναι από τη συναυλία στη Σάνη).

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 18 Αυγούστου 2019