Τους τελευταίους μήνες η Θεσσαλονίκη τραβά τα φώτα της επικαιρότητας ως η πόλη που κατέχει την πρωτιά στα κρούσματα κορονοϊού, «ανταγωνιζόμενη» την Αθήνα σε έναν αγώνα δρόμου προς την καταστροφή. Και ενώ αρκετοί τη συνδέουν με φράσεις όπως «νέο αρνητικό ρεκόρ», «έκρηξη κρουσμάτων» και «αυξημένο ιικό φορτίο», οι Εκδόσεις Πανεπιστημίου Μακεδονίας και οι γυναίκες της πόλης δίνουν ελπίδα για ένα φωτεινό αύριο μέσα από τη δράση Share Your Quarantine Face.

Γυναίκες από διάφορους επαγγελματικούς κλάδους, από κάθε έκφανση της κοινωνικής ζωής απαθανατίζουν καθημερινές στιγμές της καραντίνας τους και τις συνοδεύουν με ένα χαμόγελο και ένα απόσπασμα από το αγαπημένο τους βιβλίο. Όπως εξηγεί στη «ΜτΚ» η διευθύντρια των Εκδόσεων του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, Ιωάννα Δανδέλια, το project αποτελεί μία πηγή αισιοδοξίας για την επόμενη μέρα αλλά και μία απτή απόδειξη ότι η ζωή συνεχίζει να υπάρχει και μέσα στην καραντίνα:

«Αποφασίσαμε να κάνουμε κάτι συλλογικό και να σταλεί ένα αισιόδοξο μήνυμα. Προσωπικά έχοντας μία ιδιαίτερη ευαισθησία για τα θέματα των γυναικών, αποφάσισα να απευθύνω ένα κάλεσμα στις γυναίκες, χωρίς να υπάρχει τάση διάκρισης προς τους άνδρες. Η Θεσσαλονίκη δεν είναι μόνο κορονοϊός, φόβος και κρούσματα. Μας έχει στεναχωρήσει πολύ το ότι η πόλη μας έχει βρεθεί στο προσκήνιο μόνο για αυτούς τους λόγους. Νιώσαμε φοβισμένοι, ότι χάνουμε το έδαφος κάτω από τα πόδια μας και αυτό πρέπει να φύγει από πάνω μας. Πρέπει να δούμε την επόμενη μέρα η οποία μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολη γιατί έχει πληγεί η οικονομία μας και η κοινωνικότητά μας. Δε θα αντιμετωπίσουμε ποτέ ξανά ο ένας τον άλλον με τον ίδιο τρόπο. Ας προσπαθήσουμε λοιπόν να βρούμε νέους τρόπους να προσεγγίσουμε τον διπλανό μας ξανά. Ίσως ένας από τους τρόπους να είναι και δράσεις όπως αυτή.

Συγκεντρώσαμε γυναίκες επιχειρηματίες, γιατρούς, δικηγόρους, δημοσιογράφους, καλλιτέχνες κ.λπ., χωρίς διακρίσεις αναφορικά με την ηλικία. Επιδιώκουμε την ταύτιση. Γυναίκες πιο γνωστές στην πόλη για τη δράση τους αλλά και γυναίκες της διπλανής πόρτας μοιραζόμαστε μία εικόνα της καθημερινότητας. Μία γυναίκα μπορεί να αποτυπώνεται την ώρα που δουλεύει, μαγειρεύει, βρίσκεται σε κάποια συνάντηση μέσω ίντερνετ, γυμνάζεται, είναι με τα παιδιά της ή κάνει πρόβες εν αναμονή του ανοίγματος του χώρου του θεάματος. Έχουμε ακόμα και συμμετέχουσα που δουλεύει στην πρώτη γραμμή, σε νοσοκομείο και βρήκε χρόνο να στείλει μία φωτογραφία με ένα χαμόγελο για την επόμενη μέρα. Αυτό που θέλουμε να δείξουμε είναι πως η ζωή μας δεν είναι η καραντίνα. Υπάρχει ζωή και πέρα από αυτή. Τι καλύτερο λοιπόν από το να συνδυάσουμε αυτές τις ζωντανές εικόνες με μία πρόταση για ένα βιβλίο;».

Με τη συμμετοχή να έχει ξεπεράσει κάθε προσδοκία, η σελίδα των Εκδόσεων Πανεπιστημίου Μακεδονίας στο Facebook φιλοξενεί καθημερινά περί της 5-6 αναρτήσεις με φωτογραφίες γυναικών και στο τέλος της μέρα ένα κολάζ με όσες εικόνες ανέβηκαν το τελευταίο 24ωρο. Στο τέλος της δράσης πρόκειται να δημιουργηθεί ένα album που θα περιλαμβάνει όλες τις φωτογραφίες με τα αποσπάσματα των βιβλίων που τις συνοδεύουν και τα ονόματα των συμμετεχόντων.

«Αν δε στηρίξουμε τώρα ο ένας τον άλλον, θα χαθούμε»

Το hashtag του project έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις και έχει ξεφύγει από τα σύνορα της Θεσσαλονίκης, ακόμα και της χώρας, αφού σύμφωνα με την κ. Δανδέλια, άνδρες και γυναίκες στέλνουν συνεχώς υποστηρικτικά μηνύματα και σχόλια θαυμασμού κάνοντας λόγο για ένα εγχείρημα που δεν πρέπει να «φυλακιστεί» εντός των τειχών της πόλης και προτρέπουν τους διοργανωτές να το επεκτείνουν:

«Έχουμε γίνει αποδέκτες πολύ θετικών σχολίων. Μας στέλνουν και άνδρες για να συμμετέχουν και μας προτείνουν να κάνουμε ένα άνοιγμα, κάτι το οποίο δεν αποκλείουμε να γίνει και εκτός Θεσσαλονίκης. Επίσης δηλώνουν πρόθεση συμμετοχής και πολλές άλλες γυναίκες και μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση ότι λαμβάνουμε μηνύματα και από άλλες πόλεις, ακόμα και από Έλληνες στο εξωτερικό. Στις σκέψεις μου υπάρχουν και άλλα, διαφορετικά project ώστε να δοθεί η απαραίτητη αισιοδοξία στον κόσμο. Κάτι νέο και με μεγαλύτερες προεκτάσεις».

Ως μία γυναίκα αεικίνητη, δραστήρια και «μέσα στα πράγματα», η κ. Δανδέλια τονίζει πως πέραν όλων των παραπάνω, η δράση της έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει και άλλες γυναίκες της πόλης, να συνομιλήσει μαζί τους και τελικά να παρουσιάσουν κάτι που όπως λέει και η ίδια λείπει από τη Θεσσαλονίκη. Κάτι συλλογικό, που εκφράζει το «μαζί» με κάθε του στοιχείο. Παράλληλα, η διαπίστωση πως το βιβλίο δεν εγκαταλείφθηκε, ειδικά σε μία τόσο δύσκολη περίοδο, αλλά αντίθετα αποτέλεσε σύμμαχό μας και ένα ξεχωριστό καταφύγιο για τον καθένα από εμάς, τη χαροποιεί ιδιαίτερα.

Κλείνοντας, στέλνει ένα ηχηρό μήνυμα προς όλους μας τονίζοντας την σημασία της ενότητας σε μία εποχή που τη χρειάζεται περισσότερο από ποτέ:

«Αν μου λείπει κάτι είναι ότι θα ήθελα να είμαστε πιο δεκτικοί. Να μην περιμένουμε στη γωνία να κατακρίνουμε μία πρωτοβουλία που ξεκινά. Ας μην είμαστε τόσο έτοιμοι να ασκήσουμε κριτική στο οτιδήποτε επειδή μας δίνουν το βήμα τα social media. Ας αποκτήσουμε μία συλλογικότητα σε αυτή την πόλη. Αν καταφέρουμε να ενωθούμε και να αντιπροσωπεύουμε την πόλη, τότε η Θεσσαλονίκη θα είναι πιο κερδισμένη από ποτέ. Ζούμε σε δύσκολες εποχές. Αν δε στηρίξουμε τώρα ο ένας τον άλλον, θα χαθούμε».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 10.01.2021