Γερό κόκκαλο, ράτσα σπάνια, με παντοτινή ομορφιά, που έκανε όλο τον κόσμο να παραμιλάει και τους άνδρες να νιώθουν ένα σκίρτημα βλέποντάς την, ακόμη και ως κατατρεγμένη φτωχή μάνα ή ως παραδουλεύτρα στο νότο της Ιταλίας. Η Σοφία Λόρεν, ένα σύμβολο αιώνιας γοητείας, θα μας χαρίσει, με το αναμφισβήτητο και πηγαίο ταλέντο της, εδώ και 70 χρόνια, από τότε που πρωτοπάτησε το αγαλματένιο πόδι της στα κινηματογραφικά πλατό, αθάνατες ερμηνείες και το κυριότερο θα μας δώσει έμπνευση δημιουργίας άμα τη εμφανίσει.

Η Σοφία Λόρεν, το κορίτσι από τη Ρώμη, που μεγάλωσε, με την αγαπημένη της γιαγιά, μέσα στη φτώχεια και τον πόλεμο στην λατρεμένη της Νάπολη, κάτω από αντίξοες συνθήκες, μπαίνει στην τελευταία στροφή της ζωής της, πιάνοντας τα 90 της χρόνια (20 Σεπτεμβρίου 1934), μία μεγάλη γιορτή για τον κινηματογράφο, την Ιταλία και φυσικά τους αθεράπευτους εραστές του ωραίου. Αυτού του προσώπου, σμιλευμένου από τον Μιχαήλ Άγγελο, με τα πράσινα μάτια που περικλείουν όλη τη Μεσόγειο και που μπορούν να συγκριθούν μόνο με αυτά των άγριων αιλουροειδών, τα σαρκώδη χείλη, έτοιμα να σε πνίξουν από πόθο, τις εξαίσιες αναλογίες και βεβαίως τις ατιθάσευτες καμπύλες της. Και μαζί αυτές οι μικρές ατέλειες, που ανυψώνουν ακόμη περισσότερο τη γοητείας της, σαν τις τελευταίες πινελιές του Λεονάρντο ντα Βίντσι.

Παρά το εντυπωσιακό παρουσιαστικό της και το απίστευτο σεξαπίλ, κάτι που όπως έλεγε η ίδια χρωστά στα σπαγγέτι, με τις λαχταριστές σάλτσες, η Λόρεν, κατέκτησε τον κινηματογράφο, με το υποκριτικό της ταλέντο, αλλά και την ευστροφία και τη διορατικότητά της, την αστείρευτη επιμονή της, τη θέλησή της να πολεμάει τη μανιέρα, να προσθέτει πάντα κάτι καινούργιο στις ερμηνείες της, να αφήνει ελεύθερο τον ερωτισμό, να αιωρείται ακόμη και στους πιο κόντρα ρόλους. Από τα τέλη της δεκαετίας του '50 και μετά, όταν πλέον η Λόρεν ήταν η δημοφιλέστερη ηθοποιός του κόσμου, κερδίζοντας το 1960 και το Όσκαρ Α' Γυναικείου Ρόλου, το πρώτο που δόθηκε σε μη αγγλόφωνη ερμηνεία, στο περίφημο δράμα «Η Ατιμασμένη» του Βιτόριο ντε Σίκα, θα μπει και στα σαλόνια του Χόλιγουντ. Θα συνεργαστεί με σταρ πρώτου μεγέθους, από Κάρι Γκραντ, Μάρλον Μπράντο και Τζον Γουέιν, μέχρι Κλαρκ Γκέιμπλ, Ρίτσαρντ Μπάρτον και Τσάρλτον Ίστον, αλλά ο αμερικάνικος πουριτανισμός και τα στερεότυπα του Χόλιγουντ θα βάλουν έναν «κόφτη» στον ερωτισμό της, στο κατακλυσμιαίο πάθος που ανάβλυζε. Όμως, ευτυχώς, για την Λόρεν, θα υπάρχει πάντα το ιταλικό και το ευρωπαϊκό σινεμά, να της δίνει την ευκαιρία να μεγαλουργεί.

Η μυθιστορηματική ζωή και οι ερμηνείες της Σοφίας Λόρεν είναι λίγο πολύ γνωστές σε όλους τους μεγαλύτερους, ενώ ακόμη και οι νεότεροι όταν τη βλέπουν σε κάποια παλιά ταινία, ανακαλύπτουν με δέος τι σημαίνει πραγματικά ερωτικό σύμβολο, παθιασμένη γυναίκα, ωραιότητα. Ακόμη και το 2007, όταν φωτογραφήθηκε, σε ηλικία 73 χρόνων, για το φημισμένο ημερολόγιο της Pirelli, προκάλεσε αναστάτωση, απέδειξε ότι το ερωτικό πάθος μπορεί να μη σβήσει ποτέ. Το 1964 το κασέ της έφτασε στο πρωτοφανές για την εποχή 1.000.0000 δολάρια, για να παίξει στην «Πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας», ενώ το 1991, όταν έλαβε το τιμητικό Όσκαρ, για την προσφορά της στο σινεμά, την αποκάλεσαν δικαίως «έναν από τους θησαυρούς του παγκόσμιου κινηματογράφου».

Η λατζέρισσα της Νάπολης

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 1934, στην κλινική Βασίλισσα Μαργαρίτα της Ρώμης, ο Θεός κάνει ένα από τα θαύματά του, αποδεικνύοντας ότι εκτός από παντογνώστης είναι και μερακλής. Γεννιέται η Σοφία Βιλάνι Σικολόνε. Μητέρα της είναι η Ναπολιτάνα Ρομίλντα Βιλάνι και πατέρας της, αγνώμονας για το Θείο δώρο, ο Ρικάρντο Σικολόνε, ο οποίος τους εγκατέλειψε, ενώ είχαν αποκτήσει και μια δεύτερη κόρη, τη Μαρία. Η μητέρα της τα μάζεψε και γύρισε στην πατρίδα της στο Ποτσουόλι, μία πανέμορφη παραλιακή περιοχή της Νάπολης, μέσα στο χαμό του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.

Τα παιδικά και εφηβικά χρόνια της θα είναι δύσκολα και φτωχικά και η Σοφία θα είναι πάντα περήφανη γι' αυτά. Θα ανταπεξέλθει με τη βοήθεια των συγχωριανών της και κυρίως της συνονόματης γιαγιάς της. Μάλιστα, μια βόμβα των συμμαχικών δυνάμεων, θα πλήξει το λιμάνι στο Ποτσουόλι, τραυματίζοντάς τη στο σαγόνι. Οι αντιξοότητες της εποχής θα την αναγκάσουν να κάνει διάφορες δουλειές - μέχρι και τη λαντζέρισσα, ενώ όπως ήταν λογικό θα κοιτάξει να εκμεταλλευθεί την άγουρη ακόμη ομορφιά της. Έτσι στα 14 της θα συμμετάσχει στο διαγωνισμό ομορφιάς για Μις Ιταλία, που μπορεί να έχασε την πρωτιά, αλλά τράβηξε την προσοχή ενός έμπειρου ματιού που ήταν ανάμεσα στους κριτές, του διάσημου κινηματογραφικού μεγαλοπαραγωγού, Κάρλο Πόντι.

Ο ντε Σίκα και η Πολιορκία

Ξεκινά μαθήματα υποκριτικής και αρχίζει να παίζει σε κάποιες ταινίες ως κομπάρσος. Για την Σοφία τίποτα δεν ήταν εύκολο. Το 1953 ο Καρλο Πόντι θα τη συμβουλέψει να αλλάξει το όνομά της στο εύηχο Λόρεν. Ο πρώτος της πρωταγωνιστικός ρόλος που τράβηξε την προσοχή, για πρώτη φορά, ήταν το 1953 στο φιλμ «Aida», ενώ τον επόμενο χρόνο με την «Ερωτική Πολιορκία» του Ντε Σίκα και δίπλα στον ανυπέρβλητο κωμικό Τοτό, ανατέλλει το αστέρι της.

Η φλόγα με τον Πόντι

Η γνωριμία της με τον Πόντι εξελίχθηκε σε ερωτική φλόγα που παραλίγο να τους κάψει. Κι αυτό γιατί το 1957 ο Πόντι θα βάλει τους δικηγόρους του να του βγάλουν διαζύγιο στο Μεξικό από την τότε σύζυγό του Τζουλιάνα κι ένα πιστοποιητικό γάμου με την Σοφία, ενώ εκείνη την εποχή στην Ιταλία το διαζύγιο δεν αναγνωριζόταν. Έτσι, η περιπέτειά τους εξελίχθηκε σε θρίλερ. Με μία ντρίπλα του Πόντι (να μετακομίσει στο Παρίσι, όπου επιτρέπονταν τα διαζύγια) κατάφερε να απελευθερωθεί από τα δεσμά του πρώτου του γάμου. Όχι εύκολα όμως. Έπειτα από 8 χρόνια και μετά από τεράστιες ταλαιπωρίες, σκανδαλώδεις τίτλους, κραυγές και ψιθύρους, ακόμη και νομικές επιπτώσεις με την κατηγορία της διγαμίας, θα έρθει το πολυπόθητο διαζύγιο και το 1966 θα παντρευτούν σε ένα προάστιο του Παρισιού, ενώ θα αποκτήσουν και δυο γιους.

Το Όσκαρ

Από τα τέλη της δεκαετίας του 50 το όνομα της Σοφίας Λόρεν γίνεται ό,τι πιο καυτό υπάρχει στο παγκόσμιο σινεμά. Βρίσκεται παντού. Στο Χόλιγουντ, στην Ιταλία, στη Γαλλία. Όλοι θέλουν να την έχουν πρωταγωνίστρια, όλοι οι σταρ θέλουν να παίξουν μαζί της. Όμως, η καταξίωση θα έρθει το 1960 με το συγκλονιστικό δράμα «Η Ατιμασμένη» του Βιτόριο ντε Σίκα, με το οποίο η Σοφία θα κερδίσει το Όσκαρ 'Α Γυναικείου Ρόλου, αλλά και τα βραβεία ερμηνείας στα κορυφαία ευρωπαϊκά φεστιβάλ, στις Κάννες, τη Βενετία και το Βερολίνο.

Από Ναπολιτάνα μάνα έως πριγκίπισσα

Η Σοφία Λόρεν στην πολύχρονη διαδρομή της έπαιξε τα πάντα. Από την πριγκίπισσα, την πόρνη, την αγία, μέχρι την Ναπολιτάνα με οχτώ παιδιά, την κουρασμένη μεσόκοπη και την παραδουλεύτρα. Αλλά πάντα κρατώντας την απαράμιλλη γοητεία της, την πλανεύτρα ματιά της, προκαλώντας τον πόθο σε εκατομμύρια ανθρώπους. Ποιος μπορεί κανείς να ξεχάσει την έλξη που προκαλεί στον ομοφυλόφιλο καθηγητή (Μαρτσέλο Μαστρογιάνι) στο θαυμάσιο αντιφασιστικό δράμα του Ετόρε Σκόλα «Μια ξεχωριστή Μέρα», στην οποία υποδύεται μία μεσήλικη κουρασμένη γυναίκα ενός φασίστα; Ποιος μπορεί να μην τρελάθηκε με την ερμηνεία της και τη θεϊκή της εμφάνιση στην δραματική κωμωδία «Χθες, Σήμερα, Αύριο» που υποδύεται τρεις χαρακτήρες, εκείνους της πολύτεκνης Ναπολιτάνας, της πλούσιας Μιλανέζας που αναζητά ερωτικές συγκινήσεις και της καλόκαρδης Ρωμαίας πόρνης, που μεταμορφώνει ένα παπαδοπαίδι σε άντρα;

Στη σκιά της Σοφίας

Έπαιξε και σε δεκάδες ταινίες στο Χόλιγουντ, δίπλα σε σχεδόν όλους τους μεγάλους σταρ της εποχής της, αλλά οι καλύτερες ταινίες της ήταν οι ιταλικές, κυρίως δίπλα στον Μαρτσέλο Μαστρογιάνι και σε σκηνοθεσία Βιτόριο ντε Σίκα, που ανέδειξε το έμφυτο ταλέντο της. Όταν έπαιζε στην Ιταλία, στο φυσικό της χώρο, μεταμορφωνόταν σε μια ιέρεια του κινηματογράφου, γινόταν ένα με όλα αυτά που θαυμάζαμε στην χώρα της. Η Λόρεν, άλλωστε, είχε να συναγωνιστεί και τις θρυλικές μορφές των Άννα Μανιάνι, Συλβάνα Μάγκανο, αλλά και τις πανέμορφες Τζίνα Λολομπριτζίτα, Κλάουντια Καρντινάλε, Μόνικα Βίτι, Βίρνα Λίζι και ακόμη πολλές άλλες Ιταλίδες ηθοποιούς, που θα μας αναστατώνουν για πάντα. Όμως, η Σοφία, θα είναι η μία και μοναδική. Ακόμη και έναντι των άλλων θρυλικών ερωτικών συμβόλων, της Μέριλιν Μονρόε και της Μπριζίτ Μπαρντό, η Σοφία υπερτερεί κατά κράτος.

Η Ύδρα, το παιδί και το δελφίνι

Η Σοφία Λόρεν, η οποία αγαπήθηκε όσο καμία άλλη σταρ στην Ελλάδα, θα μας ανταποδώσει την επιτυχία της στην Ελλάδα, πρωταγωνιστώντας το 1957 στην πρώτη ταινία του Χόλιγουντ που γυρίστηκε στη χώρα μας και στη γραφική Ύδρα, βάζοντας την Ελλάδα στον παγκόσμιο χάρτη του τουρισμού. Θα πρωταγωνιστήσει στη ρομαντική κομεντί «Το Παιδί και το Δελφίνι», μια ταινία του Νεγκουλέσκο, που βλέπεται μόνο και μόνο για την Σοφία και τα πλάνα από την Ύδρα. Σε συνέντευξή της στους Νιου Γιορκ Τάιμς είχε πει ότι «δεν θα ξεχάσω ποτέ την Ύδρα, ένα από τα πιο όμορφα μέρη στον κόσμο».

Το πρωτότυπο και το υποκατάστατο

Όμως, η Σοφία Λόρεν θα γυρίσει και πολλές σπουδαίες ταινίες, πέρα από τις τεράστιες και γνωστές επιτυχίες της, με τις οποίες αναδεικνύει το ταλέντο της και την καθοριστική της συμβολή στο παγκόσμιο σινεμά. Οι περισσότερες ιταλικές, θα συμβάλουν στον μύθο της, αλλά και στη γοητεία που προκαλούσε κάποτε η Ιταλία και ο κινηματογράφος της. Ακόμη και με μια ανώδυνη ρομαντική της κωμωδία, εύκολα μπορεί να διακρίνει κάποιος την άβυσσο που χωρίζει εκείνη την εποχή από τη σημερινή, τη σκηνοθετική και σεναριακή μιζέρια, τις απρόσωπες και ατάλαντες πρωταγωνίστριες. Το παράδειγμα της Μόνικα Μπελούτσι χαρακτηριστικό. Έγινε σταρ μόνο και μόνο ως υποκατάστατο της Λόρεν.

Σήμερα, η Σοφία Λόρεν ζει ήρεμα στη Γενεύη, μαγειρεύοντας τα αγαπημένα της σπαγγέτι, έχοντας δίπλα της παιδιά και εγγόνια, καλούς φίλους και παλιούς συνεργάτες, απ' όσους έχουν απομείνει. Να θυμούνται τις δοξασμένες εποχές, ενός μεγάλου κινηματογράφου, τεράστιων δημιουργών, των ανθρώπων που έχτισαν τον μύθο του ιταλικού σινεμά. Και κυρίως, τους Βιτόριο ντε Σίκα και Μαρτσέλο Μαστρογιάνι.