Όταν ανακοίνωσε στον κύκλο της ότι στα 47 της χρόνια πήρε την απόφαση να δώσει εξετάσεις για το πανεπιστήμιο όλοι της έλεγαν: «Στερνή μου γνώση να σ’ είχα πρώτα»!

Εκείνη όμως δεν πτοήθηκε. Κάθισε ξανά στα θρανία, θυμήθηκε πώς είναι να είσαι και πάλι μαθήτρια, ξεσκόνισε βιβλία και κράτησε σημειώσεις, συζήτησε με τους καθηγητές της και τελικά τα κατάφερε: Πέρασε πρώτη στην πρώτη της επιλογή, δηλαδή στο Τμήμα Λογιστικής και Πληροφοριακών Συστημάτων στο ΔΗΠΑΕ στη Σίνδο, μια σχολή που εντάσσεται στα ΑΕΙ και έχει μεγάλη ζήτηση από τους υποψηφίους της κατεύθυνσής της.

Ο λόγος για την Ευαγγελία (Λίτσα) Ντούλα που τελείωσε αρχικά τη βασική υποχρεωτική εκπαίδευσή της στα 18 της χρόνια παίρνοντας το απολυτήριό της από το 3^ο Γενικό Λύκειο Θεσσαλονίκης. Τότε έδωσε δύο φορές πανελλήνιες εξετάσεις, αλλά δεν πέτυχε και, τελικά εγκατέλειψε την ιδέα του πανεπιστημίου, κάτι που μάλλον της έμεινε ως απωθημένο.

Κατόπιν έδωσε εξετάσεις και πέρασε σε μια Τεχνική Σχολή Τουριστικών Επαγγελμάτων. Μετά την αποφοίτησή της όμως δεν ασχολήθηκε με το αντικείμενο, αλλά εργάστηκε ως υπάλληλος γραφείου, σε εταιρείες διανομής πετρελαίων, ειδών ξενοδοχείων, ενώ τα τελευταία χρόνια ήταν υπάλληλος σε εταιρεία με στρώματα.

Αφορμή να ξανακάνει μια απόπειρα για να σπουδάσει ήταν μια φίλη της, μέλος του ίδιου χορευτικού συλλόγου στον οποίο πήγαιναν και οι δυο, η οποία της είπε πως είχε σκοπό να παρακολουθήσει μαθήματα σε ένα σχολείο για να μάθει την τέχνη της περιποίησης άκρων. «Από εκείνη μου μπήκε η ιδέα να πάρω ένα πτυχίο. Τη στιγμή που το άκουσα θεώρησα ότι αυτό έπρεπε να κάνω στη ζωή μου και να το κυνηγήσω γιατί το θέλω πολύ», λέει στο makthes.gr η Ευαγγελία Ντούλα.

Ένα παράδειγμα επιμονής, θέλησης και συνέπειας

Έτσι γράφτηκε στο 5^ο Εσπερινό ΕΠΑΛ (Το λεγόμενο κόκκινο σχολείο). «Μπήκα το ίντερνετ και το έψαξα. Είδα τις ειδικότητες και επειδή είναι το πιο κοντινό στο σπίτι μου γράφτηκα σε αυτό», τονίζει.

Εκεί φοίτησε δύο χρονιές ως αριστούχα και όλοι οι καθηγητές την παρότρυναν να συμμετάσχει στις πανελλήνιες εξετάσεις. «Ο πρώτος που μας μίλησε γι αυτό ήταν ο καθηγητής μας Δημήτρης Μυλωνάς, που έχει κάνει πολλά πράγματα στη ζωή του και μας κατηύθυνε από την πρώτη στιγμή. Την πρώτη φορά που άρχισε να μας λέει για πανελλήνιες γύρισα στη διπλανή μου και της λέω: ‘τι λέει αυτός τώρα;’. Ούτε που το πίστευα πως θα μπορούσα να μπω ξανά σε αυτή τη διεργασία. Μετά, σιγά – σιγά με την παρότρυνση και των άλλων καθηγητών το πήρα απόφαση και ξεκίνησα να διαβάζω από πέρυσι τον Απρίλιο».

Τον περασμένο Ιούνιο λοιπόν έδωσε πανελλήνιες εξετάσεις στα τέσσερα απαιτούμενα για την οικονομική κατεύθυνση μαθήματα. «Με βοήθησαν κάποια ιδιαίτερα που έκανα με την κουμπάρα μου, ενώ το σχολείο με βοήθησαν και οι καθηγητές κι έτσι φτάσαμε σε αυτό το αποτέλεσμα».

Τώρα χαρούμενη και πολύ ενθουσιασμένη δηλώνει πλέον πρωτοετής φοιτήτρια και κάνει όνειρα για το μέλλον, παρά του ότι μια μυοκαρδίτιδα που τη βρήκε ξαφνικά την κρατά προς το παρόν σε φάση ανάρρωσης. «Έχω μάθει πια στη ζωή μου και λόγω της τελευταίας κατάστασης να μην κάνω σχέδια, γιατί όταν κάνω μάλλον κάποιος γελάει. Ας είμαι γερή και ποτέ δεν ξέρεις τι θα μου ξημερώσει. Πολύ θα ήθελα να μπω στη διαδικασία να πάω και να ασκήσω αυτά που θα μάθω. Θα δούμε…».

Ανεξάρτητα πάντως από το αν θα ακολουθήσει ή όχι επαγγελματικά αυτό που θα σπουδάσει η Λίτσα Ντούλα αποτελεί ένα παράδειγμα επιμονής και συνέπειας και δείχνει σε όλους μας πως τίποτε δεν είναι αδύνατο αρκεί να το αποφασίσουμε και να το θέλουμε πολύ. «Το πιο σημαντικό είναι ότι όλο αυτό μου έδωσε ζωντάνια. Φαντάσου ότι έφευγα από το σπίτι στις 7πμ και γύριζα στις 11μμ. Πίστεψέ με, ένιωσα μόνο σωματικά κουρασμένη κάποιες φορές, ψυχικά όμως ήμουν πάντα πάρα πολύ καλά και ήθελα την επόμενη μέρα να ξυπνήσω και να ζήσω ξανά όλο αυτό. Για μένα το σχολείο ήταν ουσιαστικά μια πολύ καλή ψυχοθεραπεία. Ήμασταν ένα τμήμα πάρα πολύ ωραίο, οι συμμαθητές μου είναι όλοι εξαιρετικοί, είμαστε πια μια πολύ μεγάλη παρέα, βγαίνουμε, νοιαζόμαστε ο ένας για τον άλλον κι αυτό το βρίσκω εξαιρετικό», καταλήγει.