Η αυτοδιοίκηση δεν ήταν ποτέ το φόρτε του ΣΥΡΙΖΑ. Ακόμη και το 2014 που το κόμμα κάλπαζε προς την εξουσία, οι επιδόσεις των υποψηφίων του σε δήμους και περιφέρειες ήταν απογοητευτικές. Το ίδιο έργο επαναλήφθηκε και το 2019 παρότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ακόμη κυβέρνηση. 

Στις επικείμενες εκλογές του Οκτωβρίου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα καθώς το κόμμα βρίσκεται ακόμη σε κατάσταση σοκ, μετά τη διπλή εκλογική συντριβή τον Μάιο και τον Ιούνιο. Χωρίς ηγεσία αυτή την περίοδο, μετά την παραίτηση του Αλέξη Τσίπρα, μετά βίας καταφέρνει να ορίσει υποψηφίους στις 13 περιφέρειες και στους πολύ μεγάλους δήμους. 

Ειδικότερα σε ό,τι αφορά την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας η δυστοκία για την εξεύρεση υποψηφίου ήταν μεγάλη, όπως άλλωστε και το 2019 όταν επιστρατεύτηκε τελικά ο μετέπειτα βουλευτής Χρήστος Γιαννούλης ο οποίος ίσα που κατάφερε να πιάσει διψήφιο ποσοστό (11,48%).

Τις τελευταίες εβδομάδες η Κουμουνδούρου αναζητούσε απεγνωσμένα κάποιο πρόσωπο για να υποδυθεί το ρόλο της «Ιφιγένειας», θέτοντας υποψηφιότητα για περιφερειάρχης. Όλες οι κρούσεις που έγιναν σε νυν και πρώην βουλευτές, απεδείχθησαν άκαρπες. Μία υποψηφιότητα στη δεύτερη μεγαλύτερη περιφέρεια της χώρας προϋποθέτει ισχυρή πολιτική υποστήριξη αλλά και οικονομικούς πόρους. Στην κατάσταση που βρίσκεται σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ, δεν μπορεί να παράσχει ούτε το ένα, ούτε το άλλο κι αυτός ήταν ο βασικός λόγος που έκανε πολλούς να αρνηθούν.

Ωστόσο, πάντα υπάρχουν πρόθυμοι για να αναλάβουν τη δουλειά. Έτσι, την ώρα που νυν και πρώην βουλευτές έβλεπαν την υποψηφιότητα για την Κεντρική Μακεδονία ως μία δύσκολη και αχρείαστη πολιτική δοκιμασία, ο Γιάννης Μυλόπουλος την είδε ως μοναδική ευκαιρία για να διατηρηθεί στη δημόσια σφαίρα. Έστω και εάν χρειαστεί να υποστεί μία ακόμη πολιτική ήττα. Δεν υπάρχει πολιτικό προηγούμενο, κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να χρειάζεται να φτάσει τόσο βαθιά στην κομματική επετηρίδα για να βρει υποψήφιο περιφερειάρχη. 

Υπενθυμίζεται ότι στις εκλογές του Μαΐου ο Μυλόπουλος που ήταν υποψήφιος βουλευτής στην Α’ Θεσσαλονίκης, βίωσε μία οδυνηρή προσωπική πολιτική αποδοκιμασία καθώς κατετάγη μόλις 16ος στη σταυροδοσία σε σύνολο 21 υποψηφίων. Οποιοσδήποτε, έπειτα από ένα τέτοιο κακό αποτέλεσμα, θα αποσυρόταν, προσωρινά τουλάχιστον, από τα κοινά. Όχι όμως ο Μυλόπουλος ο οποίος με την υποψηφιότητά του εξασφαλίζει μία θέση στο περιφερειακό συμβούλιο και ένα δημόσιο βήμα για τα επόμενα πέντε χρόνια, εάν και εφόσον φυσικά, αντέξει τον άχαρο ρόλο του αντιπολιτευόμενου, και δεν τα παρατήσει.

Υποψήφιος με το ΠΑΣΟΚ

Μπροστά από το όνομα «Μυλόπουλος» χωρούν πολλά «τέως» και «πρώην». Τέως πρόεδρος της Αττικό Μετρό, πρώην πρόεδρος της ΕΡΤ3, πρώην πρύτανης, αλλά και πρώην ΠΑΣΟΚ. Η πρώτη ενασχόλησή του με την πολιτική χρονολογείται γύρω στις αρχές του 2000 όταν απέκτησε επαφές με το ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης. Το 2002 έθεσε για πρώτη φορά υποψηφιότητα, ως δημοτικός σύμβουλος στο δήμο Θεσσαλονίκης, στο ψηφοδέλτιο του Σπύρου Βούγια που υποστηριζόταν από το ΠΑΣΟΚ. 

Δύο χρόνια μετά, το 2004 ήταν υποψήφιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στην Α’ Θεσσαλονίκης, χωρίς να καταφέρει σπουδαία πράγματα. Στις εκλογές του 2007 ορίστηκε εκπρόσωπος Τύπου του ΠΑΣΟΚ Θεσσαλονίκης, αλλά στη συνέχεια στη σύγκρουση του Γιώργου Παπανδρέου με τον Ευάγγελο Βενιζέλο για την αρχηγία, ο Μυλόπουλος συντάχθηκε με τον Βενιζέλο, με αποτέλεσμα να χάσει τα ερείσματα που είχε αποκτήσει με το προεδρικό περιβάλλον του Παπανδρέου. Πάντως, η σχέση του με τον Βενιζέλο, αν και ατόνησε στη συνέχεια, τον βοήθησε να εκλεγεί το 2010 πρύτανης του ΑΠΘ.

Η χειρότερη περίοδος για το ΑΠΘ

Για πολλούς ακαδημαϊκούς η πρυτανεία Μυλόπουλου ήταν από τις χειρότερες περιόδους για το ΑΠΘ. Το αποθεματικό του πανεπιστημίου, το οποίο ανερχόταν σε μερικές δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, σχεδόν εξανεμίστηκε. Μέρος αυτών των χρημάτων κατασπαταλήθηκε σε αχρείαστα έργα, σε αγορά πολυτελών αυτοκινήτων, σε ιδιωτικά ταξίδια με έξοδα του πανεπιστημίου, ενώ ο Μυλόπουλος ήταν ο μοναδικός πρύτανης στην ιστορία του ΑΠΘ που έδινε στον εαυτό του και δεύτερο μισθό, πέρα από αυτόν του καθηγητή.

Η μεταπήδηση στον ΣΥΡΙΖΑ

Στη διάρκεια της πρυτανείας του (2010-2014) ο Μυλόπουλος καβάλησε για τα καλά το αντιμνημονιακό κύμα, εγκαταλείποντας το βυθιζόμενο ΠΑΣΟΚ και αναζητώντας τρόπους για να επιβιβαστεί στην υπερταχεία του ΣΥΡΙΖΑ. Οι προσπάθειες που έκανε για μπει στα ψηφοδέλτια του κόμματος, στις εθνικές εκλογές του 2015 και στο ευρωψηφοδέλτιο του 2019 δεν ευοδώθηκαν καθώς υπήρξαν ισχυρές αντιδράσεις από τοπικά κομματικά στελέχη. 

Ωστόσο, εκείνος κατάφερε να αποκτήσει επαφή με το περιβάλλον του Αλέξη Τσίπρα. Έτσι διορίστηκε αρχικά πρόεδρος της ΕΡΤ3, θέση από την οποία αποπέμφθηκε λίγο καιρό μετά, έπειτα από προσβλητικές αναρτήσεις του στο facebook σε βάρος του τότε μεταβατικού προέδρου της ΝΔ Βαγγέλη Μεϊμαράκη.

Αργότερα, όμως, πέτυχε να διοριστεί πρόεδρος στην Αττικό Μετρό, θέση στην οποία παρέμεινε για σχεδόν τρεισήμισι χρόνια και μολονότι επί των ημερών του ξεκόλλησαν και επιταχύνθηκαν οι εργασίες κατασκευής, δεν κατάφερε να βρει λύση για το ακανθώδες πρόβλημα της κατασκευής του σταθμού Βενιζέλου.

Τα τελευταία τέσσερα χρόνια ο Μυλόπουλος πάσχιζε να διατηρηθεί στη δημόσια σφαίρα, αρθρογραφώντας στον φιλοΣΥΡΙΖΑϊκό Τύπο, κυρίως για το θέμα του σταθμού Βενιζέλου. Η παταγώδης αποτυχία του στις εκλογές του περασμένου Μαΐου δεν φαίνεται πάντως να τον πτοεί. Πλέον, ετοιμάζεται για μία νέα μάχη, σε ένα μάλιστα γήπεδο, άγνωστο σε εκείνον, καθώς η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας φαντάζει, και είναι αχανής και με πολλές παγίδες, για έναν άνθρωπο ο οποίος αρέσκεται να κινείται στα τέσσερα, πέντε οικοδομικά τετράγωνα του κέντρου της Θεσσαλονίκης. Όμως αυτό δεν αποτελεί πρόβλημα καθώς ο Μυλόπουλος έχει συνηθίσει τις πολιτικές ήττες. Μία πάνω, μία κάτω δεν χάλασε ο κόσμος.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 13.08.2023