Μονόλογοι
Στη Θεσσαλονίκη ούτε οι σειρήνες δεν βρίσκουν... ευήκοα ώτα: Μια εξοργιστική αληθινή ιστορία
20/06/2022 14:08
Σήμερα θα γκρινιάξω. Όχι για τίποτα μεγάλο και σπουδαίο, αλλά για κάτι μικρό και φαινομενικά μικρής σημασίας, που ωστόσο φανερώνει τις παθογένειες της ελληνικής πραγματικότητας.
Τις υπηρεσίες του δημοσίου που αδιαφορούν, τους λειτουργούς τους που είναι στο «δε βαριέσαι, δεν είναι δική μου αρμοδιότητα», τους επαγγελματίες που συμπεριφέρονται τελείως ανεύθυνα, τους πολίτες που έχουμε παραδοθεί μοιρολατρικά στο «τι να κάνω, αυτή η χώρα δεν θα αλλάξει ποτέ».
Σάββατο βραδάκι στο κέντρο-καράκεντρο της Θεσσαλονίκης, ένας συναγερμός καταστήματος αρχίζει να ουρλιάζει.
Ουδεμία έκπληξη καθώς αρκετές φορές στην διάρκεια της ημέρας, ενεργοποιείται κάποιος συναγερμός σπιτιού, καταστήματος ή παρκαρισμένου αυτοκινήτου, είτε εξαιτίας λαθεμένου χειρισμού, είτε λόγω κάποιου... κάγκουρα που σκορπάει ντεσιμπέλ εποχούμενος, είτε για κάποιον άλλον λόγο. (Ευτυχώς, δεν συμβαίνει σχεδόν ποτέ στην καλά αστυνομευόμενη καρδιά της πόλης, να προκαλείται συναγερμός εξαιτίας του λόγου για τον οποίο αυτός τοποθετείται- απόπειρα παραβίασης από κλέφτες).
Έτσι, κανείς δεν ανησύχησε όταν λίγο μετά τις 9 το βράδυ, άρχισε να χτυπάει συναγερμός σε ένα κατάστημα επί της Τσιμισκή στην Διαγώνιο, καθώς υπήρχε η βεβαιότητα πως όπως γίνεται συνήθως, λίγα λεπτά μετά θα επανερχόμασταν στην προτεραία κατάσταση του συνήθους βουητού.
Η ώρα ωστόσο περνά και ο συναγερμός συνεχίζει να αναστατώνει. Οι περαστικοί που έκαναν την βόλτα τους στο σημείο, αφού έριχναν μια ματιά στο εσωτερικό του μαγαζιού απομακρύνονταν βιαστικά για να ξεφύγουν από την βάναυση ηχορύπανση.
Οι γείτονες, ανάμεσά τους κι εγώ που κατοικώ σε απόσταση περίπου εκατό μέτρων από το εν λόγω κατάστημα, συνεχίσαμε να ενοχλούμαστε και να δυσφορούμε. Μία ώρα μετά, κατεβαίνω στο μαγαζί να ρίξω μια ματιά.
Όλα φαίνονται ήσυχα στο εσωτερικό του καταστήματος. Στο πεζοδρόμιο όμως βρισκόμαστε συμπωματικά τρεις γείτονες που εμφανώς ενοχλημένοι πιάνουμε κουβέντα για το τι μπορούμε να κάνουμε.
Ο ένας τηλεφωνεί στην δημοτική αστυνομία, ο άλλος στην εταιρεία σεκούριτι που αυτοδιαφημίζεται στο κιβώτιο του συναγερμού, η τρίτη στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής (Λευκού Πύργου). Οι του δήμου, σιωπή, ενώ το τηλέφωνο της εταιρείας που υποτίθεται προστατεύει το κατάστημα, δεν απαντά. Αναζητούμε το τηλέφωνο των κεντρικών της εν λόγω εταιρείας στην Αθήνα, όπου μας ευχαριστούν για την ενημέρωση…
Η ώρα έχει πάει περίπου 10.30 και καταφτάνουν δυο μηχανές με τέσσερις αστυνομικούς. Ελέγχουν, καταγράφουν κι ετοιμάζονται να αποχωρήσουν.
- Τι θα γίνει τώρα, τους ρωτάμε.
- Θα ενημερώσουμε τον αξιωματικό υπηρεσίας και αυτός ξέρει τι πρέπει να κάνει.
Υποθέτουμε ότι θα βρεθεί είτε ο υπεύθυνος του καταστήματος, είτε ο υπεύθυνος της εταιρείας σεκούριτι και θα σταματήσει το ουρλιαχτό και αποχωρούμε.
Φτάνουν τα μεσάνυχτα και η τρέλα συνεχίζεται.
Κατά τις 12.30 τηλεφωνώ στην άμεση δράση αυτήν την φορά.
Αναφέρω τα στοιχεία μου και το περιστατικό- είχε άγνοια ο τηλεφωνητής- και υπόσχεται πως θα μεριμνήσει.
Λίγη ώρα μετά, περιπολικό φτάνει στο σημείο, οι δύο αστυνομικοί δεν κατεβαίνουν καν από το όχημα -δεν υπήρχε και λόγος- καταγράφουν το περιστατικό και ενημερώνουν την υπηρεσία τους. Μισή ώρα μετά αποχωρούν κι αυτοί.
Δεν θα το πιστέψετε, αλλά όλο το βράδυ, ο συναγερμός έσκιζε την ησυχία της νύχτας και τρυπούσε τα αφτιά όσων είχαμε την ατυχία να κατοικούμε στα πυκνοκατοικημένα οικοδομικά τετράγωνα της περιοχής. Ευτυχώς που οι περισσότεροι από εμάς είμαστε εφοδιασμένοι με ωτοασπίδες και μπορέσαμε να ψευτοκοιμηθούμε.
Η Κυριακή ξημέρωσε σκιαγμένη από το ουρλιαχτό του συναγερμού που συνέχιζε ανενόχλητος το βιολί του, αν και είχε αρχίσει να... ξελιγώνεται και να ρετάρει ο ρυθμός του. Μέχρι τις 11 το πρωί, που πήρα τα… αφτιά μου και έφυγα από το σπίτι μου, η ηρεμία στη πολύπαθη γειτονιά μου, δεν είχε αποκατασταθεί.
Το βραδάκι που επιστρέψαμε, ο συναγερμός επιτέλους είχε σιγήσει. Δεν γνωρίζω τα πώς και τα γιατί.
Θέλω να καταλήξω με κάποια ερωτήματα:
- Όταν ένα κατάστημα τοποθετεί συναγερμό, δεν έχει υποχρέωση να τον συνδέσει τηλεφωνικά με τον υπεύθυνο ή την εταιρεία σεκούριτι; Και όταν κάτι γίνει και ενεργοποιείται, δεν πρέπει να μπορούν να τον σταματήσουν τηλεφωνικά όταν από τον έλεγχο της αστυνομίας δεν προκύψει απόπειρα διάρρηξης;
- Ο δήμος, δεν έχει καμιά υποχρέωση να ελέγχει την αδικαιολόγητη ηχορύπανση; Έχει επιβάλει πρόστιμο στο κατάστημα ή οπουδήποτε αλλού για διατάραξη κοινής ησυχίας;
- Η αστυνομία έχει κατάλογο με τους υπεύθυνους των καταστημάτων; Είτε σε αυτήν την περίπτωση στην οποία αναφέρομαι, είτε σε κάποια σημαντικότερη (πυρκαγιά, κλοπή, καταστροφή), τι πρέπει να κάνει;
- Υπάρχει σχετική νομοθεσία για το τι συμβαίνει με τους συναγερμούς. Μπορώ για παράδειγμα, εγώ- ένας απλός κάτοικος- να ενεργοποιήσω τον συναγερμό του σπιτιού μου επειδή δεν χωνεύω τους γείτονές μου και να φύγω διακοπές για έναν μήνα και όταν επιστρέψω να πω ένα…συγνώμη λάθος δεν θα επαναληφθεί;
- Η εταιρεία σεκούριτι που περηφανεύεται ως προσφέρουσα προστασία, πώς το κάνει όταν δεν απαντά καν στα τηλεφωνήματα; Εικονική είναι η υπηρεσία της, όπως οι παλιές πινακίδες «ΠΡΟΣΟΧΗ Ο ΣΚΥΛΟΣ ΔΑΓΚΩΝΕΙ» που κρέμονταν σε περίβολους σπιτιών χωρίς καν σκυλιά;
- Η αστυνομία (το τμήμα ή η άμεση δράση), έχει υποχρέωση να ενημερώσει τους πολίτες για το τι απέγινε η καταγγελία τους και το αίτημά τους , ή μπα;
- Εμείς οι πολίτες, πότε επιτέλους θα συνειδητοποιήσουμε πως εκτός από υποχρεώσεις έχουμε και δικαιώματα, τα οποία πρέπει να τα διεκδικούμε επίμονα και σθεναρά;
