Ο κίνδυνος να κλείσει ο κύκλος της κρίσης και να επιστρέψουμε χωρίς διδάγματα στην προηγούμενη κατάστασή μας ήταν και παραμένει πάντα παρών. Να έχει δηλαδή περάσει από πάνω μας ένα ερπυστριοφόρο γιατί είχαμε επιλέξει λάθος δρόμο και εμείς να σηκωνόμαστε, να τινάζουμε τα ρούχα μας και να συνεχίζουμε ακριβώς στην ίδια πορεία. Με το που έπεσαν τα επιτόκια δανεισμού, ολοκληρώθηκε η περιοδική καταπιεστική επιτροπεία της τρόικας, μειώθηκε ο ΕΝΦΙΑ, ε, μάθαμε να ζούμε και με λιγότερα, γυρνάμε στις παλιές μας συνήθειες.

Πολιτική καθοριζόμενη από ατέρμονες διαδικασίες σκανδαλολογίας, επίθετα και προσδιορισμοί στη θέση των αναγκαίων ρημάτων, συναγωνισμός οχετολογίας στα «μέσα κοινωνικής δικτύωσης» και προβολή, χωρίς αιδώ, μιας αδιανόητης εθνικής αμορφωσιάς. Μία προσεκτική παρατήρηση στα προγράμματα της τηλεόρασης, που παραμένει για την πλειονότητα των πολιτών, το επιδραστικότερο μέσο, δίνει καθαρή εικόνα για την επιστροφή στην ομφαλοσκοπική, αναιδή και βαθιά κενή μας ιδιοσυγκρασία. 

Ένα ένα παρουσιάζονται τα πρόσωπα του παρελθόντος, οι παραγωγές γεμίζουν από ριάλιτι, πολλαπλασιάζονται οι εκπομπές που προβάλλουν τις ηλιθιότητες που έχουν εκτοξευτεί από τις άλλες -ελληνικό το φαινόμενο οι μισές εκπομπές να σχολιάζουν τις άλλες μισές- και βήμα βήμα χτίζεται ένα καινούργιο σύστημα, χειρότερο του παρελθόντος. 

Σε όλη αυτήν την πρωινή τσιφτετελιά, όπου όλα μπορούν να ειπωθούν χωρίς όρια και αυτογνωσία, όπου τα σοβαρά πέφτουν στο ίδιο καλάθι με τα ανόητα, ήταν αναπόφευκτο να ξεφύγει η ομάδα Λιάγκα του «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω» και να σχολιάσει με αυτόν τον αποκρουστικό, αδιανόητο τρόπο την είδηση με τη φοιτήτρια. Μόνη ελπίδα για τα κοινωνικά μας ανακλαστικά η άμεση αντίδραση γυναικείων οργανώσεων και προσωπικοτήτων, που εξανάγκασαν στις συγγνώμες και τις απομακρύνσεις κάποιων που πιστεύουν ότι είναι αναντικατάστατοι και στο να μας ψυχαγωγούν αλλά και να μας «επιμορφώνουν».

Τι να πω για τα όμορφα κορίτσια που ανταγωνίζονται για «την κορυφή» της μόδας χωρίς να μπορούν να ολοκληρώσουν μία πρόταση στα Ελληνικά. Και μιλώ για τις Ελληνίδες. Δεν είναι μόνο η έλλειψη γνώσεων, η αδυναμία λόγου, ακόμα και αυτή η απομνημόνευση του ονόματος της σχεδιάστριας, της οποίας τη δημιουργία φορούν. 

Είναι που δεν κατανοούν την κατάστασή τους, δηλαδή το μέγεθος της αδυναμίας τους. Και βέβαια το πρότυπο που υιοθετούν και προβάλλουν όσοι έχουν την ευθύνη της παραγωγής. Ας επέλεγαν κάποια φίλτρα επιλογής που θα περιλαμβάνουν και μερικές ερωτήσεις γενικών γνώσεων. Και κυρίως Ελληνικών. Τι μεγαλύτερο έχουμε να περιφρουρήσουμε ως χώρα από τη γλώσσα μας; Δεν αρκούν οι επετειακές επιτροπές για το 1821, όταν καθημερινά βασανίζονται παντού τα Ελληνικά. Μιλώντας για το μαγικό κουτί, δεν μπορώ να αφήσω ασχολίαστη την επιστροφή των σύγχρονων σίριαλ. 

Εξωπραγματικές καταστάσεις, πλοκή για γέλια και για κλάματα. Θα μου πεις γιατί ασχολούμαι και δεν κάνω κάτι πιο δημιουργικό. Η απάντηση είναι ότι έχω μεγάλη περιέργεια να δω πού θα οδηγήσει η συνταγή βρόμικη πολιτική - απατεώνας δημοσιογράφος - διαπλεκόμενος φαρμακοβιομήχανος - ολίγη από γενετική και τέταρτη βιομηχανική επανάσταση. Ναι, έχει μεγάλο ενδιαφέρον πώς μεταβολίσαμε τα λάθη μας και την κρίση, και στην προσωπική μας ζωή και στην κοινωνική σφαίρα. Η τηλεόραση είναι ένας μεγάλος καθρέφτης, για να μετρήσουμε το μπόι μας, τη σοβαρότητά μας και εντέλει την προοπτική μας. Θα ήταν παράλειψή μου να μην αναφέρω και να συγχαρώ όσους δουλεύουν για τις σειρές που ξεχωρίζουν για την ποιότητά τους. Σώζουν, όσο μπορούν, το κύρος της τηλεόρασης αλλά και την ευθύνη μας απέναντι στην Ιστορία. Με πρώτο, εντυπωσιακής σκηνοθετικής αρτιότητας και μυθοπλαστικής προσέγγισης, το «Κόκκινο ποτάμι».

ΕΛΛΗΝΕΣ ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ ΣΤΗ ΣΥΡΙΑ

Άλλη αποκρουστική είδηση των ημερών τα φαγοπότια χοιρινού δίπλα στους καταυλισμούς. Πάντα, ωστόσο, πίστευα ότι πρέπει να προσέχουμε την ένταση της προβολής της είδησης και της καταδίκης. Γιατί σε ένα περιβάλλον άγνοιας, φόβου και μισαλλοδοξίας είναι πιθανό να γεννηθούν με ευκολία μιμητές της προβαλλόμενης πράξης. Η απάντηση δεν πρέπει να είναι μόνο η καταδίκη αλλά η διαπαιδαγώγηση και η μελέτη της ιστορικής αλήθειας. Πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα εάν διδασκόμασταν για τις περιπέτειες του ελληνισμού στη Συρία. Για τη φιλοξενία των ελλήνων προσφύγων από τους προγόνους αυτών των Σύριων, που σήμερα χλευάζουμε τον πολιτισμό και τις συνήθειές τους. 

Οι Έλληνες αναζήτησαν και βρήκαν καταφύγιο στη Συρία τουλάχιστον τρεις φορές στη νεότερη Ιστορία. Μετά την υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών το 1923, περισσότεροι από 17.000 Έλληνες κατέφυγαν εκεί. Αλλά και το 1939, όταν η Τουρκία προσάρτησε το σαντζάκι της Αλεξανδρέττας, 12.000 έλληνες ζήτησαν και βρήκαν βοήθεια στη Δαμασκό και το Χαλέπι. Στην ίδια περιοχή στήθηκαν στρατόπεδα προσφύγων για τους νησιώτες μας, που αγωνίζονταν για τη ζωή τους στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όταν, δένοντας βαρέλια στη θάλασσα, προσπαθούσαν να περάσουν στην απέναντι ακτή, για να σωθούν από την πείνα και τα αντίποινα των κατοχικών δυνάμεων. Τις τελευταίες ημέρες κυκλοφορούν στο διαδίκτυο παλιές φωτογραφίες με τα συσσίτια των Ελλήνων στο Χαλέπι. Αξίζει να τις διαδώσουμε, για να καταλάβουμε και εμείς και οι νεότεροι ότι η Ιστορία έχει πολλές παράξενες στροφές.

Η ΜΕΤΑΦΟΡΑ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ ΑΠΟ ΤΑ ΝΗΣΙΑ

Εκτός από τη γνώση της Ιστορίας, είναι σημαντικό να υπάρχει και σαφής πληροφόρηση των πολιτών για τη σημερινή κατάσταση των προσφύγων-μεταναστών και τα σχέδια της μεταφοράς τους σε όλη τη χώρα. Δεν υπάρχει λόγος αιφνιδιασμού των τοπικών κοινωνιών. Γιατί αυτό γεννά επιπλέον φόβο και προκαλεί εντάσεις, και εκεί που δεν υπάρχει λόγος να παρουσιάζονται. Πριν από λίγες μέρες, και μέσα στη νύχτα, συγκεντρώθηκαν πολίτες έξω από το πρώην νοσοκομείο «Παναγία», γιατί υπήρχαν ψίθυροι για μεταφορά και εγκατάσταση προσφύγων. Από πού να το πιάσεις το θέμα; 

Από την εγκατάλειψη ενός σημαντικού κτιρίου σε ένα από τα ωραιότερα σημεία του Θερμαϊκού; Από την εγκληματική αδιαφορία των υπευθύνων που έχει οδηγήσει σε λεηλασία του εξοπλισμού του κτιρίου, θέμα που προκάλεσε ακόμα και εισαγγελική παραγγελία για έρευνα ευθυνών; Από τις αδιανόητες απαντήσεις για τη χρήση του κτιρίου όταν παρουσιάσθηκαν επενδυτές, για να το μετατρέψουν σε ξενοδοχείο; Από το ότι είναι πλέον εστία μόλυνσης στην ακτογραμμή, για την αξιοποίηση της οποίας ομνύουν όλοι; Από το ότι είναι απολύτως ακατάλληλο να στεγάσει πρόσφυγες; Από την έλλειψη πληροφόρησης από πλευράς πολιτείας για τη μεταφορά προσφύγων από τα νησιά στην ηπειρωτική χώρα; Το πρόβλημα είναι μεγάλο και μπορεί να μεγεθυνθεί, η ανάγκη λύσεων πιέζει αλλά δεν μπορεί η διαχείριση ενός τέτοιου θέματος να έχει αφεθεί σε όλες αυτές τις παράξενες ΜΚΟ, πολλές από τις οποίες είναι κερδοσκοπικές επιχειρήσεις και να μένουν απληροφόρητοι και αμέτοχοι, και η αυτοδιοίκηση και οι τοπικές κοινωνίες.

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 17 Νοεμβρίου 2019