Έζησε πολλά χρόνια στο εξωτερικό ως φοιτητής και παράλληλα εργαζόμενος. Επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη με όρεξη να εφαρμόσει στην πόλη του όλα όσα είχε μάθει. Τελικά στο τέλος του καλοκαιριού του 2017 αποφάσισε να φύγει με την οικογένειά του για το Λάγκος της Νιγηρίας. Μια σχετικά ασυνήθιστη επιλογή. O Απόστολος Λεμονίδης μας εξηγεί ο ίδιος τους λόγους που επέλεξε να γίνει το Λάγκος η… άλλη πόλη της ζωής της δικής του, αλλά και της οικογένειάς του συνολικά.

«Αποφασίσαμε να φύγουμε γιατί… στην Ελλάδα του 2017 η απόφαση να φύγεις δεν μπορεί να χαρακτηριστεί «δύσκολη». Θεωρώ ότι είναι πιο δύσκολο να μείνεις. Για την οικογένειά μου η απόφαση ήταν εύκολη. Δεν μπορούσαμε και ακόμα δεν μπορούμε να δούμε ένα ξεκάθαρο μέλλον, μία ξεκάθαρη προοπτική για εμάς και πολύ περισσότερο για τα παιδιά μας. Βλέπαμε καθημερινά να μηδενίζονται όλες οι προσπάθειες και οι θυσίες που κάναμε, τόσο σε ακαδημαϊκό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν θέλαμε να συμβιβαστούμε με αυτήν την κατάσταση και πιστεύαμε ότι έχουμε τις ικανότητες να αντεπεξέλθουμε στον τρόπο ζωής του εξωτερικού.

Επιλέξαμε την Αφρική, τη Νιγηρία και ειδικά το Λάγκος, επειδή υπήρχε η πρόσβαση σε εταιρείες που δραστηριοποιούνται στη χώρα. Επιπροσθέτως, είχα την ευκαιρία να δω την πόλη και να μάθω για τον τρόπο ζωής στην Αφρική νωρίτερα από τους γονείς μου, που είχαν ζήσει σε αυτήν επί σειρά ετών. Το Λάγκος μάς επέλεξε, ουσιαστικά. Και το ευχαριστούμε, γιατί παρά τις δυσκολίες και την τεράστια διαφορά τρόπου ζωής μεταξύ Ελλάδας και Νιγηρίας, μας δίνει τη δυνατότητα να κοιτάμε το μέλλον με περισσότερη σιγουριά.

Το πρώτο πράγμα που μας έκανε εντύπωση ήταν το μέγεθος της πόλης. Δεν είχα ξαναζήσει σε μία πόλη με πάνω από 20 - 22 εκατομμύρια κατοίκους. Το μέγεθος αναδεικνύει και μεγάλες διαφορές στο βιοτικό επίπεδο, ακόμα και μέσα στην ίδια περιοχή. Οι άνθρωποι στερούνται βασικών υποδομών στις περισσότερες περιοχές και παρά τις αντιξοότητες παραμένουν ευγενικοί και χαμογελαστοί στο σύνολό τους. Αυτό το στοιχείο είναι με διαφορά το πιο εντυπωσιακό.

Τον πρώτο καιρό, όσο ακόμα ανακάλυπτα την περιοχή που ζούμε, περιοριζόμασταν στα μέρη που κοινωνικοποιείται η πλειονότητα των ξένων στο Λάγκος. Ξενοδοχεία, κάποια εστιατόρια, αλλά κυρίως σε σπίτια φίλων. Οι άνθρωποι μας υποδέχτηκαν με θέρμη και χαρά, έτοιμοι να βοηθήσουν και να γίνουν κομμάτι της ζωής μας. Με την πάροδο του χρόνου δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα όσον αφορά τις επιλογές μας για διασκέδαση. Είμαστε ακόμα στη διαδικασία που… μαθαίνουμε την πόλη και τα διάφορα «στέκια» της.

Φίλοι και γνωστοί δεν είναι εύκολο να επισκεφτούν τη Νιγηρία. Η διαδικασία για να έρθει κάποιος στη χώρα είναι πολύπλοκη και τις περισσότερες φορές αποτρεπτική. Στο χρονικό διάστημα που μένω στο Λάγκος υπήρξαν περιπτώσεις που φίλοι επισκέφτηκαν τη Νιγηρία για επαγγελματικούς λόγους. Αναγκαστήκαμε, όμως να βρεθούμε στο ξενοδοχείο που έμεναν, δεδομένου ότι οι περισσότερες εταιρείες απαγορεύουν στους συνεργάτες τους να φεύγουν εκτός ορίων ξενοδοχείου, για λόγους ασφάλειας. Γενικά, το θέμα της ασφάλειας είναι αυτό που πρέπει να συνηθίσει όποιος ζει στην Αφρική και απαιτείται μία αλλαγή στη νοοτροπία και στον τρόπο ζωής συγκριτικά με αυτόν που έχουμε υιοθετήσει στην Ελλάδα.

Λέγοντας αυτό, υπάρχουν και αξιοζήλευτες πρακτικές και πρωτοβουλίες που γίνονται σε τοπικό επίπεδο. Οι περισσότερες δράσεις στις οποίες έχω παραστεί είναι πρωτοβουλίες των κοινοτήτων που δραστηριοποιούνται στο Λάγκος (π.χ. ελληνική κοινότητα, λιβανέζικη κοινότητα κ.ά.) και με τη βοήθεια τοπικών παραγόντων έχουν θεσμοθετήσει δράσεις πολιτιστικού ή φιλανθρωπικού ενδιαφέροντος, που είναι αξιέπαινες.

Αυτό που με ενοχλεί περισσότερο στην πόλη που ζω είναι οι ανισότητες. Υπάρχουν περιοχές με μεγάλη έλλειψη βασικών υποδομών (ηλεκτρικό, πόσιμο νερό, αποχετευτικό), ενώ η πόλη είναι πολύ πίσω σε θέματα υγιεινής, καθαριότητας, περιβαλλοντικής γνώσης και αειφορίας.

Αν θα επέστρεφα; Η απάντηση δεν είναι απλή. Ποτέ δεν ξέρεις τι σου επιφυλάσσει το μέλλον. Η ερώτηση που θέτω είναι: τι έχει αλλάξει στην Ελλάδα που θα μπορούσε να με προσελκύσει; Τι ακριβώς έχει διαφοροποιηθεί προς το καλύτερο σε τέτοιο βαθμό που θα έδινε τα εχέγγυα για ένα καλύτερο μέλλον; Πλέον θα πρέπει η χώρα μου, η πόλη που μεγάλωσα να με προσελκύσει πίσω. Δεν εξαρτάται από μένα, αποκλειστικά.

Από τη Θεσσαλονίκη μου… λείπει η Θεσσαλονίκη, ο κόσμος της, ο Άρης, η ΧΑΝΘ, οι παρέες μου, μου λείπει η παραλία αλλά του…. 2015, όχι η τωρινή!».

*************************************************************************************************************************************

Who Is Who

Ο Απόστολος Λεμονίδης είναι γέννημα θρέμμα Θεσσαλονικιός. Αποφοίτησε από το ιστορικό 2ο λύκειο της Ικτίνου, σπούδασε στο εξωτερικό και πιο συγκεκριμένα απέκτησε BSc στη Διαχείριση Θαλάσσιων Πόρων (Aberdeen University), ΜSc στον τομέα της Τεχνολογίας και του Μάνατζμεντ στη Βιομηχανία Ενέργειας (Aberdeen University) καθώς και ένα MBA από το Warwick University. Μιλάει τέσσερις γλώσσες.

Μέλος της ΧΑΝΘ από παιδί, την οποία υπηρέτησε και ως μέλος του διοικητικού της συμβουλίου.

Πλέον εργάζεται ως εμπορικός διευθυντής της Glassforce Ltd στο Λάγκος της Νιγηρίας.