Όταν οι της γενιάς μου και οι μεγαλύτεροι ήμασταν παιδιά, φανταζόμασταν το κοντινό μέλλον, δηλαδή την εποχή που είμαστε τώρα ως ένα μικρό παράδεισο. Τι ιπτάμενα αυτοκίνητα, τι ταξίδια στο Φεγγάρι, τι λυμένα όλα μας τα προβλήματα και πάει λέγοντας.

Κάποια απ’ αυτά η τεχνολογία όντως τα έλυσε ή τα «τρέχει», όμως ο μόνος παράδεισος είναι εκείνος των Βιβλικών αφηγήσεων, αφού ειδικά ετούτη τη δεκαετία όλα μας πηγαίνουν στραβά, πιο στραβά δε γίνεται. Και εκεί που λέγαμε, λοιπόν, πως δύο χαμένα καλοκαίρια με ό,τι συνεπάγονται αυτά (ανάσες ψυχής κυρίως εννοώ) είναι αρκετά και πώς φέτος θα το κάψουμε για τρία χρόνια μαζί, ο κορονοϊός επέστρεψε και φουντώνει και απειλεί να μας αποτελειώσει.

Το τελευταίο διάστημα τα κρούσματα αυξάνονται ραγδαία, οι νοσηλείες (ευτυχώς ακόμα) ελαφρά και οι θάνατοι άρχισαν και πάλι να φεύγουν από τα... μονοψήφια. Για να μην παρεξηγηθώ με το τελευταίο, δεν εννοώ φυσικά πως κάθε ζωή ξεχωριστά δεν είναι σημαντική, αλλά απ’ όσο γνωρίζω από τον Απρίλιο και έπειτα που άρχισαν να μειώνονται κατά πολύ οι νεκροί, όσοι χάνουν τη ζωή τους είναι άνθρωποι που έμειναν πολύ καιρό στις ΜΕΘ και δεν άντεξαν.

Όμως, τα πράγματα άρχισαν και πάλι να ξεφεύγουν με πολλούς επιστήμονες να μιλούν επίσημα για έκτο κύμα και να ζητούν (τουλάχιστον) την επαναφορά της μάσκας σε χώρους επικίνδυνους. Και έρχομαι τώρα στο προκείμενο: αφού μερίδα των επιστημόνων βγαίνει και πάλι στα... κεραμίδια, ποιος αποφάσισε να ανακοινώσει επίσημα και πανηγυρικά ο υπουργός Υγείας πως πετάμε τη μάσκα και μπαίνουμε στην κανονικότητα; Οι γιατροί ή οι πολιτικοί που είχαν μπροστά τους το μεγάλο στοίχημα του τουρισμού;

Και επιπλέον, με ποια (ανύπαρκτη θα την πω, εκ των προτέρων) λογική αποφασίστηκε να φύγει η μάσκα από τα αεροπλάνα ή τα τρένα; Υπάρχει δηλαδή τουρίστας, ακόμα και ο πιο «ψεκασμένος» στον κόσμο που δε θα τον ενοχλούσε ο καφές-πακέτο των 4 ευρώ ή η ξαπλώστρα των 50 ευρώ και ένα δωμάτιο-παράγκα με 150 ευρώ τη βραδιά, αλλά θα τον απέτρεπε από το να έρθει στη χώρα μας ή να ταξιδέψει εντός αυτής, το να φοράει μάσκα στη διάρκεια της πτήσης;

Το να μην κυκλοφορούμε σαν τον... Ζορό στο δρόμο το κατακαλόκαιρο το καταλαβαίνω, άντε και για τα ανοιχτά απ’ όλες τις μπάντες εμπορικά ή τα εστιατόρια, επίσης, αλλά με ποια λογική σ’ ένα χώρο με προδιαγραφές υπερμετάδοσης, δε μπορούμε να φορέσουμε τη μάσκα μας για μία - δυο ώρες, μπας και αποβιβαστούν στο νησί ένας... κορονιασμένος και 100 υγιείς και όχι 101... κοβιντιασμένοι;

Και εάν αυτά είναι ψιλά γράμματα (για κάποιους), το μπάχαλο της Πέμπτης με τον εμβολιασμό να μου το θυμηθείτε πως θα το πληρώσουμε πολύ ακριβά όταν φθινοπωριάσει, αν όχι νωρίτερα. Βγαίνει, λοιπόν, η αρμόδια επιτροπή και ανοίγει την πλατφόρμα για την 4^η δόση για τους 30-59. Ούτε μισή ώρα αργότερα, βγαίνει στα κανάλια η αναπληρώτρια υπουργός Υγείας, καθηγήτρια πνευμονολογίας κιόλας και λέει στον παρουσιαστή πως «δεν θεωρεί πως πρέπει να κάνει το εμβόλιο», εννοώντας τον ίδιο και όλους τους υγιείς κάτω των 59. Από κοντά και ο Ηλίας Μόσιαλος να γράφει δημόσια πως δεν υπάρχουν στοιχεία που να επιβεβαιώνουν πως χρειάζεται η δεύτερη αναμνηστική. Από κοντά και τα ρεπορτάζ για τα εμβόλια δεύτερης γενιάς το φθινόπωρο.

Σε μια χώρα δηλαδή, που από υγειονομικούς μέχρι όποιον είχε πρόσβαση στο Facebook, το αντιεμβολιαστικό κίνημα πήρε διαστάσεις... επιδημίας και που ανθούν οι συνωμοσιολόγοι αλλά και οι ανήσυχοι γενικώς, επιστήμονες και πολιτικά αρμόδιοι κατέφεραν ένα μεγάλο πλήγμα στην εμβολιαστική εκστρατεία, χωρίς κανέναν απολύτως λόγο. Και το μόνο βέβαιο, είναι πως το σημερινό «αλαλούμ» θα το βρούμε μπροστά μας. Όχι μόνο με τον Covid αλλά με ό,τι μας βρει στο μέλλον.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 26.06.2022