Ο εκκεντρικός αλλά ιδιοφυής Άντι Γουόρχολ δεν ήξερε πολλά για το ποδόσφαιρο. Όταν όμως, στα μέσα της δεκαετίας του '70, γνώρισε τον Πελέ, ανακάλυψε έναν καινούργιο κόσμο και αποφάσισε αμέσως να φιλοτεχνήσει το πορτρέτο του. Παραφράζοντας μάλιστα τη θρυλική του ατάκα για τα 15 λεπτά δημοσιότητας, προέβλεψε χωρίς δισταγμό ότι «στον Πελέ αντιστοιχούν 15 αιώνες δόξας».

Ο φιλότεχνος Γουόρχολ δεν λάτρεψε τυχαία το «μαύρο διαμάντι», που την Πέμπτη (29/12) έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών. Πολύ πριν ο Κρόιφ και ο Μίχελς επανεφεύρουν το άθλημα, μέσω της επανάστασης του Total Football, ο Βραζιλιάνος αρτίστας είχε αναγάγει το ταπεινό παιχνίδι των φτωχών σε μία νέα μορφή τέχνης, ικανής να αγγίζει, μέσα από την ανεπιτήδευτη απλότητά της, τις ψυχές εκατομμυρίων ανθρώπων ανά τον κόσμο.

Με την απαράμιλλη τεχνική, την ασύλληπτη πλαστικότητα του σώματός του και τα εντυπωσιακά, για τα δεδομένα της εποχής, αθλητικά προσόντα, ο Έντσον Αράντες ντο Νασιμέντο, έκανε ακόμη και το πιο άσχημο γήπεδο να μοιάζει με τον καμβά ενός σπουδαίου ζωγράφου, που δεν χρειάζεται τίποτε άλλο παρά τη θεόσταλτη έμπνευσή του για να δημιουργήσει.

Ακόμη και όσοι, λόγω ηλικίας, τον έμαθαν από κάποια κακής ποιότητας ολιγόλεπτα βίντεο στο Youtube, αναγνωρίζουν πως χωρίς το «μαύρο διαμάντι», δεν θα είχαν υπάρξει ποτέ ο Κρόιφ, ο Μαραντόνα και ο Μέσι.

Ο Πελέ είναι για το ποδόσφαιρο ό,τι ο Μάρλον Μπράντο για το σινεμά και ο Έλβις για τη ροκ μουσική. Είναι ο άνθρωπος που ενέπνευσε κάθε μεγάλο ποδοσφαιριστή, ακόμη και όσους έκαναν σκοπό της ζωής τους να διεκδικήσουν το στέμμα του.

Μέχρι και ο αιώνιος σφετεριστής του θρόνου, Ντιέγκο Μαραντόνα, που συνήθιζε να του επιτίθεται με «δηλητηριώδη» σχόλια μπροστά στις κάμερες, μιλούσε με απέραντο σεβασμό όταν τα φώτα έκλειναν και συζητούσε ιδιωτικά με τους ανθρώπους που εμπιστευόταν.

Ο Πελέ ήταν μοναδικός γιατί χάριζε στιγμές απίστευτης ομορφιάς, ακόμη κι όταν δεν κατάφερνε να βάλει την μπάλα στα δίχτυα. Η κεφαλιά στο ματς με τους Άγγλους, το 1970, ανέδειξε το ταλέντο του μεγάλου Γκόρντον Μπανκς, ενώ η πάσα στον Κάρλος Αλμπέρτο, στον τελικό με την Ιταλία, θεωρείται ακόμη και σήμερα ένα στιγμιότυπο αληθινής μαγείας. «Δεν τον είδα να έρχεται, απλώς τον άκουσα», είχε δηλώσει τότε ο Πελέ.

Στην ιστορία έμεινε και η χαμένη ευκαιρία στον αγώνα με την Ουρουγουάη, που ο ίδιος είχε καταγράψει στη μνήμη του ως γκολ. Εκείνη η αδιανόητη προσποίηση άξιζε όσο χίλια τέρματα κι ας μην κατέληξε τελικά η μπάλα στα δίχτυα της «σελέστε», οι σκληροί παίκτες της οποίας δεν προλάβαιναν καν να τον... κλοτσήσουν.

Τα τρία παγκόσμια κύπελλα με τη «σελεσάο» και τα 1303 γκολ που πέτυχε στη διάρκεια της απίθανης καριέρας του είναι επιτεύγματα που κανείς άλλος δεν μπόρεσε καν να πλησιάσει.

Ακόμη κι εκείνοι που τον αντιπάθησαν βλέποντάς τον να διαφημίζει πιστωτικές κάρτες και να συνεργάζεται με τη - γεμάτη σκελετούς στην ντουλάπα της - FIFA του Ζοάο Χαβελάνζε, παραδέχονται πως ο Πελέ υπήρξε η πιο επιδραστική φυσιογνωμία στην ιστορία του ποδοσφαίρου.

Το παιχνίδι του λαού έχασε τον βασιλιά του. Η κληρονομιά του, όμως, θα τον κρατά ζωντανό για 15 αιώνες, όπως ακριβώς είχε πει ο Γουόρχολ.