Αντιεκλογική συγκέντρωση σχεδιάζουν μέλη του αναρχικού χώρου στη Θεσσαλονίκη. 

Το ραντεβού έχει δοθεί στις 19:00 στην Καμάρα.

Αναλυτικά το κάλεσμα: 

Αντιεκλογική συγκέντρωση / μικροφωνική

Έχουμε φτάσει σε μια ακόμη προεκλογική περίοδο και βλέπουμε το ενδιαφέρον της κοινωνίας να μονοπωλείται γύρω από την εκλογική φιέστα και το ποιό θα είναι το επόμενο κυβερνών κόμμα που θα συνεχίσει να διαιωνίζει τις υπάρχουσες σχέσεις εκμετάλλευσης. Παρ'όλα αυτά στις ζωές των από τα κάτω δεν έχει αλλάξει κάτι, συνεχίζουν να υφίστανται οι ίδιες εργασιακές συνθήκες, κάθε εβδομάδα συμβαίνουν εξώσεις πρώτης κατοικίας, μετανάστες και μετανάστριες δολοφονούνται καθημερινά στα σύνορα, οι τιμές όλο και αυξάνονται ενώ η κοινωνική βάση αδυνατεί να ανταπεξέλθει οικονομικά και μεγάλο κομμάτι της βρίσκεται στα όρια της φτώχειας και της επιβίωσης.

Εμείς, αντιλαμβανόμαστε την εκλογική διαδικασία ως έναν ακόμα μηχανισμό που νομιμοποιεί την καταπίεση της κοινωνικής βάσης από το κράτος και το κεφάλαιο '' ντόπιο και ξένο''. Είναι η στιγμή που δημιουργείται η ψευδαίσθηση στον κόσμο ότι με την ψήφο του μπορεί να λύσει τα κοινωνικά/οικονομικά του προβλήματα και με βάση την ανάθεση σε μηχανισμούς εξουσίας εκπληρώνεται το χρέος του για συμμετοχή στα κοινά.

Στην πραγματικότητα καμία ψήφος δεν μας δίνει το δικαίωμα συμμετοχής στη λήψη αποφάσεων που αφορούν την ζωή μας ούτε μας καθιστά ενεργά πολιτικά όντα. Αντ'αυτού παραχωρεί στους εξουσιαστές μας την ελευθερία να έχουν τον πλήρη έλεγχο της καθημερινότητας μας, εφαρμόζοντας πολιτικές κομμένες και ραμμένες στα συμφέροντα των αφεντικών. Παράλληλα από την μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δεν είναι λίγες οι φορές που αφομοιώθηκαν κινήματα με ριζοσπαστικό χαρακτήρα, από κόμματα που ανέλαβαν την εξουσία ενώ υπήρχαν περιφερειακά εντός των κινημάτων αυτών, καθώς οι εκλογές μετακύλησαν τις ευθύνες και τις ελπίδες για αγώνα και ριζοσπαστικές αλλαγές στο επικείμενο κόμμα. Οι εκλογές καλλιεργούν την πεποίθηση ότι μια ενδεχόμενη εξουσία μπορεί να διαχειριστεί τα προβλήματα μας καλύτερα από ότι εμείς οι ίδιοι/ες που με συλλογικούς αγώνες και καθημερινή παρέμβαση στα κοινωνικά πεδία (χώροι εργασίας, σχόλες , δημόσιος χώρος) αντιστεκόμαστε ενάντια στην καπιταλιστική βαρβαρότητα.

Χωρίς καμία εξαίρεση, κάθε κόμμα που υπήρξε κυβέρνηση απέδειξε ότι δεν μπορεί και δεν είναι στην φύση του να ξεπεράσει τα στενά πλαίσια που του θέτει το κεφάλαιο και ο καπιταλιστικός τρόπος οργάνωσης της κοινωνίας και να αποφασίσει σε μια σειρά ζητημάτων προς όφελος των καταπιεσμένων.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει μιας και η σχέση διαχειριστών της εξουσίας και αφεντικών είναι αμφίδρομη και έχει ανάγκη ο ένας τον άλλον για να διασφαλίζουν την επιβολή τους πάνω στο κοινωνικό σώμα και την εργατική τάξη.

Τα παραπάνω αποδεικνύονται στην διαχείριση κάθε κρίσης που υπήρξε μέχρι σήμερα. Αναλύοντας την υγειονομική κρίση που συνέβη ''διαβάζουμε'' ακριβώς αυτή την λογική που θέσαμε στην προηγούμενη παράγραφο. Το κράτος επέλεξε να θέσει ως προτεραιότητα μια σειρά ιδιωτικών συμφερόντων όσο η κοινωνία πέθαινε στους διαδρόμους των νοσοκομείων εκτός ΜΕΘ. Πέρασαν νομοσχέδια που τσαλαπάτησαν εργασιακά κεκτημένα που κερδήθηκαν με αίμα και αγώνες, άνοιξαν τον δρόμο για την πλήρη ιδιωτικοποίηση των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων με τον νόμο4777 που μέσω αυτού ιδρύθηκε η πανεπιστημιακή αστυνομία. Ακόμα μπροστά στην ιεράρχηση του κέρδους απέναντι στην προστασία της φύσης άφησαν να καταστραφούν τεράστιες εκτάσεις γης γνωρίζοντας και έχοντας ως στόχο να αξιοποιηθούν μετέπειτα από την λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη. Η θανατοπολιτική του κράτους και του κεφαλαίου δεν σταμάτησε εκεί αλλά συνεχίζει να δολοφονεί. Στα σύνορα (θαλάσσια και χερσαία) μετανάστες και μετανάστριες, στους δρόμους μειονότητες εντός της ελληνικής επικράτειας (άμεσες κρατικές δολοφονίες από τα σκουπίδια της ΕΛ.ΑΣ απέναντι στους Ρομ), στα τρένα με την μαζική κρατική δολοφονία 57 ανθρώπων δεδομένης της παντελούς αδιαφορίας και έλλειψης μέτρων ασφαλείας στα ΜΜΜ.

Ο δρόμος για την διαχείριση όλων αυτών έχει ανοίξει από τις προηγούμενες κυβερνήσεις ανεξαρτήτως κοινωνικού προσώπου (ακόμα και από τις φερόμενες ως αριστερές κυβερνήσεις), δεδομένο που δεν μας αφήνει να έχουμε τις αυταπάτες ότι μια κυβέρνηση, είτε δεξιά είτε αριστερή, θα μπορούσε να ξεφύγει από αυτές τις πολιτικές. Το κράτος οχυρώνεται ολοένα και περισσότερο και εφαρμόζει προγράμματα που είναι απαραίτητα για την ύπαρξη και την εξέλιξη του καπιταλισμού και η συνέχεια του είναι αδιάρρηκτη υπό οποιαδήποτε κυβέρνηση.

Για εμάς η διέξοδος των εκλογών δεν αποτελεί επιλογή αλλά υποχώρηση. Δεν έχει να προσφέρει καμία ουσιαστική λύση στους από τα κάτω, παρά μόνο να καλλιεργήσει αυταπάτες και λογικές ανάθεσης. Η μόνη βελτίωση των ζωών μας έρχεται μέσω των συλλογικών αγώνων, της οργάνωσης στους κοινωνικούς μας χώρους, στο εργασικό περιβάλλον, στο δημόσιο χώρο, στους δρόμους, ενάντια σε κράτος και κεφάλαιο μέχρι την καταστροφή τους. Για να δρομολογηθεί η αυτοοργάνωση πρέπει να εξαχρειωθεί στις συνειδήσεις το αντιπροσωπευτικό σύστημα. Δεν μπορείς να εμπνευστείς το ξεπέρασμα ενός παρηκμασμένου κόσμου χρησιμοποιώντας τα εργαλεία του.

Πρέπει να δημιουργήσουμε αναχώματα στην εξουσία κι όχι να εμπλακούμε στην λογική της διαχείρισής της. Έτσι, το πρόταγμα της ριζοσπαστικής αυτοοργάνωσης γίνεται το μεγαλύτερο διακύβευμα των ημερών μας, με την πεποίθηση ότι τα πράγματα θα αλλάξουν μόνο αν εμείς πάρουμε τη ζωή στα χέρια μας και παλέψουμε γι αυτή, σε όλα τα επίπεδα.

Καλούμε σε μικροφωνική συγκέντρωση την Παρασκευή 19/05 στις 19:00 στην Καμάρα.

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΥΤΑΠΑΤΕΣ

ΕΝΕΡΓΗ ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΑΛΠΕΣ, ΜΟΝΗ ΛΥΣΗ

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ

κάλεσμα : Συμβούλιο Αναρχικών