Σήμερα βρίσκεται σε εξέλιξη μία εξαιρετικά σημαντική διαδικασία. Περίπου 150.000 εκπαιδευτικοί ψηφίζουν για την εκλογή των αιρετών μελών των ΠΥΣΔΕ, ΑΠΥΣΔΕ & ΚΥΣΔΕ και των Υπηρεσιακών Συμβουλίων της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης.

Πρόκειται για μία εκλογή που γίνεται κάθε δύο χρόνια με τις κάλπες να ανοίγουν στις εννιά το πρωί και κλείνουν στις 5 το απόγευμα αλλά προβλέπεται να μπορεί να μείνουν ανοιχτές μέχρι τις 20:00 αν υπάρχουν κι άλλοι εκλογείς που περιμένουν να ψηφίσουν.

Δηλαδή παρέχεται στους εκπαιδευτικούς μία άνεση να ψηφίσουν. Εκτός όμως από την άνεση, παρέχεται και μία ημέρας άδεια για να διευκολυνθεί η συμμετοχή των εκπαιδευτικών στην εκλογική διαδικασία.

Δεν το αποφάσισαν μόνοι τους. Προβλέπεται στην παράγραφο 5 της εγκυκλίου που υπέγραψε ο Υπουργός Παιδείας ο στις 6 Σεπτεμβρίου, πριν καλά καλά αρχίσει η σχολική χρονιά.

“Για τη διευκόλυνση των εκλογέων και τη διασφάλιση της ευρύτερης δυνατής συμμετοχής τους, χορηγείται άδεια μιας (1) ημέρας σε όλους τους εκπαιδευτικούς που θα ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα.”

Εύλογο! Είναι μία πολύ σημαντική δημοκρατική διαδικασία για τη διοίκηση της εκπαίδευσης.

Όμως γιατί πρέπει να γίνεται σε μέρα και ώρα εργασίας; Δεν έχουν πεισθεί οι ίδιοι οι εκπαιδευτικοί για τη σημασία της και δεν θα συμμετείχαν, αν ήταν εκτός ωραρίου εργασίας;

Όταν οι κάλπες είναι ή μπορεί να μείνουν ανοιχτές για 11 ώρες, δηλαδή χρόνο τουλάχιστον διπλάσιο από την καθημερινή λειτουργία του σχολείου, γιατί θα πρέπει να κλείνει το σχολείο;

Έχει περάσει από το μυαλό των συνδικαλιστών των εκπαιδευτικών ότι μια σειρά οικογενειών, σήμερα έχουν πρόβλημα που θα αφήσουν τα παιδιά τους;

Έχουν σκεφτεί ποτέ ως ένδειξη καλής διάθεσης να προτείνουν οι ίδιοι, οι εκλογές να γίνονται μη εργάσιμη ημέρα;

Κι ας παρανομήσουν, κι ας συγκρουστούν με την ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας που θέλει να τους επιβάλλει να μην δουλεύουν όταν ψηφίζουν.

Διότι όταν ψηφίζουν οι εκπαιδευτικοί, δεν λειτουργούν τα σχολεία.

Όταν έχουν συνέλευση οι εργαζόμενοι στις συγκοινωνίες, δεν λειτουργούν τα αστικά.

Θα έλεγα ότι κι όταν έχουμε συνέλευση οι δημοσιογράφοι, δεν λειτουργεί η ενημέρωση, αλλά αυτό δεν αναστατώνει την καθημερινότητα των ανθρώπων.

Μάλλον είναι ευκαιρία να πιάσουμε το νήμα του συνδικαλισμού από την αρχή. Χρειάζεται περισσότερη κοινωνική ευθύνη.