Σύνθημα στον τοίχο του ορόφου όπου στεγάζεται το πολιτικό γραφείο του υπουργού Υγείας, Θάνου Πλεύρη, στο Κολωνάκι, έγραψαν σήμερα μέλη της συλλογικότητας «Ο Ρουβίκωνας».

Με αφορμή τον θάνατο του 6χρονου Θωμά από τα Γρεβενά, ο οποίος παρέμεινε επί ώρες στο ασθενοφόρο, το οποίο μάλιστα χάλασε, καθ' οδόν για το νοσοκομείο της Πάτρας, ελλείψει κλίνης ΜΕΘ παίδων στα Γρεβενα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα ή κάπου εγγύτερα, μέλη του «Ρουβίκωνα» έγραψαν στον τοίχο της πολυκατοικίας έξω από το γραφείο του Θ. Πλεύρη «Σώζετε παπάδες, σκοτώνετε παιδιά».

Επίσης, ο «Ρουβίκωνας» γνωστοποίησε την παρέμβασή του με ανάρτησή του στην ιστοσελίδα του.

Η ανάρτηση:

Απ’ ό,τι φαίνεται για ακόμη μια φορά, οι εταιρείες, ακόμα και αυτές που το αντικείμενο τους ακουμπάει σε κρίσιμα ζητήματα όπως αυτό της υγείας μας, υπηρετούν τον μοναδικό σκοπό της ύπαρξής τους, το χρήμα. Καθώς η κοινωνική μας σύνθεση ακόμα είναι δομημένη πάνω στην κυριαρχία του κεφαλαίου που πρέπει να τραφεί πάση θυσία, η ανθρώπινη δραστηριότητα περιορίζεται στην απόκτηση χρήματος και την συσσώρευσή του και όλα τ’ αλλά έρχονται σε δεύτερη μοίρα.

Μέσα στην γενικευμένη ακρίβεια, λοιπόν, οι φαρμακοβιομηχανίες νιώθουν ριγμένες. Το παγκόσμιο καρτέλ των φαρμάκων δεν έχει συνηθίσει να μένει πίσω στα υπερκέρδη. Την ξεκάθαρη έγνοια τους μονάχα για χρήμα την έχουμε δει πολλάκις, όπως στην περίπτωση του Covid-19, στην περιπτώση φαρμάκων αντιμετώπισης του AIDS, όπως και άλλα πανάκριβα φάρμακα σε φαρμακοεξαρτώμενες ασθένειες, σε χρηματισμούς πολιτικών, κτλ. Η συνεργασία μεταξύ τους αλλά και με τα κράτη στοχεύει απλά και μόνο στο κέρδος. Στο πεδίο της έρευνας, της ευρεσιτεχνίας, της καινοτομίας είναι ο καθένας μόνος του και ισχύουν οι νόμοι του ανταγωνισμού. Και τώρα, εν μέσω μιας νέας γενικευμένης πληθωριστικής κρίσης, έφτασε και η στιγμή των ξαφνικών ελλείψεων. Δεν υπάρχουν δραστικές ουσίες, έκδοχα και υλικά για να φτιαχτούν κάψουλες, όπως δεν υπήρχαν υποτίθεται πρώτες ύλες και την περίοδο ακριβώς πριν ξεσπάσουν τα απανωτά κύματα ακρίβειας που συνεχίζουν ακόμα και 2 χρόνια μετά. Οπότε, τα ψέματα τους όπως και το τι έρχεται είναι ορατό. Μας το λένε από θέση ισχύος και κοστίζει αδικοχαμένες ζωές.

Απ’την άλλη, το πρότζεκτ που έχει αναλάβει να συνεχίσει ο Πλεύρης και η Γκάγκα, της σταδιακής και διαρκούς απαξίωσης της δωρεάν δημόσιας υγείας, μέχρι την πλήρη ιδιωτικοποίησή της μετά την κατάργηση του ΕΣΥ, συνεχίζεται μιας και δεν έχει ολοκληρωθεί ο κύκλος εργασιών του. Το ΕΣΥ υφίσταται ακόμα ως ερείπιο, μιας και το κρατάνε με νύχια και με δόντια κάποιοι νοσοκομειακοί και εργαζόμενοί του. Είδαμε και πρόσφατα φημισμένη γιατρό να “καταθέτει τα όπλα” από την φυσική και ψυχολογική εξόντωση που έχει υποστεί.

Τα ασθενοφόρα είναι κακοσυντηρημένα, όπως και γενικότερα ο εξοπλισμός και των κεντρικών και των περιφερειακών ιατρικών δομών. Σε αντίθεση, βέβαια, με τις υπηρεσίες αυτοπροστασίας και αυτοφροντίδας παραγόντων του κράτους και των εξουσιών του, όπως vip στρατοί σαν αυτόν του Θεοδωρικάκου, λιμουζίνες μεταφοράς, μισθοί, συντάξεις κοινοβουλευτικής και εκκλησιαστικής ηγεσίας, κονδύλια κομμάτων, δήμων και περιφερειών κτλ.

Ο 6χρονος Θωμάς απ’τα Γρεβενά είναι μια ακόμα περίπτωση, αν και πολύ χαρακτηριστική, της μοίρας που μας επιφυλάσσει ο εταιρικός ζυγός και η θρησκεία του χρήματος. Για τον μικρό Θωμά δεν υπήρχε ελεύθερη κλίνη ΜΕΘ στα Γρεβενά, ούτε χώρος στο νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ούτε και είχε την οικονομική δυνατότητα για κάποια άδεια κλίνη σε ιδιωτικό νοσοκομείο. Το προσωπικό του νοσοκομείου Γρεβενών εκτιμάται ότι έκανε ό,τι έπρεπε να γίνει. Για ένα παιδάκι σαν τον Θωμά δεν προβλέπεται η διακομιδή του με ελικόπτερο. Ενώ σηκώνονται ελικόπτερα για “επίσημους”, για χαραμοφάηδες παπάδες, ακόμα και για τις σωρούς τους ή για επισκέψεις σε εκδηλώσεις.

Στα ασθενοφόρα κατά τη διακομιδή το προσωπικό στάθηκε επάξια στην κρισιμότητα της κατάστασης, αλλά όπως έγινε γνωστό τα ασθενοφόρα δεν φάνηκαν να είναι σε θέση να βγάλουν το έργο για το οποίο αγοράστηκαν.

Έτσι λοιπόν για να καταλήξουμε, πάνω σε όλα αυτά που αναπτύξαμε η έννοια της “εταιρικής κοινωνικής ευθύνης” που διαφημίζει η ΕΕ ως τάση που ενισχύεται στους κόλπους της είναι μια παρωδία που εξυπηρετεί συνήθως διαφημιστικούς σκοπούς παρά κοινωνικό έργο. Αυτό το σκηνικό προβάλλεται σε κάθε οπτιμιστικό σενάριο συνέχισης του καπιταλισμού ως ιδανικού συστήματος που ισορροπεί μεταξύ της επικράτησης των εταιριών και της ευημερίας της κοινωνίας των ανθρώπων και του πλανήτη γενικότερα. Κάτι που δεν το χούμε δει ποτέ και ούτε πρόκειται. Υπεραξία και συνείδηση δεν κολλάνε γιατί η υπεραξία προϋποθέτει τον αμοραλισμό. Οι άνθρωποι της βάσης ας ξεκολλήσουμε από την ουτοπία του καπιταλισμού. Οι ελπίδες είναι φρούδες και μας κρατάνε σε μια δυστυχή καθημερινότητα.

Κάτω τα χέρια από τα αγαθά του κόσμου.

Υγεία, ενέργεια, παιδεία για όλους.

ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΥΓΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΧΩΡΙΣ ΕΞΑΙΡΕΣΕΙΣ

ΟΥΤΕ ΒΗΜΑ ΠΙΣΩ