Μια ανακοίνωση με την οποία σχολιάζουν τόσο την επιλογή να παρουσιαστούν οι πίνακες στο υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ενώπιων πλήθους δημοσιογράφων και φλας, όσο και την τραγική εικόνα της πτώσης του πίνακα του Πικάσο στο πάτωμα, η οποία έκανε το γύρο του κόσμου, εξέδωσε η Πανελλήνια Ένωση Συντηρητών Αρχαιοτήτων (ΠΕΣΑ). 
Ξεκινώντας με μια αναδρομή στη δεκαετία του '80 και τον σπουδαίο αγώνα της αείμνηστης Μελίνας Μερκούρη για την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα, ο οποίος όπως λένε εκτός των άλλων αντιμετωπίστηκε από τους Βρετανούς με το επιχείρημα πως "η χώρα μας δεν διέθετε το ανάλογο επιστημονικό προσωπικό για την Προστασία και τη Συντήρησή τους", ο ΠΕΣΑ επισημαίνει πως με την ίδρυσή του το 1983 "ο χειρισμός, στην ολότητά του πλέον, των αρχαιοτήτων και των έργων τέχνης γίνεται από επαγγελματίες οι οποίοι πέρα και πάνω από όλα κατανοούν τις ιδιαιτερότητες, την ευαισθησία της ύλης τους και τη μοναδικότητά τους, ενώ γνωρίζουν να δείχνουν την απαιτούμενη προσοχή και τον ανάλογο σεβασμό".
Επιπλέον, τονίζει πως "ο όλος χειρισμός καθώς και οι τραγικές εικόνες, που έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου, δεν περιποιούν τιμή για την χώρα μας. Προκαλούν δε την εντύπωση ότι στην περίπτωση των δύο σημαντικών αυτών έργων τέχνης για την Πολιτεία η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν ήταν η προτεραιότητα»

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση
«Την δεκαετία του ‘80 η Μελίνα Μερκούρη από τη θέση της Υπουργού Πολιτισμού έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα και διεθνοποίησε το ζήτημα της επανένωσης των γλυπτών του Παρθενώνα. Ένα από τα πρώτα αντεπιχειρήματα των Άγγλων αρνητών ήταν πως η χώρα μας δεν διέθετε το ανάλογο επιστημονικό προσωπικό για την Προστασία και τη Συντήρησή τους. Το 1985 η Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης στην χώρα μας βρίσκει τη θέση της στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση. Σήμερα, μετά από 36 χρόνια, η Συντήρηση Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης βρίσκεται σε υψηλότατο επίπεδο και η τεχνογνωσία που έχει κτιστεί και διαρκώς εμπλουτίζεται, αποτελεί για την χώρα μας εξαγώγιμο προϊόν. Ο χειρισμός, στην ολότητά του πλέον, των αρχαιοτήτων και των έργων τέχνης γίνεται από επαγγελματίες οι οποίοι πέρα και πάνω από όλα κατανοούν τις ιδιαιτερότητες, την ευαισθησία της ύλης τους και τη μοναδικότητά τους, ενώ γνωρίζουν να δείχνουν την απαιτούμενη προσοχή και τον ανάλογο σεβασμό.
Τα όσα είδαμε στον χειρισμό των έργων «Γυναικείο Κεφάλι» του Πάμπλο Πικάσο και «Ο Ανεμόμυλος Στάμερ» του Πιτ Μοντριάν δείχνουν ότι αυτοί που βρέθηκαν κοντά τους δεν έχουν κατανοήσει τη μοναδικότητά τους, το ανεπανάληπτο της ύπαρξής τους. Εδώ δεν αρκεί μόνο η εφαρμογή των νόμων ή η εξιχνιαστική δεινότητα της αστυνομίας. Όταν γίνεται κάποιο έγκλημα το προσωπικό της αστυνομίας συλλέγει τα πειστήρια με περισσή προσοχή και εξοπλισμό, λαμβάνοντας γενικά όλα τα απαραίτητα μέτρα για να μην αλλοιωθούν τα αποδεικτικά στοιχεία.
Τα έργα των Πικάσο και Μοντριάν δεν είχαν καν αυτή την τύχη των προστατευτικών μέτρων.
Τα συγκεκριμένα έργα τέχνης από τη στιγμή της κλοπής τους και μέχρι σήμερα έχουν βρεθεί σε άγνωστες και ανεξέλεγκτες περιβαλλοντικές συνθήκες, επιβαρυντικές για την κατάσταση διατήρησή τους. Το μόνο που δεν χρειαζόταν ήταν η δημόσια παρουσίασή τους, μόλις βρέθηκαν, μπροστά σε δεκάδες ανθρώπους και φωτογραφικά φλας και μάλιστα με την πρακτική της αστυνομίας για τα κοινά κλοπιμαία. Ας μην αναφερθούμε στο τραγικό περιστατικό της πτώσης και της βιαστικής επανατοποθέτησης στο… ράφι του έργου «Γυναικείο Κεφάλι»!
Ο όλος χειρισμός καθώς και οι τραγικές εικόνες, που έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου, δεν περιποιούν τιμή για την χώρα μας. Προκαλούν δε την εντύπωση ότι στην περίπτωση των δύο σημαντικών αυτών έργων τέχνης για την Πολιτεία η προστασία της πολιτιστικής κληρονομιάς δεν ήταν η προτεραιότητα».