Ο Α. Τσίπρας θέλει να κερδίσει πολιτικά από τη φθορά που υπέστη ο Μητσοτάκης από τον πόλεμο, την πανδημία, την ακρίβεια και την ενεργειακή κρίση, αλλά για να προβάλει ο ίδιος ως εναλλακτική πειστική λύση θα πρέπει να πείσει ότι άλλαξε και έκανε αυτοκριτική -πράγματα τα οποία όμως μέχρι τώρα δεν τα εμφάνισε επαρκώς- και να περάσει σε μια μια νέα εποχή συμμαχιών και στροφής προς τη σοσιαλδημοκρατία την οποία όμως οι εσωκομματικοί του αντίπαλοι δεν αποδέχονται και αμύνονται σθεναρά όπως φάνηκε στο συνέδριο του κομματός του.

O Τσίπρας παρότι επαναλαμβάνει συνεχώς πως «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ θα κερδίσει τις επόμενες εκλογές» γνωρίζει πως ούτε ο κόσμος ξέχασε τα λάθη της κυβερνησής του και τα διαφορά ενοχλητικά φαινόμενα νομής της εξουσίας, ούτε ο ίδιος αλλά και ο Ανδρουλάκης , θα μπορούσαν να καταφέρουν από μόνοι τους κατά του Μητσοτάκη το πλήγμα που έφεραν η ακρίβεια και οι χειρισμοί του προβλήματος του εξωφρενικού ενεργειακού κόστους και των φαινομένων αισχροκέρδειας.

Η πρόσκλησή του , στην ομιλία που έκλεισε το συνέδριο του κομματός του, «σε όλες τις προοδευτικές δυνάμεις» με την χαρακτηριστική ατάκα “ελάτε να κυβερνήσουμε μαζί” επεστράφη εμφατικά από τον Νίκο Ανδρουλάκη ο όποιος είπε πως «δεν θα ξαναδούν πρωθυπουργικό θώκο ο Μητσοτάκης και ο Τσίπρας».

Ο Αλέξης γνωρίζει πως όσο ευχάριστο γι αυτόν και το κόμμα του είναι το γεγονός ότι σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η ΝΔ χάνει σε ποσοστά ενώ η ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ μειώνεται, άλλο τόσο επικίνδυνο για την προσπάθειά του είναι το γεγονός ότι με σκληρές εκφράσεις ο Ν. Ανδρουλάκης και στελέχη του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ αποκλείουν τη συνεργασία με αυτόν που υπήρξε «κυβερνητικός συνέταιρος του Καμμένου»!

Χωρίς ορατή κυβερνητική προοπτική όλα δυσκολεύουν .

Διότι αν θέλουμε να κάνουμε ρεαλιστικές σκέψεις για τα επόμενα κυβερνητικά σχήματα , με την καθοριστική απλή αναλογική, δύσκολα θα μπορέσει ο Α. Τσίπρας να βρει έδαφος για « προοδευτική κυβέρνηση» χωρίς τον Ανδρουλάκη και επομένως δύσκολα θα αποφύγει μια παρατεταμένη διαδικασία φθοράς αφού δεν θα έχει στη διάθεσή του τη «συγκολλητική» ουσία της προοπτικής επανάκτησης της εξουσίας.

Βέβαια ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης ανέπτυξε τις δεσμεύσεις του για ένα «ρεαλιστικό πρόγραμμα προοδευτικής διακυβέρνησης» και απευθύνθηκε στα μέλη του κόμματος ζητώντας τους «να αλλάξουμε πρώτα εμείς για να αλλάξουμε την χώρα». Το ποιοι ήταν οι αποδέκτες της προτροπής «να αλλάξουμε πρώτα εμείς» χωρά συζήτηση. Πιθανότατα είναι η «Ομπρέλα» και ο άτυπος αρχηγός της Ευκλείδης Τσακαλώτος , αλλά ίσως και μερικοί φανατικοί και λάτρεις….ειδικού λεξιλογίου λαϊκιστές προεδρικοί που δεν είναι σίγουρο ότι μέσα στο ζήλο τους και το «αψύ» ύφος τους κάνουν καλό στον Α. Τσίπρα.

Ο Αλέξης γνωρίζει πως όσο ευχάριστο γι αυτόν και το κόμμα του είναι το γεγονός ότι σε όλες τις τελευταίες δημοσκοπήσεις η ΝΔ χάνει σε ποσοστά ενώ η ψαλίδα με τον ΣΥΡΙΖΑ μειώνεται, άλλο τόσο επικίνδυνο για την προσπάθεια του είναι το γεγονός ότι με σκληρές εκφράσεις ο Ν. Ανδρουλάκης και στελέχη του ΚΙΝΑΛ/ΠΑΣΟΚ αποκλείουν τη συνεργασία με αυτόν που υπήρξε «κυβερνητικός συνέταιρος του Καμμένου»!

Διότι αν θέλουν να κάνουμε ρεαλιστικές σκέψεις για τα επόμενα κυβερνητικά σχήματα , δύσκολα θα μπορέσει ο Α. Τσίπρας να βρει έδαφος για « προοδευτική κυβέρνηση» χωρίς τον Ανδρουλάκη και επομένως δύσκολα θα αποφύγει μια διαδικασία φθοράς αφού δεν θα έχει στη διάθεσή του τη «συγκολλητική» ουσία της εξουσίας.

Κοινωνική ευαισθησία προσπαθεί να δείξει ο Α. Τσίπρας μέσα από τις 5 δεσμεύσεις για την ακρίβεια, την εργασία, τη Μικρομεσαία Επιχειρηματικότητα, τη κοινωνική προστασία και τη Νέα γενιά, που ανέπτυξε, μαζί με για την αναφορά στην « αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου».

Ανάμεσα σ αυτά δεσπόζει βασική δέσμευση η «ανάκτηση της εργασίας».

«Δεσμευόμαστε «, είπε, « όχι μόνο με την αύξηση του κατώτατου μισθού, αλλά και με την επαναφορά όλων των ρυθμίσεων που κατήργησε η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Για την αιτιολογημένη απόλυση, για το οκτάωρο, για τις συλλογικές συμβάσεις και την επαναφορά των διαπραγματεύσεων»

Έκανε αναφορά στην διεθνή συγκυρία λέγοντας ότι «ο κόσμος γίνεται πιο σκληρός», για να προσθέσει πως οι υποσχέσεις της νεοφιλελεύθερης παγκοσμιοποίησης κατέρρευσαν και οι αλλαγές που συντελούνται καθιστούν σήμερα πιο επίκαιρο από ποτέ ένα παλιό για την ανθρωπότητα δίλημμα «Σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα». Ειδικά για τα σλόγκαν που χρησιμοποιεί πολλοί παρατήρησαν μια εμμονή τους;στην υιοθέτηση συνθημάτων που εν εμπνεύσθηκαν άλλοι. Κυρίως ηγέτες του ΠΑΣΟΚ όπως ο Ανδρεας το ´80 αλλά και ο ΓΑΠ το 2000 και η Φώφη Γεννηματα πρόσφατα.

Ο Αλέξης Τσίπρας προέτρεψε : «Να μετατρέψουμε το Συνέδριο σε ένα μεγάλο άλμα για την πολιτική αλλαγή».Το πόσο εφικτό είναι αυτό θα κριθεί από τα ξεροκέφαλα γεγονότα. Και από τον κίνδυνο της διαρκούς εσωστρέφειας . Ουκ ολίγοι σύνεδροι έφυγαν από το Συνέδριο εμφανώς προβληματισμένοι από τις αντεγκλήσεις, τα φραστικά επεισόδια τις διαδικαστικές ενστάσεις που εμφανίστηκαν το τετραήμερο και έπληξαν την δυνατότητα πιο ουσιαστικής πολιτικής συζήτησης.

Ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει την αντεπίθεσης του για νίκη στις επόμενες εκλογές όποτε κι αν γίνουν. Δεν είναι πάντως και τόσο εύκολο