13/12/2018 07:00
Ο πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος ως γιατρός στο επάγγελμα (δερματολόγος – αφροδισιολόγος) γνωρίζει ότι το προλαμβάνειν κάλλιον του θεραπεύειν. Με προσωπικό κόπο συγκέντρωσε μια σειρά εγγράφων – ντοκουμέντων που «τεκμηριώνουν ότι η προδοσία του 1974, το πραξικόπημα και η εισβολή δεν ήταν τυχαία γεγονότα, αλλά το αποκορύφωμα μιας συνωμοτικής δραστηριότητας που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 και κορυφώθηκε το 1974. Και δυστυχώς έλαβαν μέρος ΝΑΤΟϊκοί κύκλοι με πρωταγωνιστές κυρίως τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία αλλά και, δυστυχώς, με τη συνδρομή και την υποστήριξη πολιτικών και στρατιωτικών κύκλων των Αθηνών».
Πρόκειται για έγγραφα τα οποία εξασφάλισε την περίοδο 2006- 2011 όταν προήδρευε της Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου του κυπριακού Κοινοβουλίου και παρέλαβε με διάφορους τρόπους μέσω διαφόρων επαφών. Έγγραφα που «επιβεβαιώνουν τη συνέχεια των πραγμάτων και τεκμηριώνουν κατά τρόπο απόλυτο την εμπλοκή όλων όσων ανέφερα στην προδοσία του 1974», συμπληρώνει ο Μαρίνος Σιζόπουλος.
Ως ενδεικτικά παραδείγματα αναφέρει τον υπαρχηγό του πραξικοπήματος στην Κύπρο, διοικητή των Καταδρομών Κωνσταντίνο Πομπόκη, ο οποίος «είχε καταθέσει ότι οι οδηγίες του ήταν να αφήσει τον Μακάριο να φύγει από το προεδρικό μέγαρο. Την ίδια στιγμή όμως έχουμε συνομιλία του δικτάτορα Ιωαννίδη με τον οκταήμερο πρόεδρο του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, που όταν διαπίστωσαν πως ο Μακάριος κατόρθωσε να διαφύγει ζητούσε επειγόντως την κεφαλήν του «μούσκου» να του τη φέρει ο Σαμψών στην Αθήνα. Άρα οι οδηγίες ήταν μέσα από το πραξικόπημα, ο Μακάριος είτε να συλληφθεί είτε να θανατωθεί. Άρα το έγγραφο διαψεύδει την κατάθεση. Ή ότι στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου έλεγαν στο κρατούμενο τότε γενικό επιτελείο της εθνικής φρουράς ότι οι πτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων ήταν ασκήσεις, ότι δεν επρόκειτο για εισβολή. Κι όμως την ίδια στιγμή στην κατοχή μας υπάρχει το τηλεγράφημα που απέστειλε τότε από την Άγκυρα ο πρέσβης Κοσμαδόπουλος στις 6:15 το πρωί της 20ης Ιουλίου, στο οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι στις 5:45 κλήθηκε στο υπουργείο των Εξωτερικών από τον τότε επικεφαλής του Γκιουνές για να του ανακοινώσει ότι η Τουρκία κάνει χρήση του άρθρου 4 της Συνθήκης Εγγύησης και εισβάλλει στην Κύπρο. Και χαρακτηριστικά λέει ότι σας «μεταφέρω κι αυτό που είχαμε πει και στον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών: ότι αν τα τουρκικά στρατεύματα δεν δεχθούν πυρά από τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται στην Κύπρο εμείς δεν πρόκειται να ανταποδώσουμε τα πυρά αυτά». Υπάρχουν λοιπόν πολύ ισχυρά έγγραφα που τεκμηριώνουν όσα μέχρι τώρα πολλοί αντιλαμβανόντουσαν ως εκτίμηση αλλά πλέον είναι επιβεβαίωση και μάλιστα αναμφισβήτητη».
Ποια είναι η χρησιμότητά τους σήμερα;
Η χρησιμότητα είναι τριπλή: 1) Αποκαλύπτει τους βασικούς στόχους της Τουρκίας. Για παράδειγμα τα πρακτικά της Συνάντησης του Έβρου το 1967 μεταξύ χούντας και τουρκικής κυβέρνησης ότι από τότε η πάγια θέση της Τουρκίας ήταν η επιβολή λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με γεωγραφικό διαχωρισμό του πληθυσμού στη βάση της εθνικής και θρησκευτικής του προέλευσης και όλα όσα η Τουρκία διεκδικεί για τη λύση του κυπριακού. Άρα μας καθοδηγούν στο ότι πρέπει να λειτουργήσουμε με τρόπο αποτρεπτικό. 2) Δείχνουν πως αν θέλεις να κάνεις μια σωστή διάγνωση του προβλήματος και να το διαχειριστείς πρέπει να είσαι πολύ καλός γνώστης του παρελθόντος στη βάση αντικειμενικών γεγονότων και τεκμηρίων. Για να χαράξεις τη δική σου πολιτική. Και 3) Μια ακαδημαϊκή χρησιμότητα. Να παραδοθεί το υλικό- άνω των 350.000 σελίδων- στην πανεπιστημιακή κοινότητα, να συσταθούν μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα ώστε να μεταλαμπαδευτεί η γνώση στις επόμενες γενιές, αν θέλουμε να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος τα οποία ήταν δυστυχώς ακρωτηριαστικά για το ελληνικό έθνος.
Η Τουρκία παρουσιάζει σήμερα μια εξόχως επιθετική ρητορική σήμερα και μέσω των ενεργειακών θεμάτων…
«Αντιλαμβάνεται ότι αν προχωρήσει η ολοκλήρωση του ενεργειακού σχηματισμού Κύπρου, Ελλάδας και των χωρών της Μέσης Ανατολής ουσιαστικά ο στρατηγικός στόχος που έθεσε από το 1952 - να επεκτείνει την επιρροή της στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και να καταστεί μια παγκόσμια περιφερειακή δύναμη που θα ελέγχει την ευαίσθητη περιοχή με ενεργειακές πηγές, θαλάσσιες διόδους και πλέον και το φυσικό αέριο- τερματίζεται. Άρα ουσιαστικά αποσκοπεί στην υλοποίηση τριών στόχων: 1) Να καταστεί συμμέτοχος στην αξιοποίηση του φυσικού αερίου, είτε με μερίδιο επί της εκμετάλλευσης είτε με τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω αγωγού από την Τουρκία.
Έτσι ενισχύει τον γεωστρατηγικό της ρόλο και καθίσταται κλειδοκράτορας της ροής του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 2) Να πιέσει για την αναστολή των ενεργειακών προγραμμάτων της κυπριακής δημοκρατίας, υποχρεώνοντάς μας να συμβιβαστούμε πριν τη λύση του Κυπριακού. Έτσι, η διαχείριση του φυσικού αερίου να γίνει συνεταιριστικά με τους Τουρκοκυπρίους. 3) Να προκαλέσει γκρίζες ζώνες. Αγόρασε γεωτρύπανα ενώ δεν έχει την τεχνογνωσία να προβεί σε γεωτρήσεις. Εγκαθιστώντας τα θα προκαλέσει γκρίζες ζώνες που θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει προς όφελος της επέκτασης των θαλάσσιων συνόρων της στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου κατά παράβαση της συνθήκης της Λοζάνης. Για αυτό η ΕΔΕΚ απαιτεί σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις Ελλάδας και Κύπρου να διαμορφώσουν μια ενιαία εθνική πολιτική που θα αντιμετωπίζει ακριβώς τον τουρκικό επεκτατισμό. Μια πολιτική στηριγμένη σε τρεις πυλώνες. 1) Πολιτικό, με συγκεκριμένες δράσεις ΟΗΕ και στην ΕΕ. 2) Ενεργειακό, προχωρώντας σε συνέργειες, αξιοποιώντας τις τριμερείς συμφωνίες με τις χώρες της περιοχής αλλά και τη συνεργασία με εταιρίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης φυσικού αερίου χωρών των οποίων οι κυβερνήσεις θέλουν να βοηθήσουν όπως η Γαλλία, ώστε να παρακάμψουμε την Τουρκία. Άρα είναι πάρα πολύ σημαντικό να προχωρήσει την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, Εastmed. Έτσι παρακάμπτεται η Τουρκία κι ισχυροποιείται ο γεωστρατηγικός ρόλος Ελλάδας και Κύπρου. 3) Στρατιωτικό. Απαιτείται στοιχειώδης αμυντική και στρατιωτική δυνατότητα, γι’ αυτό ακριβώς επιμένουμε στην αυξημένη ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο. Η παρουσία ελληνικών στρατευμάτων στην Κύπρο έχει πολλαπλό χρήσιμο ρόλο: ασφάλεια, αποτρεπτική ισχύ, ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης και αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη -κι όπως έχει αποδειχθεί κρίσιμη- περιοχή του πλανήτη.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Δεκεμβρίου 2018
Ο πρόεδρος του Κινήματος Σοσιαλδημοκρατών ΕΔΕΚ Μαρίνος Σιζόπουλος ως γιατρός στο επάγγελμα (δερματολόγος – αφροδισιολόγος) γνωρίζει ότι το προλαμβάνειν κάλλιον του θεραπεύειν. Με προσωπικό κόπο συγκέντρωσε μια σειρά εγγράφων – ντοκουμέντων που «τεκμηριώνουν ότι η προδοσία του 1974, το πραξικόπημα και η εισβολή δεν ήταν τυχαία γεγονότα, αλλά το αποκορύφωμα μιας συνωμοτικής δραστηριότητας που ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του ‘50 και κορυφώθηκε το 1974. Και δυστυχώς έλαβαν μέρος ΝΑΤΟϊκοί κύκλοι με πρωταγωνιστές κυρίως τις ΗΠΑ, τη Μεγάλη Βρετανία αλλά και, δυστυχώς, με τη συνδρομή και την υποστήριξη πολιτικών και στρατιωτικών κύκλων των Αθηνών».
Πρόκειται για έγγραφα τα οποία εξασφάλισε την περίοδο 2006- 2011 όταν προήδρευε της Επιτροπής για τον Φάκελο της Κύπρου του κυπριακού Κοινοβουλίου και παρέλαβε με διάφορους τρόπους μέσω διαφόρων επαφών. Έγγραφα που «επιβεβαιώνουν τη συνέχεια των πραγμάτων και τεκμηριώνουν κατά τρόπο απόλυτο την εμπλοκή όλων όσων ανέφερα στην προδοσία του 1974», συμπληρώνει ο Μαρίνος Σιζόπουλος.
Ως ενδεικτικά παραδείγματα αναφέρει τον υπαρχηγό του πραξικοπήματος στην Κύπρο, διοικητή των Καταδρομών Κωνσταντίνο Πομπόκη, ο οποίος «είχε καταθέσει ότι οι οδηγίες του ήταν να αφήσει τον Μακάριο να φύγει από το προεδρικό μέγαρο. Την ίδια στιγμή όμως έχουμε συνομιλία του δικτάτορα Ιωαννίδη με τον οκταήμερο πρόεδρο του πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου, που όταν διαπίστωσαν πως ο Μακάριος κατόρθωσε να διαφύγει ζητούσε επειγόντως την κεφαλήν του «μούσκου» να του τη φέρει ο Σαμψών στην Αθήνα. Άρα οι οδηγίες ήταν μέσα από το πραξικόπημα, ο Μακάριος είτε να συλληφθεί είτε να θανατωθεί. Άρα το έγγραφο διαψεύδει την κατάθεση. Ή ότι στην Κύπρο στις 20 Ιουλίου έλεγαν στο κρατούμενο τότε γενικό επιτελείο της εθνικής φρουράς ότι οι πτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων ήταν ασκήσεις, ότι δεν επρόκειτο για εισβολή. Κι όμως την ίδια στιγμή στην κατοχή μας υπάρχει το τηλεγράφημα που απέστειλε τότε από την Άγκυρα ο πρέσβης Κοσμαδόπουλος στις 6:15 το πρωί της 20ης Ιουλίου, στο οποίο αναφέρει χαρακτηριστικά ότι στις 5:45 κλήθηκε στο υπουργείο των Εξωτερικών από τον τότε επικεφαλής του Γκιουνές για να του ανακοινώσει ότι η Τουρκία κάνει χρήση του άρθρου 4 της Συνθήκης Εγγύησης και εισβάλλει στην Κύπρο. Και χαρακτηριστικά λέει ότι σας «μεταφέρω κι αυτό που είχαμε πει και στον Αμερικανό υφυπουργό Εξωτερικών: ότι αν τα τουρκικά στρατεύματα δεν δεχθούν πυρά από τα ελληνικά στρατεύματα που βρίσκονται στην Κύπρο εμείς δεν πρόκειται να ανταποδώσουμε τα πυρά αυτά». Υπάρχουν λοιπόν πολύ ισχυρά έγγραφα που τεκμηριώνουν όσα μέχρι τώρα πολλοί αντιλαμβανόντουσαν ως εκτίμηση αλλά πλέον είναι επιβεβαίωση και μάλιστα αναμφισβήτητη».
Ποια είναι η χρησιμότητά τους σήμερα;
Η χρησιμότητα είναι τριπλή: 1) Αποκαλύπτει τους βασικούς στόχους της Τουρκίας. Για παράδειγμα τα πρακτικά της Συνάντησης του Έβρου το 1967 μεταξύ χούντας και τουρκικής κυβέρνησης ότι από τότε η πάγια θέση της Τουρκίας ήταν η επιβολή λύσης διζωνικής δικοινοτικής ομοσπονδίας με γεωγραφικό διαχωρισμό του πληθυσμού στη βάση της εθνικής και θρησκευτικής του προέλευσης και όλα όσα η Τουρκία διεκδικεί για τη λύση του κυπριακού. Άρα μας καθοδηγούν στο ότι πρέπει να λειτουργήσουμε με τρόπο αποτρεπτικό. 2) Δείχνουν πως αν θέλεις να κάνεις μια σωστή διάγνωση του προβλήματος και να το διαχειριστείς πρέπει να είσαι πολύ καλός γνώστης του παρελθόντος στη βάση αντικειμενικών γεγονότων και τεκμηρίων. Για να χαράξεις τη δική σου πολιτική. Και 3) Μια ακαδημαϊκή χρησιμότητα. Να παραδοθεί το υλικό- άνω των 350.000 σελίδων- στην πανεπιστημιακή κοινότητα, να συσταθούν μεταπτυχιακά και διδακτορικά προγράμματα ώστε να μεταλαμπαδευτεί η γνώση στις επόμενες γενιές, αν θέλουμε να αποφύγουμε τα λάθη του παρελθόντος τα οποία ήταν δυστυχώς ακρωτηριαστικά για το ελληνικό έθνος.
Η Τουρκία παρουσιάζει σήμερα μια εξόχως επιθετική ρητορική σήμερα και μέσω των ενεργειακών θεμάτων…
«Αντιλαμβάνεται ότι αν προχωρήσει η ολοκλήρωση του ενεργειακού σχηματισμού Κύπρου, Ελλάδας και των χωρών της Μέσης Ανατολής ουσιαστικά ο στρατηγικός στόχος που έθεσε από το 1952 - να επεκτείνει την επιρροή της στη θαλάσσια περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και να καταστεί μια παγκόσμια περιφερειακή δύναμη που θα ελέγχει την ευαίσθητη περιοχή με ενεργειακές πηγές, θαλάσσιες διόδους και πλέον και το φυσικό αέριο- τερματίζεται. Άρα ουσιαστικά αποσκοπεί στην υλοποίηση τριών στόχων: 1) Να καταστεί συμμέτοχος στην αξιοποίηση του φυσικού αερίου, είτε με μερίδιο επί της εκμετάλλευσης είτε με τη μεταφορά φυσικού αερίου στην Ευρώπη μέσω αγωγού από την Τουρκία.
Έτσι ενισχύει τον γεωστρατηγικό της ρόλο και καθίσταται κλειδοκράτορας της ροής του φυσικού αερίου προς την Ευρώπη με ό,τι αυτό συνεπάγεται. 2) Να πιέσει για την αναστολή των ενεργειακών προγραμμάτων της κυπριακής δημοκρατίας, υποχρεώνοντάς μας να συμβιβαστούμε πριν τη λύση του Κυπριακού. Έτσι, η διαχείριση του φυσικού αερίου να γίνει συνεταιριστικά με τους Τουρκοκυπρίους. 3) Να προκαλέσει γκρίζες ζώνες. Αγόρασε γεωτρύπανα ενώ δεν έχει την τεχνογνωσία να προβεί σε γεωτρήσεις. Εγκαθιστώντας τα θα προκαλέσει γκρίζες ζώνες που θα επιχειρήσει να αξιοποιήσει προς όφελος της επέκτασης των θαλάσσιων συνόρων της στον χώρο της Ανατολικής Μεσογείου κατά παράβαση της συνθήκης της Λοζάνης. Για αυτό η ΕΔΕΚ απαιτεί σύσσωμες οι πολιτικές δυνάμεις Ελλάδας και Κύπρου να διαμορφώσουν μια ενιαία εθνική πολιτική που θα αντιμετωπίζει ακριβώς τον τουρκικό επεκτατισμό. Μια πολιτική στηριγμένη σε τρεις πυλώνες. 1) Πολιτικό, με συγκεκριμένες δράσεις ΟΗΕ και στην ΕΕ. 2) Ενεργειακό, προχωρώντας σε συνέργειες, αξιοποιώντας τις τριμερείς συμφωνίες με τις χώρες της περιοχής αλλά και τη συνεργασία με εταιρίες εξόρυξης και εκμετάλλευσης φυσικού αερίου χωρών των οποίων οι κυβερνήσεις θέλουν να βοηθήσουν όπως η Γαλλία, ώστε να παρακάμψουμε την Τουρκία. Άρα είναι πάρα πολύ σημαντικό να προχωρήσει την κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου της Ανατολικής Μεσογείου, Εastmed. Έτσι παρακάμπτεται η Τουρκία κι ισχυροποιείται ο γεωστρατηγικός ρόλος Ελλάδας και Κύπρου. 3) Στρατιωτικό. Απαιτείται στοιχειώδης αμυντική και στρατιωτική δυνατότητα, γι’ αυτό ακριβώς επιμένουμε στην αυξημένη ελληνική στρατιωτική παρουσία στην Κύπρο. Η παρουσία ελληνικών στρατευμάτων στην Κύπρο έχει πολλαπλό χρήσιμο ρόλο: ασφάλεια, αποτρεπτική ισχύ, ενίσχυση της διαπραγματευτικής θέσης και αναβάθμιση του γεωστρατηγικού ρόλου της Ελλάδας σε μια ιδιαίτερα ευαίσθητη -κι όπως έχει αποδειχθεί κρίσιμη- περιοχή του πλανήτη.
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 9 Δεκεμβρίου 2018
ΣΧΟΛΙΑ