Πλασμένα από τα πιο ταπεινά υλικά σε ό,τι σχήμα, μέγεθος και χρώμα μπορεί κανείς να φανταστεί τα ζυμαρικά είναι το σημείο που συμφωνούν όλοι, όπου και εάν βρίσκονται στον πλανήτη μας, όποιες και εάν είναι οι προτιμήσεις ή οι διατροφικές τους συνήθειες και απαιτήσεις.

Και φυσικά, η πατρότητά τους ανήκει στους Ιταλούς που περηφανεύονται πως έδωσαν την τροφή που μπορεί από το πιο απλό και φτωχό πιάτο να γίνει γκουρμέ στον πλανήτη.

Το Taste Atlas δημιούργησε τη λίστα των 50 κορυφαίων τύπων pasta στον κόσμο και εάν οι Ιταλοί είναι παντού, η χώρα μας μπορεί να περηφανεύεται πως έχει σ' αυτήν μερικά από τα κορυφαία είδη του πλανήτη. 

Και ποια είναι αυτά; Ο πατροπαράδοτος τραχανάς, τα μοναδικά σιουφιχτά της Κρήτης αλλά και οι υπέροχες χυλοπίτες που μεγάλωσαν γενιές και γενιές. 

Δείτε τη λίστα

Η ιστορία των ζυμαρικών

Η ιστορία των ζυμαρικών ξεκινά με τους προγόνους μας που μάζευαν άγριο σιτάρι και έμαθαν πώς να ξεφλουδίζουν και να μαγειρεύουν σωστά τους κόκκους και μετά να το συνδυάζουν με νερό για να φτιάξουν ένα βρώσιμο προϊόν. 

Tα ζυμαρικά από σιτηρά ήταν βασικό συστατικό πολλών πολιτισμών και παρέμεινε έτσι από τους προϊστορικούς χρόνους. Ορισμένοι ιστορικοί τροφίμων έχουν αναφέρει την απεικόνιση εργαλείων παρασκευής ζυμαρικών σε ετρουσκικούς τάφους. Άλλοι ισχυρίζονται ότι ο Οράτιος, ένας Ρωμαίος ποιητής, ήταν ο πρώτος άνθρωπος που έγραψε ποτέ για τα ζυμαρικά όταν ανέφερε το λάγανο, πρόγονο των σημερινών διάσημων λαζανιών. 

Υπήρχε επίσης ένας μύθος ότι ο Μάρκο Πόλο έφερε ζυμαρικά στην Ιταλία από την Κίνα, ο οποίος καταρρίφθηκε καθώς ορισμένοι μελετητές ισχυρίζονται ότι οι Σικελοί κατανάλωναν σπιτικά ζυμαρικά για πολύ καιρό πριν από τη γέννηση του Πόλο. 

Τα ζυμαρικά είναι τόσο δημοφιλή στην Ιταλία που μπορούν να πάρουν κύρια ή δευτερεύουσα θέση σε ένα γεύμα. Δεδομένου ότι οι Άραβες κατείχαν τη Σικελία για σχεδόν 400 χρόνια και έφτιαξαν ένα παρασκεύασμα που ονομάζεται itriya, από μια αραβική λέξη που σημαίνει κορδόνι, και σπαγγέτι σημαίνει μικρές χορδές στα ιταλικά, δεν είναι δύσκολο να δούμε τη σύνδεση μεταξύ των δύο. 

Από εκεί, οι Ιταλοί έφτιαχναν ζυμαρικά σε σχήματα κορδονιών, κορδέλες και σωλήνες. Σήμερα, η ποικιλία των ζυμαρικών είναι τεράστια: μπορεί να είναι μακριά ή κοντά, χειροποίητα ή εργοστασιακά, γεμιστά ή όχι, μαγειρεμένα σε ζωμό ή παρασκευασμένα με πολλές σάλτσες. Ποιος ήξερε ότι απλά συστατικά όπως το αλεύρι, το νερό, το αλάτι (και μερικές φορές, τα αυγά) μπορούν να προσφέρουν τέτοιες γαστρονομικές απολαύσεις: ραβιόλια, ταλιατέλες, fettucine, tortelli, cenci, chianche ή orecchiette, και αυτά είναι μόνο μερικά από αυτά.