Πλημμύρισε η ειδησεογραφία των γιορτινών ημερών από νέα παιδιά που έχασαν τη ζωή τους στην άσφαλτο, πληρώνοντας όσο ακριβότερα γίνονταν την κάκιστη νοοτροπία που χρόνια τώρα καλλιεργήθηκε στην κοινωνία μας.

Το σκηνικό, ήταν περίπου το εξής: κάπου στην χώρα, ένας νεαρός κι άπειρος οδηγός, έπαιρνε το αυτοκίνητο του μπαμπά του για να βγάλει βόλτα το κορίτσι του. Πήγαιναν για διασκέδαση, έπιναν αλκοόλ και ξαναέπιναν χάρη των γιορταστικών ημερών και χαίρονταν. Στον δρόμο της επιστροφής, η ανάγκη για επίδειξη ικανότητας -«μαγκιά» το λένε στην καθομιλούμενη- και ο πόθος για περισσότερη αδρεναλίνη, τους έβγαλε από τον δρόμο.

Νέα παιδιά, έχασαν τζάμπα τη ζωή τους καταστρέφοντας παράλληλα τις ζωές των οικογενειών τους και σκορπίζοντας θλίψη στον περίγυρο τους και σε σόγια ολόκληρα. Ούτε πόλεμο να είχαμε.

Λένε η κακιά ώρα. Σίγουρα ναι, αφού περισσότεροι που βρέθηκαν στην ίδια φάση, κατάφεραν να αποφύγουν τα χειρότερα και επέστρεψαν στο σπίτι τους ζωντανοί.

Ωστόσο, η «κακιά ώρα» δεν είναι η μόνη δικαιολογία, αφού αυτή δεν ήρθε μόνη της αλλά προκλήθηκε και μάλιστα βάναυσα, αλαζονικά και ξεδιάντροπα από έναν οδηγό που νόμισε πώς μπορεί να κινηθεί με ασφάλεια στα όρια.

Λένε πως φταίνε οι δρόμοι μας που δεν σχεδιάστηκαν με υψηλές προδιαγραφές ασφαλείας και που είναι κακοσυντηρημένοι, με ανεπαρκή σήμανση και ελλιπή φωτισμό.

Λένε πως φταίνε τα αυτοκίνητά μας πολλά από τα οποία είναι παλιά και που ως τέτοια κουβαλάνε πάνω τους χίλια μύρια προβλήματα.

Δεν θα μπω στον κόπο να διαφωνήσω. Αλλά όλα αυτά είναι τα δεδομένα. Τα ξέρουμε και δεν μπορούμε να τα αλλάξουμε ούτε να τα τροποποιήσουμε εύκολα και σύντομα.

Σημειώνω μόνο πως τα περισσότερα τροχαία οφείλονται σε τραγικό ανθρώπινο λάθος και η αύξησή τους στις ημέρες των γιορτών που συνηθίζεται να το ρίχνουμε έξω, εξηγείται από αυτό ακριβώς το γεγονός.

Αν θέλουμε κάποτε να μην θρηνούμε στους δρόμους τόσο μεγάλο αριθμό ζωών, σακατεμένων και κατεστραμμένων, θα πρέπει να αναληφθούν ταυτόχρονα πρωτοβουλίες σε τρία επίπεδα. Στο σχολείο, την οικογένεια και το κράτος.

Στο σχολείο, μέσω μαθήματος κυκλοφοριακής αγωγής, για να μάθει η επόμενη γενιά ότι το τιμόνι σε συνδυασμό με το αλκοόλ δεν είναι παιχνίδι, ούτε παίξε-γέλασε.

Στην οικογένεια, για να συνειδητοποιήσουμε πως η υπόσχεση του φυντανιού μας «δεν θα πιώ μπαμπά περισσότερο από όσο αντέχω», δεν προσφέρει σιγουριά, καθώς αυτό ακριβώς είναι το ευαίσθητο σημείο του μείγματος: νεαρός- αλκοόλ.

Στο κράτος, που θα πρέπει να επεκτείνει το δίκτυο καμερών καταγραφής των παραβάσεων του ΚΟΚ, να ενισχύσει τους ελέγχους τις… δύσκολες μέρες και ώρες (μεταμεσονύχτιες σε παραμονές γιορτών και Σαββατοκύριακα), να αυστηροποιήσει ακόμη περισσότερο τις ποινές και να μειώσει τα όρια τόσο ταχύτητας στην κίνηση των αυτοκινήτων όσο και στον ανεκτό δείκτη αλκοόλ στο αίμα.

Όλα τα άλλα, είναι οι γνωστές μεγάλες κουβέντες για το θεαθήναι, που τις ξεχνάμε μόλις σβήσουν τα φώτα της δημοσιότητας από τους τραγικούς γονείς που καλούνται να συνοδέψουν το… λευκό φέρετρο.

Με τον καθιερωμένο καθαγιασμό των υδάτων απ’ άκρη σ’ άκρη της χώρας και με τα «χρόνια πολλά» στους απανταχού Γιάννηδες, τελειώνει αυτό το Σαββατοκύριακο η εορταστική περίοδος, που ως συνήθως για τους περισσότερους εξ ημών περιλάμβανε από μικρή ή μεγαλύτερη χαλάρωση μέχρι και κραιπάλες.

Τέλος, λοιπόν, το γιορτινό διάλλειμα, τα κεφάλια και πάλι μέσα και εάν το αμερικάνικο σύστημα επιτάσσει προ της έλευσης της νέας χρονιάς τα περίφημα «resolutions» (τις μεγάλες αποφάσεις για το νέο έτος), για εμάς τους υπόλοιπους τα πράγματα δεν είναι τόσο... ονειροπαρμένα και αποτέλεσμα μάρκετιγκ, αλλά ανάγκης.

Ήρθε, λοιπόν, η ώρα να δούμε όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά τι μπορεί να διορθώσει από το παρελθόν και τι μπορεί να δημιουργήσει στο περίγυρό του, τη ζωή του την ίδια, ώστε η νέα χρονιά που έφτασε να είναι καλύτερη από την προηγούμενη και να μπει ένα φρένο στην πλήρη και απόλυτη εφαρμογή του «κάθε πέρσι και καλύτερα».

Και εάν ο καθένας ως πρόσωπο έχει την ατομική ευθύνη για την επόμενη μέρα του, εκείνοι που οπωσδήποτε πρέπει να ανασκουμπωθούν είναι όσοι έχουν στην αρμοδιότητά τους να διαχειρίζονται τις συλλογικές τύχες, αυτοί που έχουν αναλάβει να κάνουν καλύτερη τη ζωή των άλλων.

Η κυβέρνηση, λοιπόν, μετά την ανάπαυλα των γιορτών έχει την ευθύνη να τρέξει και να υλοποιήσει τις μεταρρυθμίσεις για τις οποίες δεσμεύτηκε να κάνει. Αλλά και να προχωρήσει σε άμεσο έλεγχο της κατάστασης με την ακρίβεια και φυσικά να προχωρήσει στις απαραίτητες κινήσεις για τη βελτίωση σε κρίσιμους τομείς όπως είναι η υγεία, η ασφάλεια, η παιδεία.

Ανάλογο στοίχημα, όμως, έχουν και οι τοπικοί «άρχοντες» των οποίων η θητεία συνέπεσε με το «καλημέρα» του 2024.

Για κάποιους, δηλαδή για τους νεοεκλεγέντες, τα πράγματα δεν είναι καθόλου εύκολα, μιας και εάν το κράτος δεν έχει μια φορά συνέχεια, η τοπική αυτοδιοίκηση και με τις συνεχείς αλλαγές νόμων, δεν έχει... δέκα.

Πριν καλά καλά προλάβουν να χαρούν την είσοδό τους σε δημαρχεία και περιφέρειες, είναι υποχρεωμένοι εκ των πραγμάτων να βάλουν το κεφάλι κάτω και να δουλέψουν σκληρά για να φανούν αντάξιοι της εμπιστοσύνης των συμπολιτών τους που τους εξέλεξαν.

Πρώτο μέλημα για όλους να μαζέψουν τα σκουπίδια και να βάλουν μπροστά τα μικρά, τα... μεσαία αλλά και τα μεγάλα έργα που υποσχέθηκαν προεκλογικά και φυσικά να προχωρήσουν στις κατάλληλες κινήσεις για να δείξουν πώς τα σχέδια που κατέθεσαν προεκλογικά δεν ήταν απλώς επί χάρτου, αλλά μπορούν να γίνουν πράξη.

Καλή επιτυχία σε όλους και ας είναι το 2024 η χρονιά που θα επιτευχθούν όσα χρόνια τώρα έχουν μείνει όνειρα...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 06-07.01.2024