Πολύ καλά τα λέει η Γκρέτα. Στα 16 της χρόνια διαπίστωσε ότι της είχαν κλέψει τα όνειρα.

Λογικά θα πρέπει να το είχε διαπιστώσει νωρίτερα, διότι ευλόγως θα χρειάστηκε και κάποιο χρόνο να συνοψίσει τις σκέψεις της.

Το θέμα βέβαια είναι τι να καταλάβει:

Ότι είχε όνειρα ή ότι της τα κλέψανε;

Και τέλος πάντων τι όνειρα είχε που της τα έκλεψαν;

Μάλλον δεν εννοεί όνειρα να παίζει με κούκλες

Διότι να είχε βαθιά πολιτικά όνειρα ένα παιδί στα δέκα δεν μπορώ να φανταστώ.

Το ενδεχόμενο οι ισχυροί του κόσμου να της έκλεψαν το όνειρο για λιγότερες εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα, μάλλον δεν πρέπει να εξεταστεί ιδιαίτερα σοβαρά. Αυτό είναι πολιτική, δεν είναι όνειρο.

Βεβαίως η Γκρέτα κατάγγειλε ότι της έκλεψαν και την παιδική ηλικία, διαπίστωση στην οποία έχει απόλυτο δίκαιο. Διότι δεν είναι παιδί αυτό που μιλάει. Αλλά αυτό δεν είναι αποτέλεσμα των ισχυρών του κόσμου, αλλά της αγωγής που η ίδια είχε.

Είναι το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε, η οικογένειά της που δεν την άφησε να γίνει παιδί κι όχι οι ρύποι που εκλύουν τα αεροπλάνα.

Πρακτικώς η Γκρέτα λέει κάτι κοινοτυπίες, οι οποίες απευθύνονται σε ένα ακροατήριο το οποίο εντυπωσιάζεται από τις κοινότυπες, ιδίως όταν εξελίσσονται σε κενοτοπίες.

Βάζουν τον στόχο τόσο ψηλά, που να μην μπορεί να γίνει με τίποτε εφικτός, αλλά διεκδικούν να διαχειριστούν τη φάση ανάμεσα στο όνειρο και στον στόχο που δεν θα επιτευχθεί ποτέ.

Ουσιαστικά θέλουν να ακυρώνουν τον μόνο τρόπο που η ανθρωπότητα ανέκαθεν αποφάσιζε για όσα την αφορούν. Την πολιτική στην οποία αντιπαραθέτουν μια έξωθεν ευλογία.

Τα δε όνειρα είναι η πρόφαση. Το ζήσαμε και στην Ελλάδα.

Μένει να απαντηθεί γιατί η ομιλία της στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ έγινε από μικροφώνου.

Ή δεν αφήνει οικολογικό αποτύπωμα η παραγωγή μικροφώνων ή άρχισε να συμβιβάζεται...

Επίσης αναπάντητο μένει αν προτιμάμε ώριμους παλιμπαιδίζοντες επαναστάτες στα 50 τους να μιλούν σαν την Γκρέτα ή Γκρέτες στα 16 τους να έχουν τον ξύλινο λόγο στον οποίο κάποιοι πολιτικοί καταφεύγουν στα 50 τους γιατί δεν έχουν τι να πουν...