Στη ζώνη του λυκόφωτος, στα όρια της παραίσθησης τα φετινά Όσκαρ σημαδεύουν τέλεια την πλήρη αφασική κατάσταση του κόσμου τον οποίο σχολιάζει και υποτίθεται βελτιώνει το σινεμά.

Τα τρία πανδημικά και post-realistic-films έμειναν τιμωρημένα. «Το μονοπάτι των χαμένων ψυχών», «Μην κοιτάς ψηλά», «Notimetodie» αγνοήθηκαν, όχι βέβαια συνειδητά (η συνωμοσιολογία είναι μια άλλη μορφή χυδαιότητας) αλλά στα πλαίσια της προσαρμογής και του freel goodΒαθύτατος συντηρητισμός ,άρνηση της τόλμης, πριμοδότησης της ευτελούς συγκίνησης, βρέθηκαν στην κορυφή.

Το «CODA:Στο ρυθμό της καρδιάς» κέρδισε τρία κορυφαία Όσκαρ και είναι αστείο ότι πήρε το σενάριο από διασκευή ριμέικ της γαλλικής «Οικογένεια Μπελιέ».Δίκαια η Καμπiον εστάλη στον …πάγκο, το ίδιο και ο Μπράνα, δίκαιο και το Όσκαρ στο εξαιρετικό ιαπωνικό φιλμ «Drive my car».

Όλα άοσμα, άχρωμα, αποστειρωμένα μηνύματα ησυχίας,«ασφάλειας», κάτι σαν παραίσθηση.

Γιατί όχι; Χόλιγουντ είναι αυτό, ο τόπος της κατασκευής και του ζωντανέματος των «ονείρων».