Την Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου θα κριθεί στη Γερμανία ποιος θα κυβερνήσει τη χώρα για τα επόμενα 4 χρόνια. Τότε είναι προγραμματισμένες να διεξαχθούν οι γενικές εκλογές σε ομοσπονδιακό επίπεδο και τα σενάρια ήδη δίνουν και παίρνουν για το ποιοι θα είναι οι επόμενοι κυβερνητικοί εταίροι. Ιδιαίτερα μετά τα αποτελέσματα των διπλών εκλογών της Κυριακής στα κρατίδια Βάδη-Βιρτεμβέργη και Ρηνανία-Παλατινάτο. Στο πρώτο, με πρωτεύουσα τη Στουτγάρδη και με τη βαριά βιομηχανία να δίνει τον τόνο στην οικονομία, επιβεβαιώθηκε η κυριαρχία των Πράσινων και του πρωθυπουργού Βίνφριτ Κρέτσμαν, με το κόμμα του να πετυχαίνει χάι σκορ με 32,6%. Στο δεύτερο, που ήταν η γενέτειρα του Χέλμουτ Κολ αλλά τα τελευταία χρόνια κυβερνούν οι Σοσιαλδημοκράτες, η SPD κράτησε τις δυνάμεις της και με υποψήφια την εν ενεργεία μετριοπαθή πρωθυπουργό Μάλου Ντράιερ κέρδισε με 35,7%.

Δύο είναι τα βασικά συμπεράσματα των κυριακάτικων εκλογών. Πρώτον ότι και τα δύο παραδοσιακά μεγάλα κόμματα (CDU και SPD) που συγκυβερνούν είχαν απώλειες, γεγονός που όπως εκτιμάται οφείλεται στην πολιτική τους για την πανδημία αλλά και για τους εμβολιασμούς, που στη Γερμανία διεξάγονται με πολλά προβλήματα. Δεύτερον ότι κερδισμένοι ήταν κυρίως οι Οικολόγοι-Πράσινοι (κέρδισαν 2,3% στη Βάδη-Βιρτεμβέργη και +4% στη Ρηνανία-Παλατινάτο) αλλά και οι Φιλελεύθεροι που κέρδισαν 2,2% στη Βάδη-Βιρτεμβέργη και 0,7% στη Ρηνανία-Παλατινάτο.

Οσο και αν στις τοπικές εκλογές παίζει ρόλο ο παράγων προσωπικότητα και τόσο ο πράσινος Κρέτσμαν όσο και η σοσιαλδημοκράτισσα Ντράιερ να θεωρούνται πολιτικοί που κέρδισαν ψήφους πέραν των κομμάτων τους, οι εκλογές της Κυριακής θεωρούνται πρόκριμα ενόψει των ομοσπονδιακών εκλογών του Σεπτεμβρίου. Τα αποτελέσματά τους δε δημιούργησαν πολλές συζητήσεις.

Οι Πράσινοι θεωρούνται πλέον η ανερχόμενη δύναμη στη Γερμανία, ενώ είναι πολύ πιθανό να είναι ένας από τους κυβερνητικούς εταίρους της επόμενης κυβέρνησης. Αυτό υποστηρίζει και ο Μπέρτχολτ Κόλερ στη συντηρητική FAZ, λέγοντας ότι το σενάριο αυτό «γίνεται όλο και πιο πιθανό». Και αυτό για δύο κυρίως λόγους. Πρώτον γιατί ο μεγάλος συνασπισμός (CDU-SPD)δείχνει κουρασμένος. Και δεύτερον γιατί τα εκτός κυβέρνησης κόμματα (Πράσινοι και Φιλελεύθεροι) κερδίζουν. Οι μεν Πράσινοι, που πλέον γέρνουν προς το κέντρο και δείχνουν πιο πραγματιστές, έχουν κέρδη τόσο από την SPD όσο και από την CDU, οι δε Φιλελεύθεροι από την CDU αλλά και και από ψηφοφόρους νεότερης γενιάς που ποτέ δεν ήταν το δυνατό τους σημείο.

Με ποιους θα κυβερνήσουν οι Πράσινοι είναι το μεγάλο ερωτηματικό, αν και πολλοί θεωρούν πρόωρη τη σχετική συζήτηση λόγω του ρευστού πολιτικού σκηνικού εξαιτίας της πανδημίας. Θυμίζουν μάλιστα ότι το καλοκαίρι του 2020 η CDU έδειχνε σχεδόν ανίκητη με τα ποσοστά της στις δημοσκοπήσεις να είναι ιδιαίτερα υψηλά. Ακόμη θυμίζουν ότι μέχρι τις γενικές εκλογές του Σεπτεμβρίου μεσολαβούν οι τοπικές εκλογές στο κρατίδιο της Σαξονίας-Ανχαλτ, το αποτέλεσμα των οποίων μπορεί επίσης να επηρεάσει.

Παρόλα αυτά τα βασικά σενάρια είναι τρία. Η μαύρο-πράσινη κυβέρνηση (συμμαχία CDU και Πρασίνων), η «συμμαχία του σηματοδότη» (Κόκκινο-SPD, κίτρινο-FDP και πράσινο- Οικολόγοι), ενώ παραμένει στο τραπέζι, αλλά με λίγες πιθανότητες το σενάριο του πρασινο-κοκκινο-κόκκινου συνασπισμού (SPD και Πράσινοι, με τη στήριξη του αριστερού κόμματος Die Linke). Πολλές οι εναλλακτικές για τους Οικολόγους-Πράσινους που όπως όλα δείχνουν θα έχουν για υποψήφια καγκελάριο μια γυναίκα, την Ανελένα Μπέρμποκ.

Αυτό που από την Κυριακή συζητιέται πολύ είναι η «συμμαχία του σηματοδότη». «Mετά τις εκλογές της Κυριακής η συμμαχία του σηματοδότη συζητιέται πια και ως σενάριο για το Βερολίνο. Όμως για την FDP φαίνεται λιγότερη βολική από ό,τι στην πρώτη ματιά» γράφει η κεντροαριστερή Süddeutsche Zeitung σε σχετική ανάλυση με τον τίτλο «FDP: Πιεσμένη για να κυβερνήσει» και φωτογραφία του αρχηγού της Kρίστιαν Λίντνερ. Παρόλα αυτά μέχρι εκεί υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος, καθώς οι σχετικές διαπραγματεύσεις θα είναι πολύ δύσκολες. Ιδιαίτερα μεταξύ των Οικολόγων-Πράσινων και της φιλελεύθερης FDP.

Ιδιαίτερα δύσκολη θα είναι η περίοδος μέχρι τον Σεπτέμβριο και για το επί 16 χρόνια κυβερνών κόμμα της Ανγκελα Μέρκελ, που δε θα είναι υποψήφια καγκελάριος. Επικεφαλής του κόμματος εκλέχτηκε ο Αρμιν Λάσετ, που είναι πρωθυπουργός στη Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία και ο οποίος μετά την εκλογή του έχει κρατήσει πολύ χαμηλούς τόνους. Δεν αναμείχθηκε ιδιαίτερα στις εκλογικές αναμετρήσεις των δύο κρατιδίων, ενώ δεν έχει ακόμη ανακοινώσει την υποψηφιότητά του για τη θέση του καγκελάριου. Ετσι οι φωνές κριτικής απέναντί του αυξάνονται, όπως αυτή του Βαυαρού πρωθυπουργού και συμμάχου της CDU Μάρκους Ζέντερ , ενώ η ισχυρή «Bild Zeitung» φαίνεται να τον σιγοντάρει να είναι αυτός υποψήφιος καγκελάριος. Μεγάλο ζητούμενο βέβαια είναι η καθημερινή διακυβέρνηση. Γιατί όπως τονίζει η Süddeutsche Zeitung «η CDU δεν ήταν ποτέ γνωστή για τα οράματα της. Όμως οι ψηφοφόροι της επιθυμούν να κυβερνώνται καλά. Και αυτή τη στιγμή ακριβώς αυτό δε συμβαίνει».

Διλλήματα υπάρχουν και για την SPD, αν και πολλοί θεωρούν ότι η πτωτική της πορεία το τελευταίο διάστημα δείχνει ότι μία απόφαση για μη συνέχιση της στρατηγικής του μεγάλου συνασπισμού είναι μονόδρομος. Και ότι η γενικότερη στροφή προς τα αριστερά που ακολουθεί τελευταία το κόμμα κάνει εξίσου μονόδρομο τη στρατηγική για μετεκλογική συνεργασία με τους Πράσινους (είτε μόνο με αυτούς αν αρκεί- είτε στο πλαίσιο της «συμμαχίας του σηματοδότη»). Με την SPD να έχει αποφασίσει ήδη ότι ο υποψήφιος καγκελάριός της θα είναι ο σημερινός υπουργός Οικονομικών Ολαφ Σολτς.