24/12/2019 15:30
Μιλήστε μας για τη διαδρομή της προσφυγιάς...
Το 2015 έφυγα από τη Συρία και πήγα στην Τουρκία, όπου βρίσκονταν φίλοι μου που είχαν φύγει νωρίτερα από τη χώρα. Τρεις μέρες από την άφιξή μου, είχα πιάσει ήδη δουλειά σ’ ένα εργοστάσιο με ρούχα. Ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός, που με βοήθησε στους 8 μήνες που δούλεψα εκεί να συγκεντρώσω χρήματα για το μετέπειτα ταξίδι μου και τον τελικό προορισμό μου, που αρχικά ήταν η Ολλανδία γιατί εκεί ζει τα τελευταία 25 χρόνια η θεία μου. Στην Κωνσταντινούπολη έμαθα ότι κλείνουν τα σύνορα στην Ελλάδα και έφυγα αμέσως από την Τουρκία με βάρκα, έφτασα στη Λέσβο, πήρα τα νόμιμα έγγραφα, η διαδικασία τότε γινόταν πολύ γρήγορα και με έστειλαν στην Καβάλα, σ’ ένα campus στη Νέα Καρβάλη. Εκεί, επειδή γνώριζα την αγγλική γλώσσα, από την πρώτη στιγμή ξεκίνησα να βοηθάω εθελοντικά κάνοντας διερμηνεία. Έπειτα έφυγα και πήγα στην Ειδομένη, θέλοντας να περάσω τα σύνορα, αλλά την ημέρα που έφτασα έμαθα ότι έκλεισαν. Δεν το κατάφερα, αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια. Επέστρεψα στην Καβάλα και εκεί με βοήθησαν από το δήμο της πόλης, μου έδωσαν πραγματικά τη δύναμη να συνεχίσω. Με κέρδισε η συμπεριφορά τους και τα ελληνικά τα έμαθα γιατί ήθελα να μπορώ να επικοινωνώ καλύτερα μαζί τους και το κλειδί ήταν η γλώσσα. Μου άρεσαν πάρα πολύ τα ελληνικά, οπότε σε μικρό διάστημα τα έμαθα πάρα πολύ καλά.
Μίλησέ μας για την απόφασή σου να φύγεις από τη Συρία;
Ήμουν φοιτητής, σπούδαζα γυμναστική ακαδημία στο Χαλέπι, στα ΤΕΦΑΑ όπως λέτε εσείς, για τρία χρόνια. Η κατάσταση στην πόλη ήταν δύσκολη τα τελευταία χρόνια, ήταν η πόλη που στοχοποιήθηκε στον πόλεμο και καταστράφηκε σχεδόν η μισή. Δεν ήταν καθόλου φυσιολογική η ζωή από το 2011 έως το 2015, όταν έφυγα. Ζούσα εν μέσω πολέμου. Το 2013 όταν έφευγα για να πάω στη σχολή, χαιρετούσα κάθε μέρα τους γονείς μου, γιατί δεν ήξερα αν θα τους ξαναέβλεπα, βόμβες και σφαίρες παντού μέσα στην πόλη. Οι γονείς μου έφυγαν από το Χαλέπι και πήγαν σε μία πιο ασφαλή περιοχή και έπρεπε και εγώ να αποχωρήσω από εκεί. Ήταν εκτός ελέγχου η κατάσταση.
Η Θεσσαλονίκη τι σημαίνει για σένα;
Το πιο σημαντικό στη Θεσσαλονίκη είναι ότι τη νιώθω ως πατρίδα μου, εδώ που μένω, που κυκλοφορώ δεν νιώθω ξένος. Επίσης, οι άνθρωποι με στηρίζουν, είναι δίπλα μου και φυσικά λατρεύω τον καιρό και τη θάλασσα. Στην αρχή είχα αγαπήσει την Καβάλα και δεν ήθελα να πάω στη Θεσσαλονίκη, από τότε που ήρθα εδώ, δεν θέλω να πάω πουθενά αλλού στον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας πάρει τα νόμιμα έγγραφα, έκανα και κάποια ταξίδια για βόλτα στη Γερμανία, στην Ολλανδία, αλλά κάθε φορά που είμαι έξω, θέλω να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη, την έχω ερωτευτεί αυτήν την πόλη. Με έχουν κερδίσει οι άνθρωποι, γελούν εύκολα και με την καρδιά τους.
Καθημερινά έρχεσαι σε επαφή με πρόσφυγες και πολλούς συμπατριώτες σου...
Είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Επίσης, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κάποιες φορές είναι ζήτημα απόφασης κα θέλησης. Εμένα η Ελλάδα ήταν επιλογή μου. Εκείνοι που έρχονται τώρα δεν έχουν περιθώριο επιλογής. Η ειρήνη είναι κάτι πολύ ακριβό. Όταν ήμουν μικρός και άκουγα για χώρες που έχουν πόλεμο, αναρωτιόμουν πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι και τώρα το ζω και εγώ, αλλά όταν σου συμβαίνει, δεν το καταλαβαίνεις, ξέρεις ότι πρέπει να προχωρήσεις, έτσι είναι η ζωή.
ID:
• Το 2015 έφυγε από τη Συρία και πήγε στην Τουρκία.
• Το 2016 έφτασε στην Ελλάδα.
• Πρώτος σταθμός ήταν η Καβάλα, ενώ στη Θεσσαλονίκη ήρθε για να εργαστεί στη MKO «PRAKSIS».
• Σπούδαζε για τρία χρόνια γυμναστική ακαδημία στο Χαλέπι, αλλά λόγω του πολέμου δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
• Έχει τρεις αδελφές, οι οποίες μαζί με τους γονείς του κατοικούν στη Συρία.
• Μιλάει άπταιστα τα ελληνικά, τα οποία, όπως λέει ο ίδιος, έμαθε μέσα σε 8 μήνες.
• Εργάστηκε εθελοντικά για την Ύπατη Αρμοστεία και το δήμο Καβάλας ως μεταφραστής.
• Έχει τη δική του εβδομαδιαία εκπομπή στον εθελοντικό ραδιοφωνικό σταθμό FM 100,6 του δήμου Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Από τους πρόσφυγες για τους πρόσφυγες».
• Μεγάλο του όνειρο είναι να ασχοληθεί με τον τουριστικό κλάδο.
* Δημοσιεύτηκε στη "Θ" στις 19.12.2019.
Μιλήστε μας για τη διαδρομή της προσφυγιάς...
Το 2015 έφυγα από τη Συρία και πήγα στην Τουρκία, όπου βρίσκονταν φίλοι μου που είχαν φύγει νωρίτερα από τη χώρα. Τρεις μέρες από την άφιξή μου, είχα πιάσει ήδη δουλειά σ’ ένα εργοστάσιο με ρούχα. Ήταν ένας ενδιάμεσος σταθμός, που με βοήθησε στους 8 μήνες που δούλεψα εκεί να συγκεντρώσω χρήματα για το μετέπειτα ταξίδι μου και τον τελικό προορισμό μου, που αρχικά ήταν η Ολλανδία γιατί εκεί ζει τα τελευταία 25 χρόνια η θεία μου. Στην Κωνσταντινούπολη έμαθα ότι κλείνουν τα σύνορα στην Ελλάδα και έφυγα αμέσως από την Τουρκία με βάρκα, έφτασα στη Λέσβο, πήρα τα νόμιμα έγγραφα, η διαδικασία τότε γινόταν πολύ γρήγορα και με έστειλαν στην Καβάλα, σ’ ένα campus στη Νέα Καρβάλη. Εκεί, επειδή γνώριζα την αγγλική γλώσσα, από την πρώτη στιγμή ξεκίνησα να βοηθάω εθελοντικά κάνοντας διερμηνεία. Έπειτα έφυγα και πήγα στην Ειδομένη, θέλοντας να περάσω τα σύνορα, αλλά την ημέρα που έφτασα έμαθα ότι έκλεισαν. Δεν το κατάφερα, αλλά η ζωή είχε άλλα σχέδια. Επέστρεψα στην Καβάλα και εκεί με βοήθησαν από το δήμο της πόλης, μου έδωσαν πραγματικά τη δύναμη να συνεχίσω. Με κέρδισε η συμπεριφορά τους και τα ελληνικά τα έμαθα γιατί ήθελα να μπορώ να επικοινωνώ καλύτερα μαζί τους και το κλειδί ήταν η γλώσσα. Μου άρεσαν πάρα πολύ τα ελληνικά, οπότε σε μικρό διάστημα τα έμαθα πάρα πολύ καλά.
Μίλησέ μας για την απόφασή σου να φύγεις από τη Συρία;
Ήμουν φοιτητής, σπούδαζα γυμναστική ακαδημία στο Χαλέπι, στα ΤΕΦΑΑ όπως λέτε εσείς, για τρία χρόνια. Η κατάσταση στην πόλη ήταν δύσκολη τα τελευταία χρόνια, ήταν η πόλη που στοχοποιήθηκε στον πόλεμο και καταστράφηκε σχεδόν η μισή. Δεν ήταν καθόλου φυσιολογική η ζωή από το 2011 έως το 2015, όταν έφυγα. Ζούσα εν μέσω πολέμου. Το 2013 όταν έφευγα για να πάω στη σχολή, χαιρετούσα κάθε μέρα τους γονείς μου, γιατί δεν ήξερα αν θα τους ξαναέβλεπα, βόμβες και σφαίρες παντού μέσα στην πόλη. Οι γονείς μου έφυγαν από το Χαλέπι και πήγαν σε μία πιο ασφαλή περιοχή και έπρεπε και εγώ να αποχωρήσω από εκεί. Ήταν εκτός ελέγχου η κατάσταση.
Η Θεσσαλονίκη τι σημαίνει για σένα;
Το πιο σημαντικό στη Θεσσαλονίκη είναι ότι τη νιώθω ως πατρίδα μου, εδώ που μένω, που κυκλοφορώ δεν νιώθω ξένος. Επίσης, οι άνθρωποι με στηρίζουν, είναι δίπλα μου και φυσικά λατρεύω τον καιρό και τη θάλασσα. Στην αρχή είχα αγαπήσει την Καβάλα και δεν ήθελα να πάω στη Θεσσαλονίκη, από τότε που ήρθα εδώ, δεν θέλω να πάω πουθενά αλλού στον κόσμο. Τα τελευταία χρόνια, έχοντας πάρει τα νόμιμα έγγραφα, έκανα και κάποια ταξίδια για βόλτα στη Γερμανία, στην Ολλανδία, αλλά κάθε φορά που είμαι έξω, θέλω να γυρίσω στη Θεσσαλονίκη, την έχω ερωτευτεί αυτήν την πόλη. Με έχουν κερδίσει οι άνθρωποι, γελούν εύκολα και με την καρδιά τους.
Καθημερινά έρχεσαι σε επαφή με πρόσφυγες και πολλούς συμπατριώτες σου...
Είναι κομμάτι της δουλειάς μου. Επίσης, αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι κάποιες φορές είναι ζήτημα απόφασης κα θέλησης. Εμένα η Ελλάδα ήταν επιλογή μου. Εκείνοι που έρχονται τώρα δεν έχουν περιθώριο επιλογής. Η ειρήνη είναι κάτι πολύ ακριβό. Όταν ήμουν μικρός και άκουγα για χώρες που έχουν πόλεμο, αναρωτιόμουν πώς ζουν αυτοί οι άνθρωποι και τώρα το ζω και εγώ, αλλά όταν σου συμβαίνει, δεν το καταλαβαίνεις, ξέρεις ότι πρέπει να προχωρήσεις, έτσι είναι η ζωή.
ID:
• Το 2015 έφυγε από τη Συρία και πήγε στην Τουρκία.
• Το 2016 έφτασε στην Ελλάδα.
• Πρώτος σταθμός ήταν η Καβάλα, ενώ στη Θεσσαλονίκη ήρθε για να εργαστεί στη MKO «PRAKSIS».
• Σπούδαζε για τρία χρόνια γυμναστική ακαδημία στο Χαλέπι, αλλά λόγω του πολέμου δεν κατάφερε να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
• Έχει τρεις αδελφές, οι οποίες μαζί με τους γονείς του κατοικούν στη Συρία.
• Μιλάει άπταιστα τα ελληνικά, τα οποία, όπως λέει ο ίδιος, έμαθε μέσα σε 8 μήνες.
• Εργάστηκε εθελοντικά για την Ύπατη Αρμοστεία και το δήμο Καβάλας ως μεταφραστής.
• Έχει τη δική του εβδομαδιαία εκπομπή στον εθελοντικό ραδιοφωνικό σταθμό FM 100,6 του δήμου Θεσσαλονίκης, με τίτλο «Από τους πρόσφυγες για τους πρόσφυγες».
• Μεγάλο του όνειρο είναι να ασχοληθεί με τον τουριστικό κλάδο.
* Δημοσιεύτηκε στη "Θ" στις 19.12.2019.
