Συναντιόμαστε ξανά μετά από είκοσι χρόνια. Τον θυμάμαι από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Όψιμη δημοσιογράφος τότε ως γραφείο Τύπου του οργανισμού εγώ, νιόβγαλτος ηθοποιός εκείνος που έκανε τα πρώτα του βήματα μετά την αποφοίτησή του από τη Δραματική Σχολή του ΚΘΒΕ και είχε πρωταγωνιστήσει με πάρα πολύ καλά καλλιτεχνικά αποτελέσματα στη θεατρική εκδοχή της Νέκυιας από την Οδύσσεια του Ομήρου σε σκηνοθεσία Δαμιανού Κωνσταντινίδη.

Τότε ένας συνεπής, σοβαρός, συνεσταλμένος, εσωστρεφής μάλλον νέος, τώρα ένας δυναμικός πληθωρικός ηθοποιός με δεκάδες επιτυχίες στον κινηματογράφο, την τηλεόραση, το θέατρο. Εξωτερικεύεται πολύ πιο εύκολα, ανοίγει τα φτερά του με μεγαλύτερη ευχέρεια, αλλά κρατά την ίδια σοβαρότητα και ευθύνη. Μιλώντας μαζί του διακρίνεις την εσωτερική άνοδο στα χρόνια που πέρασαν. «Πάντα υπάρχει κόστος ως προς αυτό. Αρκεί να μην κάνεις σοβαρές εκπτώσεις και να μπορείς να συμβιβάζεσαι παράλληλα με αρκετά πράγματα», σχολιάζει όταν του το λέω.

Αφορμή της συνέντευξής μας με τον Τάσο Νούσια είναι η «Δέηση Πόντου», μία παράσταση-δοξαστική μουσική τοιχογραφία της πολύπαθης περιοχής σε κείμενα, ιδέα και οργάνωση του δημοσιογράφου Γιώργου Γεωργιάδη. Στην υπερπαραγωγή που συμμετέχει ένας μεγάλος αριθμός καταξιωμένων καλλιτεχνών ο γνωστός ηθοποιός κρατά τον ρόλο του αφηγητή. Ένας ηπειρώτης που κάποιοι ισχυρίζονται ότι είναι πιο Πόντιος και από τους καθαρόαιμους της καταγωγής αυτής. «Όχι μωρέ, αλίμονο!», απαντάει όταν του μεταφέρω. «Με έχει εκπαιδεύσει ο Γεωργιάδης. Είχα και έχω Πόντιους φίλους, οπότε έχω μάθει πολλά από εκείνους. Πάντως, από την παράσταση γνώρισα φοβερές λεπτομέρειες. Εξάλλου, είναι αφιερωμένη στο Νίκο Καπετανίδη, έναν σπουδαίο, συγκλονιστικό και συγκινητικό Πόντιο, έναν Έλληνα θυσίας. Μάλλον είναι και ένα τάμα ζωής από τη μεριά του Γιώργου, ο οποίος στο κείμενο πραγματικά ‘κεντάει’. Η παράσταση φέρνει σε επαφή αυτούς τους σπουδαίους Έλληνες με τον πολύ κόσμο που δεν τους ξέρει, οπότε γίνεσαι κι εσύ η αφορμή να τους γνωρίσει και ο υπόλοιπος ελληνισμός γιατί πρόσφεραν πολλά. Στη σύζευξη αυτή του ελληνισμού σμίγουμε ταυτόχρονα και με όλους τους Πόντιους που βρίσκονται χρόνια στην Ελλάδα και δεν ξεχνούν ποτέ τη σπουδαία ιστορία της περιοχής καταγωγής τους», προσθέτει.

«Η φιλοξενία δεν έχει μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις»

Γεννημένος το 1973 με καταγωγή από το Ροδοτόπι Ιωαννίνων ο Τάσος Νούσιας είναι ίσως από τους λίγους ηθοποιούς της γενιάς του που έχουν εκδηλώσει μέσα από τη δουλειά τους το μεγάλο ενδιαφέρον τους για την ελληνική ιστορία και τον προσφυγικό ελληνισμό. Ωστόσο, η ματιά του απέχει πολύ από τον ολοκληρωτισμό, τον φανατισμό ή τον εθνικισμό. «Ο ελληνισμός είναι η ταυτότητα ενός ολόκληρου λαού με την παράδοσή του, τη γλώσσα του, το εθνικό του κομμάτι. Δεν τον αντιμετωπίζω με διάθεση επεκτατισμού, έπαρσης ή μονολιθικότητας. Αντίθετα, πιστεύω ότι ο πλουραλισμός γνώσεων και παραδόσεων είναι ένα υπέροχο πεδίο. Ουσιαστικά, μέσα στο υπέροχο και μεγάλο μωσαϊκό της ανθρωπότητας όλων των φυλών, των εθνών, των λαών, των παραδόσεων υπάρχει και ο ελληνισμός όπως υπάρχουν και άλλες εθνότητες. Ας μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα είναι ένα σταυροδρόμι, έχουμε συμβιώσει με πάρα πολλούς λαούς και ως προς αυτό θα βρίσκουμε συνεχώς τον δρόμο μας. Πιστεύω ακράδαντα ότι οι λαοί στη βάση τους δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτε. Τουναντίον, μπορούν να βρουν πράγματα που τους ενώνουν πολύ, αλλά και τόπους κοινής παράδοσης», διευκρινίζει.

Εξάλλου, η Ελλάδα είναι η χώρα του ξένιου Δία. «Αυτό είναι καθοριστικό. Απλώς, οι εντάσεις και η σύγχυση προκαλούνται πολλές φορές γιατί η φιλοξενία δεν έχει μόνο δικαιώματα, αλλά και υποχρεώσεις. Οπότε όλο αυτό πρέπει να βρει αρμονία, ισορροπία και δεκτικότητα. Οπουδήποτε κι αν πας καλεσμένος, είσαι πρώτα ευγνώμων για τη φιλοξενία γιατί ο οικοδεσπότης σου ανοίγει το σπίτι του και την καρδιά του και μοιράζεται μαζί σου αυτό που κουβαλάει ως παράδοση και ταυτότητα. Είναι υπέροχο να βρίσκονται οι λαοί και να ανταλλάσσουν τα εθνικά κομμάτια τους, να έχουν σεβασμό ο ένας στον άλλο, να θέλουν να μάθουν ο ένας για τον άλλον. Πιστεύω ότι μέσα στη μόχλευση των λαών μπορεί να γίνει ανταλλαγή πολλών πραγμάτων, όπως τεχνογνωσίας, ήχων, μουσικών, πνευματικών στοιχείων κ.ά. Αν οι λαοί καταφέρουν να συνεννοηθούν στο επίπεδο που τους συνέχει, να γίνουν πιο δεκτικοί και να προσπαθήσουν να κατανοήσουν ο ένας τον άλλον, τότε θα έχουμε μια πιο συγκλίνουσα πορεία ως προς την ομορφιά και την αρμονία», επισημαίνει ο ηθοποιός.

«Υπάρχει κατά καιρούς μια τεχνητή ένταση»

Αυτή η παραπάνω πρόοδος στις συλλογικότητες συναρτάται ασφαλώς από τις ατομικότητες. «Υπάρχει κατά καιρούς μια τεχνητή ένταση. Με ενοχλεί ο οπαδισμός, αυτή η έντονη εκδήλωση της ομαδοποίησής μας. Ανήκουμε όλοι κάπου, αλλά δεν χρειάζεται να βγάζουμε ο ένας το μάτι του άλλου. Δεν χρειάζεται να έχουμε για όλα την ίδια άποψη, αλλά δεν υπάρχει και λόγος να βρισκόμαστε σε εμφυλιακές καταστάσεις συνέχεια, ούτε μεταξύ μας ούτε μεταξύ της βάσης και της εκάστοτε εξουσίας. Θα πρέπει να υπάρχει μια σύμπνοια, να ακούμε οι μεν τους δε. Αυτό δεν γίνεται πάντα. Μπορεί να πολώνεται το κλίμα, να τραβούν τα πράγματα στα άκρα, να μην βγαίνει νόημα πουθενά και να αναζητούμε πώς θα προσδιορίσουμε το αυτονόητο που είναι η σύζευξη των ανθρώπων και όχι ο διαχωρισμός και η απόστασή τους. Όσο αιχμηρή και κριτική κι αν είναι η στάση κάποιου, όταν ουρλιάζει κάτι θέλει να σου πει. Αν δεν πηγαίνεις επάνω του παγιωμένα και με παρωπίδες ίσως μπορέσεις να βρεις μια λύση. Όταν οι άνθρωποι αντιπαρατίθενται με εντάσεις και βία είναι γιατί κάτι γίνεται και δεν μπορεί να ακούσει κανείς κανέναν, οπότε οδηγούμαστε σε αδιέξοδο. Εγώ προσπαθώ να έχω αυτή τη συγκατάβαση και την υποχωρητικότητα του να ακούω. Μερικές φορές για το καλό της συνεννόησης ή και της ομάδας δεν είναι κακό να υποχωρείς ώστε να αμβλυνθεί η ένταση. Συγκρουσιακά δεν βγαίνει αποτέλεσμα», υποστηρίζει.

Μπαίνει εδώ και πολλά χρόνια στα σπίτια μας μέσα από τη μικρή οθόνη πρωταγωνιστώντας σε διάφορες τηλεοπτικές σειρές και έχοντας αποκτήσει πια τεράστια εμπειρία στο τηλεοπτικό τοπίο. Φέτος, μετά την περυσινή «Έξαψη» του MEGA, ετοιμάζεται για τον «Σασμό», το πολλά υποσχόμενο σίριαλ του Alpha. Παράλληλα, έχει βραβευθεί δις για ρόλους του στο ελληνικό σινεμά, το οποίο δεν εγκαταλείπει ποτέ, αφού θα τον δούμε στη μεγάλη οθόνη σε διπλή παρουσία μέσα από την ελληνική ταινία επιστημονικής φαντασίας «Έλσα 2.0», αλλά και το φιλμ «Luger» σε σκηνοθεσία Κώστα Χαραλάμπους με υπόθεση την πτώση μιας δυναστείας στην Κρήτη. Προς το παρόν πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Ιστορία χωρίς όνομα» του Στέφανου Δάνδολου σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη (5/9 Παπάγου, 11/9 Λιόσια, 17/9 Ηλιούπολη), ενώ στις 20 Σεπτεμβρίου θα βρεθεί στη Μονή Λαζαριστών της Θεσσαλονίκης για τη «Δέηση Πόντου». «Είναι η πόλη όπου ξεκίνησα, έχω πολλούς φίλους εκεί και ψάχνω πάντα μια αφορμή για να την επισκέπτομαι», καταλήγει. Τον περιμένουμε!

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 05 Σεπτεμβρίου 2021