Η σχολική χρονιά έχει ξεκινήσει εδώ και 15 ημέρες και η Δέσποινα Μιχαήλ βιώνει μια πρωτόγνωρη εμπειρία, ούσα η δασκάλα του μοναδικού μαθητή στην ακριτική Τέλενδο. Ο διορισμός της εκεί αποτελεί μια πρωτόγνωρη εμπειρία για την ίδια, αλλά και συνάμα μια μεγάλη πρόκληση. Οι δυσκολίες είναι πολλές και δεδομένες, όπως σε κάθε ακριτικό τόπο, αλλά η ίδια με το χαμόγελο στα χείλη φροντίζει να τις ξεπερνάει και να εστιάζει στο πώς θα εμφυσήσει στον Σάββα, μαθητή της Δ’ τάξης, την αγάπη για τη μάθηση συνάμα με τη δεδομένη του αγάπη για τη θάλασσα.

Για τη Δέσποινα Μιχαήλ αυτός δεν είναι ο πρώτος διορισμός ως δασκάλα, καθώς έχει εργαστεί σε σχολεία στη Χαλκιδική, την Κρήτη, το Καστελλόριζο, την Πάτμο. Με καταγωγή από Σέρρες και Φλώρινα, αλλά γεννημένη και μεγαλωμένη στη Γερμανία, ήρθε στην Ελλάδα σε ηλικία 18 ετών για να σπουδάσει στο παιδαγωγικό τμήμα της Αλεξανδρούπολης.

Μόλις ολοκλήρωσε τις σπουδές της ξεκίνησε να συμπληρώνει αιτήσεις και αφού ήρθε ο πρώτος διορισμός ξεκίνησε ένα μίνι tour στην Ελλάδα με έμφαση στα Δωδεκάνησα, με τον δρόμο να την βγάζει φέτος στην Κάλυμνο.

«Είχα επισκεφθεί μια φορά στο παρελθόν την Κάλυμνο, όχι όμως την Τέλενδο», δηλώνει στο makthes.gr και εξήγησε τους λόγους που την οδήγησαν στο να επιλέξει αυτό το μικρό νησί των Δωδεκανήσων: «Δεδομένου ότι είμαι παντρεμένη στην Πάτμο, ήθελα να διοριστώ σε ένα μέρος όπου θα έχω πρόσβαση στο σπίτι μου. Αφού δεν μπόρεσα να διοριστώ στη Δ’ Δωδεκανήσων, ήθελα να πιάσω τη Γ’ Δωδεκανήσων και κάπως έτσι βρέθηκα στην Κάλυμνο. Ήταν η καλύτερη επιλογή που θα μπορούσα να κάνω. Όταν, λοιπόν, πήγα στο νησί ρώτησαν από την υπηρεσία ποιος θα ήθελε να πάει στην Τέλενδο».

Ήταν εύκολη η απόφασή της; «Η Τέλενδος θεωρείται δυσπρόσιτο μέρος, επομένως ως δασκάλα παίρνεις περισσότερα μόρια. Επίσης, σκέφτηκα ότι εφόσον θα είμαι ούτως ή άλλως μακριά από το σπίτι μου, θα ήταν μία μοναδική εμπειρία και θέλησα να τη ζήσω». Πρόκειται για ένα μικρό νησάκι, το οποίο έχει 25 μόνιμους κατοίκους το χειμώνα και κυρίως «ζει» το καλοκαίρι από τους τουρίστες που καταφθάνουν από τη γειτονική Κάλυμνο. Στην ουσία πρόκειται για ένα βραχώδες κομμάτι στεριάς στο νοτιοανατολικό άκρο του Αιγαίου Πελάγους, που για πολλούς αιώνες υπήρξε ενιαίο κομμάτι της Καλύμνου πριν αποκοπεί από το νησί εξαιτίας μιας μεγάλης σεισμικής δόνησης γύρω στον 6ο αιώνα μ.Χ.

Η καθημερινή μετακίνηση, ο μικρός Σάββας και η ιδιομορφία του μονοθέσιου σχολείου

Το καθημερινό της πρόγραμμα περιλαμβάνει ξύπνημα νωρίς το πρωί και αναχώρηση στις 7:15 από τη χώρα της Καλύμνου για τις Μυρτιές, όπου παίρνει το καΐκι για να περάσει απέναντι στην Τέλενδο. «Μέχρι τώρα οι καιρικές συνθήκες ήταν πολύ καλές και δεν υπήρξε κάποιο πρόβλημα στη μετάβασή μου. Όταν ο καιρός, όμως, είναι άσχημος, βγάζει απαγορευτικό. Μου έχουν πει ότι αυτό συμβαίνει κάποιες φορές τον χειμώνα».

Στην όμορφη Τέλενδο με το γραφικό λιμάνι την περιμένει ο Σάββας, ο μοναδικός μαθητής του νησιού. Την περσινή χρονιά, ο μικρός παρακολούθησε κανονικά τα μαθήματά του μέχρι το Νοέμβριο στην Τέλενδο, αλλά από εκεί και μετά μετακόμισε στην Κάλυμνο και συνέχισε εκεί τη φοίτησή του. Ωστόσο, φέτος θέλησε να συνεχίσει στο νησί του, γιατί του έλειψε.

«Ο Σάββας είναι ο μοναδικός μαθητής που έχουμε και τον προσέχουμε», λέει η Δέσποινα Μιχαήλ και συμπληρώνει: «Είναι ένα πολύ καλό παιδί, ελεύθερο, που του αρέσει πάρα πολύ το ψάρεμα. Η ζωή του όλη είναι οι βάρκες. Πέρυσι ήταν στην Κάλυμνο, αλλά δεν του άρεσε καθόλου. Η Τέλενδος είναι η ζωή του».

Ακριβώς λόγω της ιδιομορφίας που φέρει ένα μονοθέσιο σχολείο, η δασκάλα της Τελένδου έχει προσαρμόσει τον τρόπο διδασκαλίας της: «Ο τρόπος διαχείρισης είναι διαφορετικός. Είναι δύσκολο και για μένα, αλλά και για εκείνον. Σε ένα μονοθέσιο σχολείο δεν είναι το παν η διδασκαλία, τα βιβλία και η ύλη, αλλά πάνω απ’ όλα να χτίσουμε μια σχέση όμορφη και μια σχέση εμπιστοσύνης, ώστε μέσα από αυτή να αγαπήσει τη μάθηση» σχολιάζει και εξηγεί πως «προσαρμόζω το μάθημα με διάφορα κόλπα, χρησιμοποιώντας για παράδειγμα κείμενα με βάρκες και ψάρια. Είναι σημαντικό να μάθει να ονειρεύεται. Είναι ένα κοινωνικό παιδί, που το ‘μειονέκτημά’ του είναι ότι δεν έχει άλλους φίλους για να παίξει. Έτσι καλούμαι πολλές φορές να παίξω εγώ μαζί του» και προσθέτει: «Ξέρει πολύ καλά ότι πρέπει να κάνει μάθημα όταν πρέπει να κάνουμε μάθημα στην τάξη, με αποτέλεσμα να είμαι και γω πιο αυστηρή, ενώ όταν μένει χρόνος κάνουμε διάφορες δράσεις και κατασκευές».

Όσο για το τι παίρνει η ίδια από τον μικρό Σάββα, η απάντησή της είναι κατατοπιστική: «Η αγάπη του για την Τέλενδο είναι τόσο μεγάλη, που είναι σαν να σου την μεταδίδει. Όλα του τα όνειρα είναι αυτό το μικρό νησί».

Οι δυσκολίες και οι παράλληλες δραστηριότητες

Η σχολική χρονιά δεν ξεκίνησε στην Τέλενδο ακριβώς όπως σε άλλα μέρη της Ελλάδας, αφού λίγο πριν από τον αγιασμό γίνονταν κάποιες μικροεργασίες στο σχολείο του νησιού, με αποτέλεσμα η διδασκαλία να μεταφερθεί σε μια αίθουσα που τους παραχώρησε η εκκλησία. «Σίγουρα υπάρχουν ακόμα κάποιες ελλείψεις, αλλά πέραν αυτών είναι ένα πολύ καλό σχολείο. Ο Δήμος Καλυμνίων φρόντισε ώστε να καλυφθούν όποια κενά υπήρχαν και να φτιαχτεί ό,τι έπρεπε, όπως για παράδειγμα ο προαύλιος χώρος του σχολείου».

Ωστόσο, η Δέσποινα Μιχαήλ φροντίζει πέρα από το καθαρά εκπαιδευτικό κομμάτι, να συμμετέχουν μαζί με τον Σάββα σε άλλες δραστηριότητες. «Ήδη έχουμε μπει σε ένα πρόγραμμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου, που σχετίζεται με την καθαριότητα των παραλιών», εξηγεί.

Στο ερώτημα εάν θα ήθελα να είναι και του χρόνου στην Τέλενδο, η δασκάλα του νησιού απαντά με ειλικρίνεια πως «εάν και είναι πολύ νωρίς ακόμα, σίγουρα θα μου άρεσε. Γενικότερα, μου αρέσει να έχω μια συνέχεια με τους μαθητές που αναλαμβάνω».