Δεν είναι τρολιά. Νικήσαμε όντας καλύτεροι. Στο εμβληματικό Γουέμπλεϊ.

Δεν ήταν μια νίκη από αυτές που «κοιμάται ο Θεός» και που κερδίζεται με τα κλασικό «ταμπούρωμα» στα καρέ μας και με τα ηρωικά «γιουρούσια».

Ήταν η πιο μεγάλη εμφάνιση όλων των εποχών της Εθνικής Ελλάδος!

Αγγλία -Ελλάδα 1-2 . Μια μεγάλη νίκη, εκκωφαντική και συγκινητικά συμβολική, αφιερωμένη στον Τζορτζ Μπάλντοκ που καμάρωνε τους συμπαίκτες του από τον ουρανό. Γράφτηκε ιστορία χθες το βράδι. Οι διεθνείς μας έκαναν κατάθεση ψυχής. Τα έδωσαν όλα στο γήπεδο κάνοντας ψυχολογική υπέρβαση μέσα στο πένθος και μετά τον θρίαμβο δεν θέλησαν να πανηγυρίσουν ή να μιλάνε με επικούς τόνους για ποδόσφαιρο.

«Τα παιδιά κράτησαν τη μνήμη του Τζορτζ Μπάλντοκ σε ένα υψηλό επίπεδο. Βρήκαν μέσα στη θλίψη ένα κίνητρο και φώτισαν αυτή τη μνήμη του συμπαίκτη τους», είπε ο Ιβαν Γιοβάνοβιτς.

Άξιοι όλοι!

Η νύχτα όμως μας αποκάλυψε και τους υπέροχους χαρακτήρες αυτής της νέας γενιάς των Ελλήνων διεθνών που μας κάνουν υπερήφανους και για το χαρακτήρα τους πέρα από το ταλέντο που ξεχειλίζουν οι εμφανίσεις τους.

Όλη η Ελλάδα ένοιωσε σεβασμό γι αυτό το παλικάρι, τον Παυλίδη, για την σεμνότητα και την ωριμότητά του στις δηλώσεις του ενώ είχε βάλει δύο γκολ στην δεύτερη καλύτερη ομάδα του περασμένου Euro μέσα στο λαμπερό σπίτι της.

Έβαλε μπροστά αυτό που έπρεπε. Τη μνήμη του αδικοχαμένου συμπαίκτη του.

Τέτοια πρότυπα χρειάζεται η Ελλάδα που μαστίζεται από καμώματα, ξεμαλλιάσματα, ίντριγκες και ύβρεις των πολιτικών.

Για τον θαυμάσιο προπονητή και άνθρωπο Ιβαν Γιοβάνοβιτς τα ξέραμε.

Δίδαξε ήθος αυτές τις δύσκολες ώρες και διηύθυνε μαεστρικά την ομάδα.

Στα πλάνα της τηλεόρασης, στη σιγή ενός λεπτού, φαινόταν πως ο πόνος για τον χαμό του Τζορτζ Μπάλντοκ ήταν διάχυτος και κοινός και για τους Έλληνες διεθνείς και για τους διάσημους παίκτες των «λιονταριών».

Δάκρυσαν για τον αθλητή που είχε για πατρίδες του και την Αγγλία και την Ελλάδα. Που έπαιξε 12 παιχνίδια με το Ελληνικό εθνόσημο στο στήθος.

Ξεχνιέται τέτοια βραδιά; Θα αφήσουμε αναξιοποίητα τα υπέροχα διδάγματά της;