Θα γίνει συζήτηση και πάλι για τον προϋπολογισμό. Δηλαδή για το τίποτα….
Όταν το 90% των φόρων το πληρώνει το 19% των φορολογουμένων, δεν το λες και δίκαιο. Όπως όλα, έχει πολλές αναγνώσεις. Κατά μία (τη λογική) μεγάλο μέρος φοροδιαφεύγει και δεν πληρώνει φόρους, άλλο μέρος αντιμετωπίζει πραγματικά προβλήματα και έχει χαμηλό εισόδημα, και άρα δεν πληρώνει φόρους. Πόσοι είναι οι μεν και πόσοι οι δε; Δεν μπορούμε δυστυχώς και το υπολογίσουμε. Αλλά σίγουρα δεν είναι το 80% του συνόλου, αφού δεν κυκλοφορούν ρακένδυτοι στους δρόμους.
Κατά μία άλλη ανάλυση (της κυβέρνησης) υπάρχουν πλούσιοι (δηλαδή οι συνήθεις ύποπτοι φορολογούμενοι που δεν μπορούν να ξεφύγουν) που οφείλουν να αποταμιεύσουν χρήματα για τα ρουσφέτια της κυβέρνησης σε «φτωχούς και καταφρονεμένους» ψηφοφόρους της κυβέρνησης. Οι πλούσιοι θα πληρώσουν, ώστε οι φτωχοί να ψηφίσουν.
Έλα όμως που όλοι είναι φτωχοί! Έτσι δύσκολα θα ξεχωρίσουν και θα επωφεληθούν από τα ευεργετικά μέτρα. Που καταλήγουν σε επιδόματα και βοηθήματα που δεν μπορούν να καλύψουν ανάγκες. Και πάει λέγοντας… Μπορεί το 80% να ανήκει σε αυτήν την κατηγορία; Φυσικά και μπορεί. Μόνο που τότε δύσκολα θα ξεχωρίσει αυτός που έχει ανάγκη από αυτόν που επωφελείται.
Μέσα σε όλα αυτά το ερώτημα πάντα είναι να γίνουν ποιοτικές οι υπηρεσίες που προσφέρονται και ασφαλώς να ελέγχονται. Υπάρχουν υπηρεσίες. Δηλαδή υπάρχουν υπάλληλοι. Και το αίτημα της αδηφάγου πελατείας είναι να προσληφθούν και άλλοι. Που θα εξασφαλίσουν τν δουλειά και τη βολή τους. Κανένας δεν συζητά τι ακριβώς θα κάνουν.
Αρκεί να προσληφθούν. Ώστε να εξασφαλίσουν ψήφους που θα διαιωνίσουν την κατάσταση για να προσληφθούν άλλοι που θα διασφαλίσουν ψήφους και πάει λέγοντας. Μπορούμε να συνεχίσουμε έτσι; Σε καμία περίπτωση! Αν το 19% εξεγερθεί (λέμε τώρα) και δεν πληρώσει, τι θα γίνει;
Πιθανόν τίποτα. Θα καταγγελθεί ότι δεν σκέφτεται το κοινό καλό (δηλαδή τη βολή της πελατείας) και θα βρεθεί απέναντι από το σοσιαλισμό, την αριστερά, απέναντι από κάτι τέλος πάντων. Όλα αυτά ανήκουν στη σφαίρα της προπαγάνδας και των δηλώσεων. Μέσα σε αυτά η πραγματικότητα αργεί. Δεν είναι απλά εδώ! Καλησπέρα μας…
*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 16 Δεκεμβρίου 2018
