Θα τη θυμάμαι τη φετινή διοργάνωση της Διεθνούς Έκθεσης για αρκετά χρόνια. Όχι επειδή ήταν η πρώτη που θύμιζε την παλιά της αίγλη ύστερα από τα δύο πέτρινα χρόνια λόγω των περιορισμών της πανδημίας. Ούτε επειδή συμπίπτει με τις ανησυχίες για την ενεργειακή κρίση και την ακρίβεια που προβλέπεται να ενσκήψει, τινάζοντας στον αέρα τους οικογενειακούς προϋπολογισμούς όσων δεν ανήκουμε στους πολύ προνομιούχους.

Ούτε φυσικά επειδή τιμώμενη χώρα ήταν τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, ή που από το δικό μας περίπτερο -του εκδοτικού συγκροτήματος της «Μακεδονία-Ενημέρωση»- πέρασαν τιμώντας μας εκατοντάδες πολίτες κι ανάμεσά τους ξεχωριστές προσωπικότητες και σχεδόν όλοι οι εκπρόσωποι της Θεσσαλονίκης.

Θα την θυμάμαι τη φετινή ΔΕΘ για τις πλούσιες εξαγγελίες και τα ακόμη πλουσιότερα «ΘΑ» που εκστομήθηκαν.

Όπως και θυμάμαι την ΔΕΘ του 2014 για το περίφημο «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» που εξήγγειλε ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξης Τσίπρας, υποσχόμενος στους πολίτες, ό τι θα ήθελαν να ακούσουν και… δεσμευόμενος πως αυτά θα υλοποιηθούν αν ο ίδιος αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Η συνέχεια, είναι γνωστή και δραματική.

Επανέρχομαι στη φετινή διοργάνωση.

Ακούγοντας με προσοχή τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, ένα «λες να γίνουν» συνοδευόμενο από ένα μακρόσυρτο ερωτηματικό, σφηνώθηκε στο μυαλό μου. Εντάξει, «εκλογές έρχονται, λογικό είναι να… δώσει, αλλά από πού;» ήταν η δεύτερη σκέψη μου. Τόσο καλά πηγαίνει η ελληνική οικονομία, ώστε να επιτρέπει στον πρωθυπουργό να μοιράζει τόσα δώρα; Ή μήπως το κάνει αυτό χρεώνοντας με πρόσθετα δάνεια τα δημοσιονομικά, εκμεταλλευόμενος απλά την ευχέρεια που του δίνει το πέρας της μακράς περιόδου αυστηρής επιτήρησης της εθνικής οικονομίας από τους δανειστές και τους… θεσμούς; Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις, φορολογικές ελαφρύνσεις, επιδόματα απλά, σύνθετα κι επί επιδομάτων, νοίκια, σπίτια, ευκαιρίες και κάθε είδους καλούδι που ποθούσαμε.

Πιάσαμε λοιπόν τα μολύβια και τα κομπιουτεράκια, για να υπολογίσουμε τι αναλογεί στην τσέπη μας από τα «δώρα» του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τον Νοέμβριο, που θα έρθει η ώρα να συζητηθεί ο κρατικός προϋπολογισμός για την επόμενη χρονιά, θα ξαναβγάλουμε τα μολύβια και τα κομπιουτεράκια για να δούμε αν και πόσο επιβαρύνθηκε το χρέος της χώρας -όλων μας δηλαδή- από τις παροχές που μας χαροποίησαν.

Πριν ακόμη τελειώσουμε το μέτρημα -καθώς αναμέναμε και τις ερμηνευτικές παρουσιάσεις υπουργών για τις εξειδικεύσεις των επί μέρους μέτρων- ήρθε η ώρα που ανέβηκε στο βήμα της ΔΕΘ ο Αλέξης Τσίπρας, να τινάξει την μπάνκα στον αέρα.

Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ:

Επανακρατικοποίησε την ΔΕΗ, επανάφερε στο ΕΣΥ τους ανεμβολίαστους και προσέλαβε χιλιάδες, ανέβασε τον βασικό στα 800 ευρώ, αύξησε το αφορολόγητο στις 12.000, μείωσε το ΦΠΑ στα τρόφιμα, έταξε δώρο στους συνταξιούχους, έκανε ρελάνς στα επιδόματα και σε νοίκια-σπίτια, και κατάργησε την ελάχιστη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Εντυπωσιακό. (ο ίδιος δεν κατέβασε το αφορολόγητο στα 7.500 και ανέβασε το ΦΠΑ στα τρόφιμα από τα 14 στο 24%, ο ίδιος δεν έκοψε το ΕΚΑΣ και διατήρησε τον ΕΝΦΙΑ που είχε δεσμευτεί πως θα καταργούσε;)

Στην ζέση του, δε λησμόνησε να καυτηριάσει την καθυστέρηση της κατασκευής του μετρό Θεσσαλονίκης, μη ενθυμούμενος πως ο ίδιος εγκαινίασε μουσαμάδες και σιγόνταρε όλες τις προσφυγές στο ΣτΕ κατά της συνέχισης του έργου.

Ανάμεσα στους δύο, πέρασε από την ΔΕΘ κι ο τρίτος -σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις- Νίκος Ανδρουλάκης. Είναι αλήθεια πως αυτός δεν έταξε αυξήσεις κι επιδόματα, ούτε λαγούς με πετραχήλια. (Ίσως δεν πρόκαμε, καθώς μεγάλο τμήμα της ομιλίας του το αφιέρωσε στο θέμα της παρακολούθησής του από την ΕΥΠ). Πρόλαβε ωστόσο να υποβάλει κάποιες πρωτότυπες προτάσεις για στεγαστική πολιτική, για την αντιμετώπιση της ενεργειακής κρίσης κ.ά.

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 25.09.2022