ΑΠΟΨΕΙΣ

Ακούω με ευχαρίστηση ότι πρέπει να ξεκαθαρίσει η ιστορία με τους συμβασιούχους. Η ιστορία είναι παλιά και το σύνταγμά μας απαγορεύει την συνέχειά της. Πώς προκύπτει το θέμα «πάγια και διαρκής ανάγκη;» Από τις παλιές πριν από το σύνταγμα αποφάσεις της δικαιοσύνης που, για να προστατεύει, σωστά, από την αυθαιρεσία, επέβαλε τη μετατροπή. Το σύνταγμα την απαγόρευσε. Τέλος. Έτσι η επίκληση τώρα είναι λάθος. Πάγια και διαρκής ανάγκη για μια θέση μπορεί να υπάρχει. Αλλά όχι για κάποιον που τρούπωσε. Για κάποιον που θα προσληφθεί με βάση τον ΑΣΕΠ! Όσο κακό (για τον συμβασιούχο) και να είναι αυτό είναι καλό για τους άλλους που και αυτοί έχουν την απαίτηση να βρουν δουλειά. Και κυρίως για την υπηρεσία. Στην οποία θα χρωστά χάρη όποιος προσληφθεί. Δεν θα χρωστά σε αυτόν που τον τακτοποίησε αλλά στην υπηρεσία. Αυτή είναι πράγματι μια τομή.

Ούτε αποτελεί επιχείρημα ότι «έτσι έκαναν και οι άλλοι». Γιατί υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί «άλλοι» και επίσης δεν έκαναν όλοι έτσι. Με το νέο σύνταγμα απαγορεύτηκε ο διορισμός στο δημόσιο χωρίς ΑΣΕΠ. Επίσης απαγορεύτηκε η μετατροπή συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου χρόνου. Επίσης από το 1997 απαγορεύεται να τοποθετείς εργαζόμενους που προκύπτουν με σύμβαση ορισμένου χρόνου ή με εργολαβία σε διοικητικές θέσεις. Το κλασσικό κόλπο που οι προσλαμβανόμενοι στην καθαριότητα μετακινούνταν στις κεντρικές υπηρεσίες και άλλαζαν και καθεστώς υπαλληλικής σχέσης απαγορεύεται δια νόμου. Μάλιστα υποτίθεται ότι αυτός που το κάνει αναγκάζεται να πληρώσει το κόστος για να μη το πληρώσουμε τα κορόιδα που πληρώνουμε φόρους. Αν κανείς έψαχνε στα ΝΠΔΔ πόσοι ενώ έχουν προσληφθεί με τέτοιες συμβάσεις βρίσκονται στις διοικητικές υπηρεσίες θα ανακάλυπτε πολλά. Βεβαίως το επιχείρημα της κατασκευής συνενόχων «ψωμάκι ήθελαν, τι έκαναν τα παιδάκια» ή το επιχείρημα «φταίνε οι άλλοι που τους έβαλαν, δεν φταίνε αυτοί» καλά κρατεί. Έτσι άλλωστε οικοδομήθηκε ένας κομματικός στρατός που αγωνίστηκε για τα δίκαια του έθνους: το διορισμό μέσω τρουπώματος που έλεγε και ο Βουτσάς. Πάντα φυσικά με αξιοπρέπεια.

Όποιος δεν καταλαβαίνει ότι η απόφαση μετατροπής της σχέσης μερικής απασχόλησης σε πλήρη και η μετατροπή από ΥΕ σε ΠΕ είναι η επιτομή της πελατείας, δεν καταλαβαίνει τίποτα. Αναρωτιέμαι το άρθρο 103 του συντάγματος ισχύει; Οι συνταγματολόγοι μπορεί να το εξηγήσουν; Φυσικά το πολιτικό θέμα είναι άλλο. Όλοι αυτοί τρουπωσαν με κάποιες αποφάσεις, με κάποιο κόλπο. Τοποθετήθηκαν πιθανόν από κάποιους «άλλους» και αγωνίστηκαν.Αντάλλαξαν τον αγώνα με ότι έγινε με τη μετατροπή της σύμβασης και την τοποθέτηση σε άλλη υπηρεσία. Καλά, λένε κάποιοι, έτσι δεν έκαναν και οι άλλοι; όχι δεν έκαναν έτσι, τουλάχιστον όλοι. Γι’ αυτό ψηφίστηκε το σύνταγμα, γι’ αυτό απαγορεύεται να τοποθετήσεις στη διοίκηση υπαλλήλους που προσέλαβες αλλιώς, γι' αυτό, γι' αυτό, γι' αυτό. Γι’ αυτό και καταψηφίστηκαν. Γιατί είναι πολύ ωραίο να περιμένεις να «τακτοποιηθείς» θεωρώντας ότι περίπου σου το «χρωστάει» η κοινωνία. Μόνο που το δύσκολο δεν είναι να τους προσλάβεις όλους όπως έκαναν στα πρότυπα κομμουνιστικά καθεστώτα. Το δύσκολο είναι να τους πληρώνεις όλους….