01/11/2024 15:03
Ένα τραγούδι προς τιμήν του Σπιτιού του Φύλακα της Αλυκής στο Αγγελοχώρι έγραψε ο τραγουδοποιός Λευτέρης Πασσιάς για να τιμήσει τόσο το όλο το εγχείρημα αλλά και τον ίδιο τον Βαγγέλη Μίχο, τον πραγματικό «Φύλακα» του σπιτιού που από το 2018 έχει φτιάξει έναν ιδιαίτερο χώρο, μια «ουτοπία» για πολλούς, ανοιχτή και φιλόξενη σε όλους.
Το Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής είναι ένας χώρος Πολιτισμού που βασίζεται στην αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό, χωρίς οικονομικό χαρακτήρα. Λειτουργεί ως έδρα του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγγελοχωρίου και καθόλη τη διάρκεια του έτους, πραγματοποιούνται μαθήματα, φιλοσοφικές συζητήσεις, πρόβες και προβολές, όλα δωρεάν για το κοινό. Είναι ένα γραφικό ξύλινο σπιτάκι, φτιαγμένο, σχεδόν κυριολεκτικά, στο χέρι, γεμάτο βιβλία, μουσικά όργανα και παγκάκια, όλα διαθέσιμα σε οποιονδήποτε επισκέπτη ή περαστικό. Βρίσκεται σε ένα ειδυλλιακό τοπίο δίπλα στις Αλυκές του Αγγελοχωρίου, με πολύ ήλιο, πολλή θάλασσα και ενίοτε... φλαμίγκο.
Το τραγούδι και το βίντεο κλιπ κυκλοφόρησαν σήμερα Παρασκευή 1 Νοεμβρίου. Φέρει τον τίτλο «Φύλακας στις Αλυκές του Κόσμου» και συμμετέχουν συνολικά 15 μουσικοί, όλοι από την Θεσσαλονίκη με έντονη καλλιτεχνική δράση, όλοι «συγκάτοικοι» του Σπιτιού εδώ και χρόνια. Στόχος τους να πουν το δικό τους «ευχαριστώ» στο Σπίτι για όσα τους έχει δώσει μέχρι τώρα αλλά κυρίως, για όσα συμβολίζει.
Άλλωστε Φύλακας είναι ο καθένας μας, το Σπίτι είναι η ζωή μας και το αλάτι... αυτό που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε.
Ο Λευτέρης Πασσιάς μιλώντας στο makthes.gr περιγράφει πως όταν πριν τρία χρόνια «ανακάλυψε» το Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής θυμήθηκε τον λόγο που έπιασε την κιθάρα εξ αρχής και αυτό το «ευχαριστώ» ήταν κάτι παραπάνω από οφειλόμενο σε αυτήν άτυπη «ουτοπία» του Αγγελοχωρίου.
«Το τραγούδι είναι ένα αντίδωρο στο Σπίτι του Φύλακα του Αλυκής για τα δώρα που έχει δώσει σε εμάς τόσα χρόνια. Όχι μόνο προσωπικά στον Βαγγέλη αλλά σε όλα όσα αντιπροσωπεύει. Εκφράζει μια πολιτική τοποθέτηση και μια στάση ζωής: αναλαμβάνεις τον περιβάλλοντα χώρο στον οποίο ζεις και τον φροντίζεις. Για μένα Φύλακας στις Αλυκές του κόσμου είναι ο κάθε άνθρωπος που αναλαμβάνει την ευθύνη του κόσμου του και ταυτίζεται με τις αξίες του Σπιτιού.
Από αριστερά: Θάνος Σταυρίδης, Καίσαρας Κίκης, Στέφανος Ματσουκαλίδης (κάμερα), Λευτέρης Πασσιάς, Βαγγέλης Μίχος, Ανθή Θάνου, Ιωάννα Λιθαρή, Κατερίνα Δούκα, Στέλλα Τέμπρελη
Ο χώρος ήταν συντρίμμια και το 2017 ένας άνθρωπος είδε ένα όνειρο και σε αυτό το όνειρο τον ακολούθησαν και άλλοι και το δημιούργησαν όλοι μαζί. Αυτό εμένα με συγκινεί τόσο σαν άνθρωπο όσο και ως καλλιτέχνη και θεώρησα ότι θα ήταν πολύ όμορφο να γράψουμε ένα τραγούδι το οποίο ενώ αρχικά είχε ως στόχο να περιγράψει τα όσα γίνονται εκεί, κατέληξε, για μένα προσωπικά, να είναι και μια πολιτική τοποθέτηση την οποία ούτως ή άλλως υποστήριζα. Ταυτίστηκα δηλαδή με την ιδέα του Σπιτιού. Όταν πήγα πρώτη φορά σε αυτό το Σπίτι, πριν περίπου τρία χρόνια, είδα να γίνεται πραγματικότητα κάτι που εγώ υποστήριζα και ονειρευόμουν εδώ και χρόνια και με έλεγαν χαζορομαντικό. Μαγεύτηκα φυσικά από τον χώρο αλλά περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο δρουν: καθαρίζουν παραλίες, κάνουν δωρεάν εκδηλώσεις, μαθήματα, υιοθετούν κομμάτια γης, φροντίζουν τον χώρο αφιλοκερδώς. Δεν υπάρχει η έννοια του χρήματος εκεί. Υπάρχει μόνο προσπάθεια και αγάπη.
Από αριστερά: Καίσαρας Κίκης, Λευτέρης Πασσιάς
Είναι πολύ συγκινητικό το ότι υπάρχει ένα πιστό κοινό που ακολουθεί πολλά και διαφορετικά πράγματα, είναι πολύ όμορφη η διάθεσή τους, κάθονται και ακούνε πραγματικά τους καλλιτέχνες ενώ μετά γίνονται πολύ ωραίες συζητήσεις. Όλο αυτό δημιουργεί έναν πυρήνα πολιτισμού, σε ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη, το οποίο τραβάει σιγά σιγά και άλλους ανθρώπους, από άλλες περιοχές. Αυτός είναι ο λόγος που προσωπικά έπιασα την κιθάρα και άρχισα να γράφω μουσική. Μεγαλώνοντας χάνουμε την παιδικότητά μας και έρχονται κάτι τέτοιες στιγμές σαν 'κατραπακιά' που σου θυμίζουν γιατί το κάνεις εξ αρχής. Έχει μια πινακίδα που γράφει 'πάρε φωτογραφίες και άσε μόνο πατημασιές', για μένα αυτή είναι όλη η ουσία της Τέχνης, του Πολιτισμού και της ίδιας της ουσίας του Ανθρώπου. Όταν είπα ότι θα γράψω ένα τραγούδι γι' αυτό, ήταν αρχικά σαν ένα 'ευχαριστώ' πρώτα απ' όλα γι' αυτό που ξύπνησε σε μας γιατί το Φεστιβάλ Παραμυθιού πχ που κάνουμε στις Σέρρες είναι εμπνευσμένο από το Σπίτι του Φύλακα. Προσπαθούμε να είναι όλα δωρεάν και κάθε χρόνο προσπαθούμε να το εμπλουτίσουμε και να δημιουργήσουμε έναν χώρο ο καθένας να μπορεί να παρουσιάσει πράγματα. Σκεφτόμουν λοιπόν το Σπίτι, τον Βαγγέλη, το τοπίο και όλο αυτό που συμβολίζει. Την ιδέα του εθελοντισμού και της ανάληψης της ευθύνης του κόσμου που μοιραία δημιουργεί ο καθένας μας. Και το να γυρίσει λίγο η σκέψη από το 'τα πράγματα στη ζωή μου με πάνε και με φέρνουν' και 'είμαι έρμαιο' μέχρι το 'εγώ δημιουργώ και καθορίζω τον κόσμο μου, αναλαμβάνω την ευθύνη, γίνομαι έτσι ο Φύλακας της Αλυκής του δικού μου κόσμου', γίνεται μια αλλαγή συναισθηματική και μπορώ να πω υπαρξιακή ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.»
Από δεξιά: Ιωάννα Λιθαρή, Ανθή Θάνου, Βαγγέλης Μίχος, Λευτέρης Πασσιάς, Θάνος Σταυρίδης
Μουσική - στίχοι: Λευτέρης Πασσιάς
Τραγούδι: Λευτέρης Πασσιάς, Καίσαρας Κίκης, Κατερίνα Κάργιου, Έλσα Μουρατίδου, Κατερίνα Δούκα
Ορχήστρα
Γιάννης Καμπανταΐδης: μπάσο
Πάνος Αϊβαζίδης: κανονάκι
Αλέξανδρος Μακρής: κλασική κιθάρα στην εισαγωγή
Ανθή Θάνου: αφήγηση στην εισαγωγή
Tir Fada
Έλσα Μουρατίδου: τραγούδι
Στάθης Παρασκευόπουλος: κρουστά
Κωστής Κυριτσάκης: βιολόλυρα
Γιώργος Σκαρογιάννης: κιθάρες
Tales from the box
Θάνος Σταυρίδης: Ακορντεόν
Στέλλα Τέμπρελη: Τσέλο
Παραμυθολαλίτσες (αναλυτικά)
Λένα Δέλλιου: αφήγηση
Κατερίνα Κάργιου και Λευτέρης Πασσιάς: τραγούδι
Φύλακας στις αλυκές του κόσμου
Σ' ένα σπιτάκι με φως και αδράχτι
Σκέψεις υφαίνω και λέξεις
Ρούχα να γίνουν για όποιον κρυώνει
Στο κρύο ζέστη αγκαλιά
Όνειρα απλώνω κάθε πρωί
Σε μια αυλή να ανθίσουν
Δέντρα να γίνουν κι από τους καρπούς τους
Τραγούδια να βγάλουν φτερά
Φύλακας στις Αλυκές
Του κόσμου τ' αλάτι φυλάω
Με τ' αστέρια τραγουδάω
Κάνω το λίγο πολύ
Φύλακας στις Αλυκές
Του κόσμου τ' αλάτι φυλάω
Κι από αγάπη κι από αγάπη
Γίνεται ο κόσμος γιορτή
Όταν τη νύχτα τ' αστέρια φωτίσουν
Φίλοι κι αδέρφια να 'ρθούνε
Μες στο σκοτάδι τραγούδι ν' αρχίσει
Κι οι στίχοι ν' ανάψουν φωτιά
Κι όταν τα μάτια σου θα τραγουδάνε
Τότε κι εσύ θα το νιώσεις
Πως είναι ο κόσμος αέρας και χάδι ενός πρωιναού η δροσιά
Ένα τραγούδι προς τιμήν του Σπιτιού του Φύλακα της Αλυκής στο Αγγελοχώρι έγραψε ο τραγουδοποιός Λευτέρης Πασσιάς για να τιμήσει τόσο το όλο το εγχείρημα αλλά και τον ίδιο τον Βαγγέλη Μίχο, τον πραγματικό «Φύλακα» του σπιτιού που από το 2018 έχει φτιάξει έναν ιδιαίτερο χώρο, μια «ουτοπία» για πολλούς, ανοιχτή και φιλόξενη σε όλους.
Το Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής είναι ένας χώρος Πολιτισμού που βασίζεται στην αλληλεγγύη, την αλληλοβοήθεια και τον σεβασμό, χωρίς οικονομικό χαρακτήρα. Λειτουργεί ως έδρα του Πολιτιστικού Συλλόγου Αγγελοχωρίου και καθόλη τη διάρκεια του έτους, πραγματοποιούνται μαθήματα, φιλοσοφικές συζητήσεις, πρόβες και προβολές, όλα δωρεάν για το κοινό. Είναι ένα γραφικό ξύλινο σπιτάκι, φτιαγμένο, σχεδόν κυριολεκτικά, στο χέρι, γεμάτο βιβλία, μουσικά όργανα και παγκάκια, όλα διαθέσιμα σε οποιονδήποτε επισκέπτη ή περαστικό. Βρίσκεται σε ένα ειδυλλιακό τοπίο δίπλα στις Αλυκές του Αγγελοχωρίου, με πολύ ήλιο, πολλή θάλασσα και ενίοτε... φλαμίγκο.
Το τραγούδι και το βίντεο κλιπ κυκλοφόρησαν σήμερα Παρασκευή 1 Νοεμβρίου. Φέρει τον τίτλο «Φύλακας στις Αλυκές του Κόσμου» και συμμετέχουν συνολικά 15 μουσικοί, όλοι από την Θεσσαλονίκη με έντονη καλλιτεχνική δράση, όλοι «συγκάτοικοι» του Σπιτιού εδώ και χρόνια. Στόχος τους να πουν το δικό τους «ευχαριστώ» στο Σπίτι για όσα τους έχει δώσει μέχρι τώρα αλλά κυρίως, για όσα συμβολίζει.
Άλλωστε Φύλακας είναι ο καθένας μας, το Σπίτι είναι η ζωή μας και το αλάτι... αυτό που χρειαζόμαστε για να ζήσουμε.
Ο Λευτέρης Πασσιάς μιλώντας στο makthes.gr περιγράφει πως όταν πριν τρία χρόνια «ανακάλυψε» το Σπίτι του Φύλακα της Αλυκής θυμήθηκε τον λόγο που έπιασε την κιθάρα εξ αρχής και αυτό το «ευχαριστώ» ήταν κάτι παραπάνω από οφειλόμενο σε αυτήν άτυπη «ουτοπία» του Αγγελοχωρίου.
«Το τραγούδι είναι ένα αντίδωρο στο Σπίτι του Φύλακα του Αλυκής για τα δώρα που έχει δώσει σε εμάς τόσα χρόνια. Όχι μόνο προσωπικά στον Βαγγέλη αλλά σε όλα όσα αντιπροσωπεύει. Εκφράζει μια πολιτική τοποθέτηση και μια στάση ζωής: αναλαμβάνεις τον περιβάλλοντα χώρο στον οποίο ζεις και τον φροντίζεις. Για μένα Φύλακας στις Αλυκές του κόσμου είναι ο κάθε άνθρωπος που αναλαμβάνει την ευθύνη του κόσμου του και ταυτίζεται με τις αξίες του Σπιτιού.
Από αριστερά: Θάνος Σταυρίδης, Καίσαρας Κίκης, Στέφανος Ματσουκαλίδης (κάμερα), Λευτέρης Πασσιάς, Βαγγέλης Μίχος, Ανθή Θάνου, Ιωάννα Λιθαρή, Κατερίνα Δούκα, Στέλλα Τέμπρελη
Ο χώρος ήταν συντρίμμια και το 2017 ένας άνθρωπος είδε ένα όνειρο και σε αυτό το όνειρο τον ακολούθησαν και άλλοι και το δημιούργησαν όλοι μαζί. Αυτό εμένα με συγκινεί τόσο σαν άνθρωπο όσο και ως καλλιτέχνη και θεώρησα ότι θα ήταν πολύ όμορφο να γράψουμε ένα τραγούδι το οποίο ενώ αρχικά είχε ως στόχο να περιγράψει τα όσα γίνονται εκεί, κατέληξε, για μένα προσωπικά, να είναι και μια πολιτική τοποθέτηση την οποία ούτως ή άλλως υποστήριζα. Ταυτίστηκα δηλαδή με την ιδέα του Σπιτιού. Όταν πήγα πρώτη φορά σε αυτό το Σπίτι, πριν περίπου τρία χρόνια, είδα να γίνεται πραγματικότητα κάτι που εγώ υποστήριζα και ονειρευόμουν εδώ και χρόνια και με έλεγαν χαζορομαντικό. Μαγεύτηκα φυσικά από τον χώρο αλλά περισσότερο από τον τρόπο με τον οποίο δρουν: καθαρίζουν παραλίες, κάνουν δωρεάν εκδηλώσεις, μαθήματα, υιοθετούν κομμάτια γης, φροντίζουν τον χώρο αφιλοκερδώς. Δεν υπάρχει η έννοια του χρήματος εκεί. Υπάρχει μόνο προσπάθεια και αγάπη.
Από αριστερά: Καίσαρας Κίκης, Λευτέρης Πασσιάς
Είναι πολύ συγκινητικό το ότι υπάρχει ένα πιστό κοινό που ακολουθεί πολλά και διαφορετικά πράγματα, είναι πολύ όμορφη η διάθεσή τους, κάθονται και ακούνε πραγματικά τους καλλιτέχνες ενώ μετά γίνονται πολύ ωραίες συζητήσεις. Όλο αυτό δημιουργεί έναν πυρήνα πολιτισμού, σε ένα χωριό έξω από τη Θεσσαλονίκη, το οποίο τραβάει σιγά σιγά και άλλους ανθρώπους, από άλλες περιοχές. Αυτός είναι ο λόγος που προσωπικά έπιασα την κιθάρα και άρχισα να γράφω μουσική. Μεγαλώνοντας χάνουμε την παιδικότητά μας και έρχονται κάτι τέτοιες στιγμές σαν 'κατραπακιά' που σου θυμίζουν γιατί το κάνεις εξ αρχής. Έχει μια πινακίδα που γράφει 'πάρε φωτογραφίες και άσε μόνο πατημασιές', για μένα αυτή είναι όλη η ουσία της Τέχνης, του Πολιτισμού και της ίδιας της ουσίας του Ανθρώπου. Όταν είπα ότι θα γράψω ένα τραγούδι γι' αυτό, ήταν αρχικά σαν ένα 'ευχαριστώ' πρώτα απ' όλα γι' αυτό που ξύπνησε σε μας γιατί το Φεστιβάλ Παραμυθιού πχ που κάνουμε στις Σέρρες είναι εμπνευσμένο από το Σπίτι του Φύλακα. Προσπαθούμε να είναι όλα δωρεάν και κάθε χρόνο προσπαθούμε να το εμπλουτίσουμε και να δημιουργήσουμε έναν χώρο ο καθένας να μπορεί να παρουσιάσει πράγματα. Σκεφτόμουν λοιπόν το Σπίτι, τον Βαγγέλη, το τοπίο και όλο αυτό που συμβολίζει. Την ιδέα του εθελοντισμού και της ανάληψης της ευθύνης του κόσμου που μοιραία δημιουργεί ο καθένας μας. Και το να γυρίσει λίγο η σκέψη από το 'τα πράγματα στη ζωή μου με πάνε και με φέρνουν' και 'είμαι έρμαιο' μέχρι το 'εγώ δημιουργώ και καθορίζω τον κόσμο μου, αναλαμβάνω την ευθύνη, γίνομαι έτσι ο Φύλακας της Αλυκής του δικού μου κόσμου', γίνεται μια αλλαγή συναισθηματική και μπορώ να πω υπαρξιακή ή τουλάχιστον έτσι το βλέπω εγώ.»
Από δεξιά: Ιωάννα Λιθαρή, Ανθή Θάνου, Βαγγέλης Μίχος, Λευτέρης Πασσιάς, Θάνος Σταυρίδης
Μουσική - στίχοι: Λευτέρης Πασσιάς
Τραγούδι: Λευτέρης Πασσιάς, Καίσαρας Κίκης, Κατερίνα Κάργιου, Έλσα Μουρατίδου, Κατερίνα Δούκα
Ορχήστρα
Γιάννης Καμπανταΐδης: μπάσο
Πάνος Αϊβαζίδης: κανονάκι
Αλέξανδρος Μακρής: κλασική κιθάρα στην εισαγωγή
Ανθή Θάνου: αφήγηση στην εισαγωγή
Tir Fada
Έλσα Μουρατίδου: τραγούδι
Στάθης Παρασκευόπουλος: κρουστά
Κωστής Κυριτσάκης: βιολόλυρα
Γιώργος Σκαρογιάννης: κιθάρες
Tales from the box
Θάνος Σταυρίδης: Ακορντεόν
Στέλλα Τέμπρελη: Τσέλο
Παραμυθολαλίτσες (αναλυτικά)
Λένα Δέλλιου: αφήγηση
Κατερίνα Κάργιου και Λευτέρης Πασσιάς: τραγούδι
Φύλακας στις αλυκές του κόσμου
Σ' ένα σπιτάκι με φως και αδράχτι
Σκέψεις υφαίνω και λέξεις
Ρούχα να γίνουν για όποιον κρυώνει
Στο κρύο ζέστη αγκαλιά
Όνειρα απλώνω κάθε πρωί
Σε μια αυλή να ανθίσουν
Δέντρα να γίνουν κι από τους καρπούς τους
Τραγούδια να βγάλουν φτερά
Φύλακας στις Αλυκές
Του κόσμου τ' αλάτι φυλάω
Με τ' αστέρια τραγουδάω
Κάνω το λίγο πολύ
Φύλακας στις Αλυκές
Του κόσμου τ' αλάτι φυλάω
Κι από αγάπη κι από αγάπη
Γίνεται ο κόσμος γιορτή
Όταν τη νύχτα τ' αστέρια φωτίσουν
Φίλοι κι αδέρφια να 'ρθούνε
Μες στο σκοτάδι τραγούδι ν' αρχίσει
Κι οι στίχοι ν' ανάψουν φωτιά
Κι όταν τα μάτια σου θα τραγουδάνε
Τότε κι εσύ θα το νιώσεις
Πως είναι ο κόσμος αέρας και χάδι ενός πρωιναού η δροσιά
ΣΧΟΛΙΑ