H Θεσσαλονίκη αγκομαχάει, οι Θεσσαλονικείς στενάζουν στις στάσεις του ΟΑΣΘ και στους μποτιλιαρισμένους δρόμους, άπειρες εργατοώρες και χρήματα πηγαίνουν χαμένα, τα νεύμα των μετακινούμενων, με όποιο τρόπο και μέσο, είναι τσατάλια και, όλα αυτά, επειδή η πόλη δεν έχει τις δημόσιες μαζικές συγκοινωνίες που αναλογούν σε αστικό κέντρο του 1 εκατ. και πλέον πληθυσμού, που επίσης δέχεται μεγάλο αριθμό διερχομένων και επισκεπτών.

Η κατάσταση είναι αυτή, όπως πραγματικά έχει, διόλου δραματοποιημένη. Και ενώ προσπαθούμε να σπρώξουμε τους μήνες, μέχρι τουλάχιστον να αρχίσει να λειτουργεί το Μετρό, έρχονται ειδήσεις εξ’ Αθηνών, που αναπόφευκτα αναγκάζουν σε συγκρίσεις, όχι επειδή δεν της αξίζουν της πρωτεύουσας και άλλα έργα μεταφορών, αλλά επειδή η Θεσσαλονίκη δεν παίρνει το μερτικό που της πρέπει.

Συγκεκριμένα λοιπόν: Τις προάλλες ανακοινώθηκε η υπογραφή σύμβασης μεταξύ ΟΣΕ και METKA, για έργο 96 εκατ. ευρώ που θα χρηματοδοτηθεί στο πλαίσιο του Ταμείου Ανάκαμψης, με το οποίο ο Προαστιακός της Αθήνας, θα πάει στη Δυτική Αττική για να συνδέσει τα Άνω Λιόσια με τα Μέγαρα, με μία γραμμή μήκους 36 χλμ. , που τα Μέγαρα είναι περίπου στο μέσο της διαδρομής Αθήνα- Κόρινθος.

Και μέχρις εδώ, όλα καλά. Αλλά δεν γίνεται να μη θυμηθούμε τις δεσμεύσεις της προηγούμενης ηγεσίας του ΥΠΟΜΕ, ότι στις αρχές του 2023 θα είχαμε ανάδοχο για τον Δυτικό Προαστιακό Θεσσαλονίκης. Και ο Δυτικός Προαστιακός, ο λεγόμενος και city rail, όπως σχεδιάζεται τουλάχιστον, θα εξυπηρετήσει μία πολύ μεγάλη περιοχή της πόλης, πυκνοκατοικημένη και με πολλές επιχειρήσεις, που βασίζεται για τις μετακινήσεις της στις ανεπαρκείς υπηρεσίες του ΟΑΣΘ και, φυσικά, στο προβλεπτό μέλλον, δε θα δει επέκταση του Μετρό.

Αυτό το city rail λοιπόν, άντε να πάει ως τη Σίνδο – ΒΙΠΕ και Πανεπιστήμιο στην περιοχή- δηλαδή να καλύψει μία απόσταση 14 χλμ. από το κέντρο της Θεσσαλονίκης κι άντε να φθάσει και ως τον Άγιο Αθανάσιο, απόσταση 20 χλμ., εξυπηρετώντας στο ενδιάμεσο Δήμους της Δυτικής Θεσσαλονίκης, Δήμους στους οποίους κατοικεί ως και ο μισός πληθυσμός της πόλης.

Το ωραιότερο όλων, στην περίπτωση του Δυτικού Προαστιακού είναι ότι η ΕΡΓΟΣΕ από το 2017 είχε ολοκληρώσει και παραδώσει στο Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών σχετική προμελέτη, δηλαδή πριν έξι χρόνια και πλέον. Γνωρίζουμε ότι το έργο βγήκε σε διαγωνισμό- πακέτο, μαζί με τη νέα σιδηροδρομική σύνδεση του 6^ου προβλήτα του ΟΛΘ, αλλά περιμένουμε να δούμε την κατάληξη του περίφημου ανταγωνιστικού διαλόγου που υποτίθεται ότι διεξάγεται.

Ο διαγωνισμός, που γίνεται από την ΕΡΓΟΣΕ, είναι φανερό ότι γράφει καθυστερήσεις, αφού οι τέσσερις υποψήφιοι είχαν καταθέσει φακέλους τον Φεβρουάριο του 2022, πριν 22 μήνες.

Έτσι, έχουν τα πράγματα με το Δυτικό Προαστιακό και προφάσεις εν αμαρτίαις μπορούν πάντοτε να βρεθούνε. Για παράδειγμα, μπορεί κάποιος να πει, ότι δεν έχουν καταλήξει πως θα κουμπώσει το έργο, με την μελλοντική επέκταση του Μετρό προς τα Δυτικά ή ότι υπάρχει θέμα χρηματοδότησης (σ.σ. σε ένα 55άρι εκατ. είχαν προϋπολογιστεί τα έργα) ή ακόμη…..ότι εγείρονται ζητήματα για τις χωροθετήσεις των στάσεων.

Μετά λοιπόν έξι χρόνια και παρότι στη Δυτική Θεσσαλονίκη και σε τμήματα των γραμμών του σχεδιαζόμενου city rail, υπάρχει επιδομή του ΟΣΕ, εμείς θέλουμε να ελπίζουμε σε θετικές εξελίξεις και καλά νέα, όταν αλλού τα έργα σχεδιάζονται, μελετώνται και μπαίνουν σε υλοποίηση, με πολύ ταχύτερους ρυθμούς. Αυτό θα συμβαίνει μέχρι να ξυπνήσουν οι φορείς και η κοινωνία της Θεσσαλονίκης.