Μια ιστορία καθημερινής τρέλας δημοσίευσε μια γιατρός που εργάζεται στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Θεσσαλονίκης, επισημαίνοντας για άλλη μια φορά την ανάγκη για την προστασία του ΕΣΥ.

Όπως ανέφερε η Χριστίνα Κυδώνα, η ιστορία αφορά έναν ασθενή, ο οποίος εισήχθη στο νοσοκομείο με σηπτική λοίμωξη και οι γιατροί χωρίς μέσα κατάφεραν να τον βοηθήσουν.

Αναλυτικά η ανάρτηση

Πήρε εξιτηριο μετά από 3 μήνες στο νοσοκομείο. Αιτία εισόδου: σηπτικη λοίμωξη με καταστροφικες επιπλοκές (με ένα μήνα νοσηλεία στην Εντατική). Ψάχνουμε το ΚΕΝ και τα DRG, που σύμφωνα με το Υπουργείο Υγείας, πρέπει να δηλώσουμε το περιστατικό για να χρεωθεί (πόσες χιλιάδες ευρώ κόστισε).

Δεν βρίσκουμε εύκολα, γιατί δεν υπάρχει κάπου ο κωδικός που να λέει ότι κανένα ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης δεν έπαιρνε το περιστατικό, γιατί ήταν αποικισμενο με candida auris, (και έτσι, γούστο τους, αυτοί διαλέγουν, ενώ δημόσιο κέντρο δεν υφίσταται). Δεν υπάρχει κωδικός που να λέει ότι το νοσοκομείο καλείται να κάνει και την αποκατάσταση χωρίς καθόλου μέσα και τι επιβάρυνση έχει αυτό στον άρρωστο με νοσοκ.λοιμωξεις σε ένα φαύλο κύκλο.

Έτσι, αναλάβαμε και αυτό τον ρόλο. Κι όταν ήρθε η στιγμή που ζήλεψε το πορτοκάλι του διπλανού και είπε "θέλω κι εγώ να φάω", κάναμε γιορτή! Γιατί κάτι τόσο απλό, σήμαινε ότι ο άρρωστος μας επικοινωνεί, έχει φωνή, όσφρηση και επιθυμία. Επιθυμία για φαΐ, σημαίνει επιθυμία για ζωή! Παθολόγοι, γαστρεντερολογοι, νεφρολογοι, εντατικολογοι, ακτινολογοι, μικροβιολογοι, νοσηλευτές και φυσικοθεραπευτές, δούλεψαν νύχτα και μέρα για να σωθεί ένας άνθρωπος. Αυτή η δουλειά δεν κοστολογειται. Είναι τα χέρια, τα πόδια, το μυαλό και η καρδιά του ΕΣΥ, που παλεύει για την διάσωση.Να προστατευσουμε αυτόν τον πυρήνα του ΕΣΥ σαν φυλαχτό. Αφορά την επιβίωση όλων μας.