Το κυκλοφοριακό πρόβλημα της Θεσσαλονίκης, όπως και κάθε πόλης αναλόγων διαστάσεων, είναι πολυπαραγοντικό. Έχει να κάνει με τα δημόσια μέσα μετακίνησης, εν προκειμένω, προς το παρόν μόνον με τον ΟΑΣΘ, με τους χώρους στάθμευσης, με τις λειτουργίες της πόλης (π.χ. ωράριο τροφοδοσίας της αγοράς), με την οργάνωση της κυκλοφορίας (μονοδρομήσεις, ποδηλατόδρομοι, φωτεινοί σηματοδότες κ.λπ.) και φυσικά και με την αστυνόμευση. Είναι κοινό μυστικό ότι η Θεσσαλονίκη πάσχει σε όλα αυτά εξ ου και το κυκλοφοριακό βρίσκεται διαχρονικά στις πρώτες δύο θέσεις των προβλημάτων όπως τα αξιολογούν οι πολίτες.

Η επαρκής αστυνόμευση, χωρίς να είναι πανάκεια, αποτελεί κρίσιμη παράμετρο, αν όχι για την επίλυση του κυκλοφοριακού προβλήματος, τουλάχιστον για την καλύτερη διαχείρισή του, έστω κατά τις ώρες αιχμής. Πριν από λίγες εβδομάδες έγινε άλλη μία σύσκεψη στο δημαρχείο Θεσσαλονίκης για το θέμα αυτό, με πρωτοβουλία του δημάρχου Κωνσταντίνου Ζέρβα και τη συμμετοχή της ηγεσίας της Ελληνικής Αστυνομίας. Μεταξύ όσων συζητήθηκαν ήταν να υπάρξει ενίσχυση της παρουσίας της Τροχαίας στους βασικούς συγκοινωνιακούς κόμβους κατά τις ώρες αιχμής, δηλαδή 7 με 9 το πρωί και 2 με 4 το απόγευμα. Πόσο εύκολο όμως είναι να γίνει κάτι τέτοιο;

Βλέποντας κανείς τους αριθμούς, βλέποντας δηλαδή ότι η δύναμη της Τροχαίας στη Θεσσαλονίκη αριθμεί 140 άτομα, φαντάζει στον καθένα εφικτό να διατίθενται μερικές δεκάδες τροχονόμοι προκειμένου να ρυθμίζουν την κυκλοφορία στις μεγάλες διασταυρώσεις, κατά τις ώρες αιχμής. Η πραγματικότητα όμως, είναι εντελώς διαφορετική. Αυτήν την περίοδο, σε ολόκληρο το πολεοδομικό συγκρότημα της Θεσσαλονίκης, από το δυτικό άκρο της, το Κορδελιό, ως το ανατολικό, στα λεγόμενα πράσινα φανάρια της Θέρμης, και ως τα Πεύκα και το Ωραιόκαστρο προς Βορρά, σε διασταυρώσεις βρίσκονται καθημερινά, μόλις τέσσερις τροχονόμοι! Μάλιστα όλοι είναι σε διασταυρώσεις της Τσιμισκή, παρότι και άλλοι δρόμοι και σημεία της πόλης, όπως η Εγνατία, η Βούλγαρη, ο Βαρδάρης κ.λπ. αντιμετωπίζουν τεράστια κυκλοφοριακά προβλήματα.

Όμως, πού στο καλό διατίθενται οι υπόλοιποι 136 τροχονόμοι; Γιατί δεν αξιοποιούνται κάποιοι απ' αυτούς, έστω 15 με 20, ώστε να ρυθμίζεται καλύτερα η κυκλοφορία στα σημεία όπου εντοπίζονται τα μεγαλύτερα μποτιλιαρίσματα; Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Ένωσης Αστυνομικών Υπαλλήλων Θεσσαλονίκης (ΕΑΥΘ) Θεόδωρο Τσαϊρίδη οι οργανικές θέσεις της Υποδιεύθυνσης Τροχαίας ανέρχονται σε 180, άρα 40 θέσεις είναι κενές. Από τους διαθέσιμους 140, περί τους 30 είναι αποσπασμένοι σε άλλα καθήκοντα, άσχετα με την Τροχαία. Άλλα 40 άτομα στελεχώνουν τα τέσσερα πληρώματα περιπολικών τα οποία επιλαμβάνονται των τροχαίων ατυχημάτων στο πολεοδομικό συγκρότημα. Περί τους 15 είναι δικυκλιστές οι οποίοι καλούνται να διαχειριστούν συνήθως έκτακτα συμβάντα (π.χ. πορείες), αιτήματα πολιτών κ.ο.κ. «Ο αριθμός τους δεν επαρκή. Είναι χαρακτηριστικό ότι η μία βάρδια δικυκλιστών παραδίδει στην επόμενη περί τις είκοσι εκκρεμότητες, ενώ ο μέσος χρόνος ανταπόκρισης σε αιτήματα πολιτών είναι μία με μιάμιση ώρα», σημειώνει ο κ. Τσαϊρίδης.

Όλο το υπόλοιπο δυναμικό στελεχώνει θέσεις ευθύνης (αξιωματικοί υπηρεσίες κ.λπ.), σκοπιές και φυσικά και διοικητικά καθήκοντα. Η Τροχαία διαθέτει διάφορα Γραφεία (Τροχαίων Παραβάσεων, Ενστάσεων, Αδειών Κυκλοφορίας κ.ο.κ.) τα οποία απαιτούν στελέχωση. «Τα άτομα δεν επαρκούν. Αυτή τη στιγμή οφείλονται περί τα 18 ρεπό στον καθένα», αναφέρει ο πρόεδρος της ΕΑΥΘ. Σα να μην φτάνουν όλα αυτά, τον τελευταίο καιρό τα στελέχη της Τροχαίας έχουν επιφορτιστεί με το έργο της ψηφιοποίησης των αρχείων (κλήσεις, εκθέσεις τροχαίων συμβάντων κ.λπ.), το οποίο θα μπορούσε να δοθεί σε εξωτερικό συνεργάτη.

«Το πρόβλημα της αστυνόμευσης γενικότερα, είναι πολυσύνθετο. Δεν αρκεί μόνον η αύξηση του προσωπικού που είναι έτσι κι αλλιώς αναγκαία. Θα πρέπει να γίνουν και πολλά ακόμη. Πρώτα απ' όλα να απαλλαγούν οι αστυνομικοί από αλλότρια καθήκοντα. Να φανταστείτε ότι καθημερινά, αστυνομικοί βρίσκονται στα νοσοκομεία προκειμένου να συνδράμουν σε παιδιά, κακοποιημένα ή εγκαταλειμμένα επειδή δεν υπάρχουν κοινωνικοί λειτουργοί», επισημαίνει ο κ. Τσαϊρίδης. Τονίζει, δε, ότι το σημαντικότερο είναι να υπάρξει προληπτική αστυνόμευση. «Σημασία έχει να προλαμβάνουμε, να μπορέσουμε να μειώσουμε τις παραβατικές και εγκληματικές δράσεις, όχι να τρέχουμε μετά για να τις εξιχνιάσουμε».