Στην προχθεσινή συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Θεσσαλονίκης ο δήμαρχος Κωνσταντίνος Ζέρβας υπερασπίστηκε την πρωτοβουλία του να αγοράσει ο δήμος μεταχειρισμένα λεωφορεία από το δήμο Λειψίας για να τα παραχωρήσει με χρησιδάνειο στον ΟΑΣΘ προκειμένου να ενισχυθεί ο ελλειμματικός στόλος του. Το ζήτημα επανήλθε προς συζήτηση με αφορμή το αίτημα του ΟΑΣΘ να ανανεωθεί η σύμβαση χρησιδανείου ως το τέλος του τρέχοντος έτους. Ο κ. Ζέρβας είπε ότι ήταν ο μόνος δήμαρχος που καταπιάστηκε με το πρόβλημα της αστικής συγκοινωνίας και σημείωσε πως από τα σαράντα εννιά λεωφορεία που αγόρασε ο δήμος από τη Λειψία, κυκλοφορούν τα σαράντα δύο και θα κυκλοφορούσαν και τα υπόλοιπα εάν ο ΟΑΣΘ διέθετε οδηγούς.

Όπως έχουμε πει και άλλη φορά, η πρόθεση του δημάρχου μπορεί να ήταν αγαθή, αλλά όλα κρίνονται τελικά εκ του αποτελέσματος. Και το αποτέλεσμα δεν δικαίωσε αυτήν την επιλογή κι ας ισχυρίζεται ο κ. Ζέρβας ότι η αγορά ήταν συμφέρουσα και ότι βοήθησε τελικά τον ΟΑΣΘ. Τα γεγονότα είναι αδιάψευστα:

1. Κατ’ αρχάς για μεγάλο χρονικό διάστημα, περίπου τα 2/3 των οχημάτων της Λειψίας παρέμεναν στα αμαξοστάσια διότι παρουσίαζαν μια σειρά από βλάβες, κακή συντήρηση και ελλείψεις που τα καθιστούσαν ακατάλληλα για να εκτελέσουν δρομολόγια.
2. Για τουλάχιστον δύο μήνες το χρόνο παραμένουν υποχρεωτικά εκτός μάχης καθώς δεν διαθέτουν κλιματισμό, ούτε και ανοιγόμενα παράθυρα.
3. Ορισμένα απ’ αυτά έχουν «λεηλατηθεί», καθώς τους έχουν αφαιρεθεί εξαρτήματα προκειμένου να τοποθετηθούν σε άλλα οχήματα που παρουσίαζαν βλάβες.
4. Ποτέ, σε καμία ημέρα του χρόνου, δεν κυκλοφόρησαν 42 οχήματα, όπως άφησε να εννοηθεί ο κ. Ζέρβας. Συνήθως, καθημερινά αξιοποιείται μόλις το 1/3 αυτών των οχημάτων. Θα είχε δε, ενδιαφέρον, να δημοσιοποιήσει ο ΟΑΣΘ πόσες μέρες συνολικά έχει αξιοποιηθεί κάθε ένα από αυτά τα οχήματα και τι ποσοστό του μεταφορικού έργου έχει καλύψει.
5. Αλλά και το ίδιο το έγγραφο του ΟΑΣΘ που εστάλη στο δήμο στις 6 Ιουλίου, ζητώντας την ανανέωση του χρησιδανείου, επιβεβαιώνει την κακή κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτά τα οχήματα. Συγκεκριμένα, στο έγγραφο αναφέρεται ότι «Για όλα τα λεωφορεία υπήρξε μελέτη προϋπολογισμού κόστους 1,6 εκατ. ευρώ για τη συντήρηση, τις τεχνικές εργασίες αναβάθμισης και τοποθέτησης κλιματιστικών μονάδων. Μέχρι στιγμής έχουν γίνει οι επισκευές των καταλυτών και επισκευάστηκαν τα φίλτρα μικροσωματιδίων από εξειδικευμένα εξωτερικά συνεργεία, ενώ όλες οι εργασίες συντήρησης διενεργούνται από το εξειδικευμένο τεχνικό προσωπικό του Οργανισμούς μας στους χώρους των Αμαξοστασίων μας». Και καταλήγει, το έγγραφο του ΟΑΣΘ λέγοντας πως «ήδη συνεχίζονται, σταδιακά οι εργασίες γενικής συντήρησης, ώστε να διασφαλίζεται η απρόσκοπτη λειτουργία τους».

Εν ολίγοις, παρότι παρήλθαν σχεδόν τρία χρόνια από την αγορά αυτών των λεωφορείων, ο ΟΑΣΘ προσπαθεί ακόμη, πότε με εξωτερικά συνεργεία, πότε με τους δικούς του τεχνίτες, να «συνεφέρει» αυτά τα οχήματα τα οποία βρίσκονταν σε κακό χάλι. Δηλαδή, δαπανήθηκαν σχεδόν τρία εκατ. ευρώ δημοτικού και δημοσίου χρήματος για μια αγορά που, ασχέτως προθέσεων, στην πράξη αποδείχθηκε αποτυχημένη.

Η ευθύνη γι’ αυτό βαραίνει τόσο το δήμο, όσο και τον ΟΑΣΘ καθώς προμηθεύτηκαν λεωφορεία,έχοντας κάνει πλημμελή έλεγχο, γι’ αυτό και δεν διαπιστώθηκε εγκαίρως ότι τα οχήματα αυτά ήταν προβληματικά, και σε κάθε περίπτωση, ακατάλληλα για τη Θεσσαλονίκη.

Όμως, εν τέλει, βλέποντας κανείς σήμερα την κακή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ξανά ο ΟΑΣΘ, έπειτα από μία πρόσκαιρη βελτίωση την περίοδο 2020-2021, συνομολογεί ότι η περίπτωση της Λειψίας αποτελεί παρωνυχίδα.

Η «Μακεδονία», με ένα πολυσέλιδο δημοσίευμά της, ανέδειξε την προηγούμενη Κυριακή το σύνολο των προβλημάτων και των εκκρεμοτήτων που μαστίζουν τις δημόσιες συγκοινωνίες της Θεσσαλονίκης. Ο ρόλος του δημάρχου Θεσσαλονίκης, όπως και της υπόλοιπης ηγεσίας της πόλης (βουλευτές, περιφερειάρχης, Επιμελητήρια) είναι να βγουν μπροστά και να απαιτήσουν τη λύση αυτών των προβλημάτων «εδώ και τώρα», όπως γίνεται στο λεκανοπέδιο. Κι αυτό δεν επιτυγχάνεται με την παράδοση κάποιων φακέλων στους υπουργούς. Από τους υπουργούς δεν λείπει η πληροφόρηση. Λείπει η πολιτική βούληση για την επίλυση των προβλημάτων κι αυτό μπορεί να αλλάξει μόνο με δημόσιες παρεμβάσεις, αν χρειαστεί και σε υψηλούς τόνους, αφού η ατολμία ή έστω η κακώς εννοούμενη αστική ευγένεια, αποδείχθηκαν ατελέσφορες.