Κείμενα γεμάτα δύναμη και συναίσθημα. Λέξεις που «ξεκλειδώνουν» τις βαριές σκουριασμένες πόρτες, ανοίγοντας το δρόμο προς την ελευθερία. Κάποιοι από τους συγγραφείς δεν ήξεραν καν να διαβάζουν και να γράφουν, είτε γιατί δεν πήγαν ποτέ πριν στο σχολείο, άλλοι γιατί τα ελληνικά δεν είναι η μητρική τους γλώσσα.

Κάθε εβδομάδα εθελοντές μεταπτυχιακοί φοιτητές Δημιουργικής Γραφής του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας και του ΕΑΠ περνούν την πόρτα των φυλακών Διαβατών για να διδάξουν στους έγκλειστους πώς μέσα από την γραφή θα ανοίξουν ένα παράθυρο προς την ελευθερία, ένα παράθυρο προς τον ίδιο τους τον εαυτό. Το εργαστήριο δημιουργικής γραφής στο 3ο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας συνεχίζεται για έβδομη χρονιά φέτος και για πέμπτη φορά τα κείμενα εκδόθηκαν σε ένα βιβλίο, με τίτλο«συναισθηματικές αποχρώσεις».

«Είναι ένα βιβλίο που δεν γνωρίζει κάγκελα, πόρτες, σύνορα και περιορισμούς αλλά μόνο μια αίσθηση ελευθερίας, σκέψης, έκφρασης, συναισθημάτων και λόγου» λέει η Μαίρη Γκρίζου, διευθύντρια του 3ου ΣΔΕ Διαβατών.

«Η δημιουργική γραφή μπορεί να λειτουργήσει ως καταλύτης θετικών αλλαγών για τους κρατούμενους» σημείωσε ο Τριαντάφυλλος Κωτόπουλος, διευθυντής του προγράμματος και αναπληρωτής καθηγητής δημιουργικής γραφής στο Πανεπιστήμιο Δ. Μακεδονίας.

Πολλά από τα κείμενα στο βιβλίο των φυλακισμένων είναι σπαρακτικά. Οι γυναίκες γράφουν με μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, ιδίως όταν μιλούν για τα παιδιά τους. Οι άνδρες γράφουν για τον έρωτα και την ελευθερία που στερούνται. Όλοι γράφουν για την αλήθεια τους.

«Η δική μου αλήθεια είναι πως βρίσκομαι στη φυλακή από τα λάθη μου»

«Η αλήθεια είναι πως φοβάμαι»

«Η αλήθεια είναι ότι έχω δυο παιδιά και μου λείπουν»

«Η αλήθεια είναι που έπινα έξω και έλεγα ψέματα στους άλλους»

«Όταν πήρα τα κείμενα δεν μπορούσα να σταματήσω να κλαίω. Με συγκίνησαν πολύ! Μπορεί να μην είχαν τη μεγαλύτερη τεχνική ποίησης, αλλά οι δονήσεις που προκάλεσαν ήταν πολύ μεγάλες» είπε η ηθοποιός Κλειώ Δανάη Οθωναίου, ολοκληρώνοντας την ανάγνωση των κειμένων στην εκδήλωση που διοργανώθηκε την περασμένη Δευτέρα. Οι κρατούμενοι περίμεναν πως και πώς την επομένη να δουν το βίντεο από την βιβλιοπαρουσίαση, αποζητώντας την αποδοχή στο χειροκρότημα του κοινού. Στην παρουσίαση βρέθηκαν και κάποιοι πρώην έγκλειστοι που προσπαθούν να πιάσουν ξανά το νήμα της ζωής τους. Κάποιοι αποφάσισαν να συνεχίσουν αυτό που άρχισαν στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας μέσα στις φυλακές και φοιτούν σε εσπερινά γυμνάσια της Θεσσαλονίκης. Και συνεχίζουν να γράφουν, αναζητώντας μέσα στις λέξεις τον εαυτό τους.

Για τον Άλκη

Το βιβλίο είναι αφιερωμένο στον Άλκη, ένα παιδί που είδε τη μητέρα του να πέφτει στα ναρκωτικά, βρέθηκε και ο ίδιος έγκλειστος στις φυλακές, κατάφερε να βραβευτεί σε διαγωνισμούς λογοτεχνίας για τα ποιήματά του, αλλά βγαίνοντας από τη φυλακή δεν είχε το υποστηρικτικό περιβάλλον να τον βοηθήσει να ξεφύγει. Τελικά έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 26 ετών. Ο ίδιος έγραφε σε ένα κείμενο του, που έδωσε και τον τίτλο της ποιητικής συλλογής: «Το μολύβι μου μεταμορφώθηκε σε καρδιακό παλμό λερώνοντας το χαρτί με ανεξίτηλη μελάνη πάθους (…) Η αυλαία θα πέσει και θα έρθει το τέλος και τότε θα ξαναζήσω όλα αυτά που με γεμίζουν με τον μοναδικό δικό μου τρόπο».

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα "Θεσσαλονίκη" 12/12/2019