Την περασμένη Τρίτη οι εκπρόσωποι της Θεσσαλονίκης είχαν την ευκαιρία να συζητήσουν με τον πρωθυπουργό και με ορισμένους από τους κορυφαίους υπουργούς ζητήματα τα οποία απασχολούν την πόλη, στο πλαίσιο εκδήλωσης για την παρουσίαση της εθνικής στρατηγικής για την περιφερειακή ανάπτυξη η οποία έγινε στο Μέγαρο Μουσικής. Ήταν η καθιερωμένη συνάντηση που γίνεται πάντοτε πριν από τη ΔΕΘ ώστε ο εκάστοτε πρωθυπουργός να έρθει στα εγκαίνια της Έκθεσης προετοιμασμένος να κάνει συγκεκριμένες ανακοινώσεις για την Θεσσαλονίκη. Δεδομένου ότι τα περισσότερα από τα προβλήματα της πόλης (με εξαίρεση πλέον το μετρό) παραμένουν στάσιμα εδώ και κάμποσα χρόνια, η “ατζέντα” της Θεσσαλονίκης επαναλαμβάνεται μονότονα και μελαγχολικά κάθε Σεπτέμβριο. Τα ίδια, πάνω κάτω υπομνήματα εκ μέρους των φορέων, οι ίδιες λίγο πολύ υποσχέσεις και δεσμεύσεις από τις κυβερνήσεις.

Εκείνο που ξεχώρισα αυτή τη φορά είναι μια νέα πρόταση - αίτημα που κατέθεσε στον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης Στέλιος Αγγελούδης. Η πρόταση αφορά τη διεκδίκηση των Μεσογειακών Αγώνων του 2034 ή, ακόμη και αυτών του 2030 στην περίπτωση που η Πρίστινα η οποία τους έχει αναλάβει, δεν καταφέρει να τους διοργανώσει.

Πέρα από κάποιους βαλκανικούς αγώνες στίβου στο Καυτατζόγλειο, κάπου στα τέλη της δεκαετίας του '70 αν θυμάμαι καλά, ένα φάιναλ φορ του μπάσκετ το 2000 στο κλειστό της Πυλαίας και ορισμένα ήσσονος σημασίας αθλητικά events στο πλαίσιο των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004, η Θεσσαλονίκη δεν είχε την ευκαιρία να φιλοξενήσει κάποια σημαντική αθλητική διοργάνωση.

Εντάξει, οι Μεσογειακοί Αγώνες δεν έχουν τη λάμψη μιας Ολυμπιάδας, ούτε ενός ευρωπαϊκού πρωταθλήματος στίβου για παράδειγμα, όμως, δεν παύει να είναι η σημαντικότερη αθλητική διοργάνωση στην περιοχή της νοτιοανατολικής Ευρώπης. Μπορεί να τη σνομπάρουν τα πρωτοκλασάτα ονόματα, όμως προσέρχονται περισσότεροι από τρεις με τέσσερις χιλιάδες αθλητές, από σχεδόν 25 χώρες, μαζί τους και κάμποσες χιλιάδες, προπονητές, μέλη αντιπροσωπειών και φυσικά φίλαθλοι.

Συνεπώς, για τα μέτρα της Θεσσαλονίκης μπορεί να λογίζεται ως μια σημαντική αθλητική διοργάνωση. Άλλωστε και η Αθήνα, πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004 είχε κι εκείνη διοργανώσει Μεσογειακούς Αγώνες το 1991 με σκοπό, μεταξύ άλλων, να πείσει τη διεθνή αθλητική κοινότητα, ενόψει της διεκδίκησης της χρυσής Ολυμπιάδας του 1996, ότι είναι σε θέση να διοργανώσει μεγάλα αθλητικά γεγονότα.

Σε περίπτωση που η αρκετά φιλόδοξη αυτή προσπάθεια έχει επιτυχή έκβαση, πέρα από τα αυτονόητα οφέλη που θα αποκομίσει η Θεσσαλονίκη, όπως η αυξημένη επισκεψιμότητα και η τουριστική προβολή της, εκείνο που θα έχει μεγαλύτερη σημασία είναι ότι η διοργάνωση μπορεί να λειτουργήσει σαν βουκέντρα ώστε η πόλη να διεκδικήσει από το κεντρικό κράτος και να επιτύχει την υλοποίηση ορισμένων από τους στόχους της που αφορούν τον εκσυγχρονισμό και την αναβάθμιση των υποδομών της. Τόσο των αθλητικών, με την υποσημείωση να μην επαναληφθούν τα λάθη της Αθήνας η οποία έχει γεμίσει με αθλητικά κουφάρια, όσο όμως και υποδομών, αλλά και παρεμβάσεων που η Θεσσαλονίκη τις έχει ανάγκη, όπως η ταχύτερη επέκταση του δικτύου μετρό, η διασύνδεση της πόλης με τα εθνικά και ευρωπαϊκά δίκτυα μεταφορών, ο ψηφιακός εκσυγχρονισμός της, η αναβάθμιση των ξενοδοχειακών μονάδων της, οι αστικές αναπλάσεις, η ανάδειξη σημαντικών εμβληματικών κτιρίων του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα κ.ο.κ.

Το εγχείρημα απαιτεί σοβαρή και μεθοδική προετοιμασία. Διαφορετικά θα οδηγηθεί σε ναυάγιο και η Θεσσαλονίκη θα βιώσει άλλη μια απογοήτευση, όπως είχε συμβεί και με τη διεκδίκηση της παγκόσμιας εμπορικής έκθεσης ΕΧΡΟ 2008. Ο Στέλιος Αγγελούδης ως αντιπρόεδρος της Ελληνικής Ολυμπιακής Επιτροπής διαθέτει την αναγκαία πείρα στη διεκδίκηση μεγάλων αθλητικών διοργανώσεων.

Τώρα, και ως δήμαρχος, έχει την ευθύνη να πείσει την πόλη να συστρατευτεί γύρω από αυτόν τον υψηλό στόχο. Αλλά και η κυβέρνηση, και ειδικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης έχει την ευκαιρία να αποδείξει στην πράξη ότι εννοεί όσα είπε την περασμένη Τρίτη, εδώ στη Θεσσαλονίκη, για την περιφερειακή ανάπτυξη.