Ο διανομέας φτάνει υπό καταρρακτώδη βροχή στο σπίτι του ανθρώπου που παρήγγειλε ένα σνακ αξίας 1,90 ευρώ και ψάχνει κάτω από τα αδιάβροχα που στάζουν το κέρμα των 10 λεπτών για να δώσει ρέστα στον πελάτη, που περιμένει ελαφρώς νευρικός για την ολιγόλεπτη καθυστέρηση. Σε άλλη περίπτωση φτάνει σε ένα σπίτι προκειμένου να παραδώσει πίτσες και όταν ανοίγει διάπλατα η πόρτα, εμφανίζεται ο ένοικος που φορά μόνο …το εσώρουχό του.

Ιστορίες όπως αυτές, των ανθρώπων που -ενώ φτάνουν μέχρι το κατώφλι του σπιτιού μας, αντιμετωπίζονται σαν να είναι αόρατοι, διαδραματίζονται πάνω στο θεατρικό σανίδι, στην κωμωδία «Ημερολόγιον Ντελίβερι», που βασίζεται στα κείμενα του Σάκη Αποστολάκη, σε σκηνοθεσία της Κλαίρης Χριστοπούλου.

Το «Ημερολόγιον Ντελίβερι» ξεκίνησε σε …επεισόδια στο Facebook, όταν ο Σάκης Αποστολάκης, ο δημοσιογράφος που έχασε τη δουλειά του έπειτα από 35 χρόνια στο χώρο, όταν έκλεισε η εφημερίδα «Ελευθεροτυπία», στράφηκε στο επάγγελμα του διανομέα. Τις εντονότερες εμπειρίες του, συχνά, τις επικοινωνούσε με τους φίλους του στο διαδίκτυο.

«Έχει δύο χρόνια που ξεκίνησα να γράφω κωμικές ιστορίες που αντιμετωπίζουμε στο delivery, οι οποίες βέβαια, την ώρα που είσαι πάνω στη δουλειά δεν είναι κωμικές, αλλά εκνευριστικές. Ωστόσο τις έγραφα με κωμική διάθεση, γιατί ο κόσμος έχει τα δικά του προβλήματα, και θα ήθελα να προκαλέσει κάποιο γέλιο, που κατά βάθος ίσως μας αφήσει και μία σκέψη για το τι τραβάνε αυτοί οι άνθρωποι», δήλωσε στο Αθηναϊκό/Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο Σάκης Αποστολάκης.

Σε κάθε …επεισόδιο του «Ημερολόγιον Ντελίβερι» έπεφταν «βροχή» τα like και τα σχόλια, ενώ πολλοί από τους χρήστες παρότρυναν τον κ. Αποστολάκη να συγκεντρώσει όλο το δημοσιευμένο υλικό και να εκδώσει βιβλίο. Ο τρόπος όμως που τελικά αποφασίστηκε να επικοινωνηθούν οι ιστορίες είναι ακόμη πιο «ζωντανός» και παραστατικός.

«Με το Σάκη είμαστε φίλοι πολλά χρόνια, οπότε παρακολουθούσα και διάβαζα αυτά που έγραφε στα social media, ενώ γνώριζα και την προσωπική του περιπέτεια με την ανεργία, όπως και την απογοήτευσή του για τη δημοσιογραφία όπως είναι τα τελευταία χρόνια. Όταν διάβασα τα κείμενά του, η αλήθεια είναι ότι τα φαντάστηκα στο θέατρο και επειδή τα τελευταία χρόνια ασχολούμαι με το θέατρο τεκμηρίωσης, που ασχολείται με πραγματικές ιστορίες, ήταν αναπόφευκτο να συμβεί», αναφέρει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η σκηνοθέτιδα Κλαίρη Χριστοπούλου.

Σε μία συνάντηση των δυο τους για καφέ, η απόφαση ελήφθη και η κ. Χριστοπούλου επέλεξε κάποια από τα κείμενα κάνοντας την απαραίτητη θεατρική διασκευή για να παρουσιαστούν στο κοινό δραματοποιημένα από τρεις ηθοποιούς.

«Προσπάθησα να είμαι πιστή τόσο στο ύφος του κειμένου, που έχει έναν πικρό κωμικό τόνο, όσο και στο στόχο του, κρατώντας τα καταγγελτικά στοιχεία, αφού στην ουσία μιλά για έναν βαθύ κοινωνικό ρατσισμό. Άλλωστε η κωμωδία έχει την τάση να υπερβάλει και να διογκώνει τα αρνητικά χαρακτηριστικά και ίσως για αυτό μπορούμε να τα αναγνωρίζουμε πιο εύκολα και να τα ξορκίσουμε», σημείωσε η σκηνοθέτιδα.

Η ίδια αντιμετώπισε και δυσκολίες, καθώς είχε να διαχειριστεί όχι ένα κείμενο με αρχή, μέση και τέλος, αλλά πολλά μικρότερα. «Το πώς θα γίνει η δραματουργία τους ήταν ένα στοίχημα. Κρατήσαμε εν μέρει τη λογική αυτών των επεισοδίων και το γεγονός ότι συμβαίνουν μπροστά στα κατώφλια των σπιτιών», εξηγεί η κ. Χριστοπούλου.

Οι θεατές θα δουν στη σκηνή διάφορα κατώφλια με θυροτηλέφωνα και θα ταυτιστούν με τους πελάτες, που υποδέχονται τους διανομείς με τα κράνη τους πίσω από τις μισάνοιχτες πόρτες και τους κοιτούν …όχι στα μάτια, αλλά στα χέρια. «Με τον τρόπο αυτό θέλαμε να υπογραμμίσουμε το ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι αόρατοι. Επίσης λέμε συχνά «θα έρθει το παιδί», το οποίο παιδί συχνά είναι μεσήλικας και έχει οικογένεια», συμπλήρωσε η σκηνοθέτιδα.

Άλλωστε και ο Σάκης Αποστολάκης ανήκει σε αυτήν την ηλικιακή κατηγορία και μέσα από τα κείμενά του υπογραμμίζει τις συμπεριφορές των ανθρώπων, που όπως λέει, εκεί που νομίζει ότι έχει δει πολλά, πάντα υπάρχει κάποιος που κάνει την ακόμη μεγαλύτερη -αρνητική, διαφορά. 

«Αυτό το οποίο υπάρχει και το βλέπουμε είναι σε μεγάλο βαθμό η αγένεια προς αυτόν ο οποίος θεωρείται υποδεέστερος και που κάνει μία δουλειά της πλάκας. Ασφαλώς είναι μία δουλειά που γίνεται από ανάγκη, αφού δεν νομίζω ότι κανείς ονειρευόταν ποτέ να κάνει καριέρα στο delivery, αλλά γίνεται σε πολλές περιπτώσεις από ανθρώπους που έχασαν τη δουλειά τους με τα μνημόνια ή με την πανδημία και στράφηκαν στο delivery για να ζήσουν τις οικογένειές τους. Οι ίδιοι άνθρωποι πριν λίγο καιρό είχαν επιχειρήσεις, δούλευαν σε γραφεία, έβγαζαν λεφτά και ήταν συνέχεια με το κοστούμι τους…», τονίζει ο κ. Αποστολάκης.

Πάντως, όπως διαπιστώνει, στο νέο του επαγγελματικό χώρο, συγκεντρώνει πολύ περισσότερες εικόνες απ' όσες την περίοδο που έκανε ρεπορτάζ στο δρόμο, σε σχέση με την εικόνα στο δρόμο, τα σκουπίδια, τις λακκούβες, τις συμπεριφορές πεζών και οδηγών.

Η παράσταση «Ημερολόγιον Ντελίβερι» παρουσιάζεται από την ομάδα «Άνθρωπος στη Θάλασσα» στον Πολυχώρο Τέχνης Alte Fablon (Φιλίππου 71 & Χριστοπούλου) από αύριο έως τη 1 Ιουνίου, κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή στις 21:15.