Έχασε… τα πρώτα τουβλάκια του τo πρωτοποριακό project «Ο τοίχος που χάνεται», το οποίο στήθηκε σήμερα στην προβλήτα Α στο λιμάνι όπου και θα παραμείνει μέχρι και αύριο.

Ένα πλαίσιο από πλεξιγκλάς στηρίζει 6.000 τουβλάκια πάνω στα οποία έχει χαραχθεί με λέιζερ ένα ρητό από τον ευρωπαϊκό υψηλό και σύγχρονο pop πολιτισμό. Ο επισκέπτης έχει τη δυνατότητα να επεξεργαστεί το κάθε τουβλάκι ξεχωριστά και να πάρει φεύγοντας εκείνο που θα του κινήσει περισσότερο το ενδιαφέρον. Μόλις κάποιος πάρει το τελευταίο τουβλάκι ο τοίχος θα εξαφανιστεί.

Όπως εξηγεί στο makthes.gr η υπεύθυνη διαχείρισης της δράσης, κ. Ματούλα Κούτσαρη «αυτή η πρωτότυπη εικαστική παρέμβαση ενισχύει το χαρακτήρα της Ευρώπης η οποία είναι μία πολυγλωσσική και πολυπολιτισμική ήπειρος. Θυμόμαστε πως οι διαφορετικοί πολιτισμοί της Ευρώπης έχουν τελικά κοινές αναφορές, συνυπάρχουν και γνωρίζουν ο ένας τον άλλο.»

«Λόγω της εποχής που διανύουμε, έχουμε επιβάλει αυστηρά όρια, απομονωνόμαστε από τους άλλους πολιτισμούς σε άλλες χώρες, είμαστε τόσο κοντά και νιώθουμε τόσο μακριά. Ο τοίχος δημιουργεί μία αίσθηση εγγύτητας υπενθυμίζοντάς μας ότι είμαστε ενωμένοι και κοντά, ενώ μας ταξιδεύει νοερά μέσα από τα ρητά και τις λέξεις και φράσεις των λαών.» συμπληρώνει η κ. Κούτσαρη.

Το πρωτότυπο εγχείρημα που υπογράφεται από το Goethe-Institut και υποστηρίζεται από το MOMus-Πειραματικό Κέντρο Τεχνών θα φιλοξενηθεί εκτός από την Ελλάδα, σε άλλες 9 χώρες την προσεχή περίοδο.

Ο τοίχος έχει τη δική του ιστορία…

«Ο τοίχος που χάνεται» δημιουργήθηκε το 2012 από την Maria Yablonina η οποία εμπνεύστηκε την ιδέα σε ένα σεμινάριο που πραγματοποίησε το Goethe-Institut της Μόσχας. Κατά τη «γέννησή» του το project αφορούσε περισσότερο τη γερμανική και τη ρωσική κουλτούρα αλλά πλέον έχει εμπλουτιστεί και αφορά την ευρωπαϊκή.

Σύμφωνα με την κ. Κούτσαρη «όταν αποφασίστηκε αυτό το project, τα αρμόδια ινστιτούτα και οι χώρες στις οποίες θα «ταξιδέψει» η εγκατάσταση συνεργαστήκαμε για να τρέξουμε έναν πανευρωπαϊκό διαγωνισμό το χειμώνα του 2020. Αφού συγκεντρώθηκαν σε μία λίστα τα ρητά που έστελναν οι πολίτες, η κάθε χώρα δημιούργησε μία επιτροπή η οποία με τη σειρά της επέλεξε τα αποφθέγματα που θα παρουσιαστούν στον τοίχο της. Στην Ελλάδα η επιτροπή αποτελούταν από τρεις ανθρώπους του χώρου του πολιτισμού και των γραμμάτων και συγκεκριμένα από το δημοσιογράφος Κώστα Αργυρό, τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Πρόδρομο Τσινικόρη και τη μεταφράστρια και ποιήτρια Μαρία Τοπάλη.

Οι τρεις τους κατέληξαν σε 150 ρητά τα οποία επιλέχθηκαν για τον τοίχο μας και τυπώθηκαν με λέιζερ πάνω σε 6.000 ξύλινα τουβλάκια.»

Οι παράλληλες δράσεις

Μόλις εξαφανιστεί ο τοίχος και αποκαλυφθεί το διάφανο πλέγμα που κρύβει, το κοινό καλείται να τον… «ξαναχτίσει». Την Κυριακή 27/09 θα πραγματοποιηθεί ένα ιδιαίτερο workshop υπό την επιμέλεια της Βίκης Ζιώγα, με τίτλο “Such a relief, to have a language with the right words in it!”(“Τόση ανακούφιση, να έχεις μια γλώσσα με τις σωστές λέξεις!”).

Oι συμμετέχοντες θα τοποθετήσουν στο πλαίσιο από πλεξιγκλάς μικρά χρωματιστά κομμάτια από διάφορα υλικά ώστε μέσα από αυτή τη δημιουργική διαδικασία να προκύψει ένα βιτρώ από τις εμπνεύσεις του κόσμου.

Για όσο ο τοίχος θα «δίνει το παρών» στο λιμάνι, θα πλαισιώνεται από μία ηχητική εγκατάσταση. Τα ρητά που χαράχθηκαν με λέιζερ πάνω στα τουβλάκια ηχογραφήθηκαν στην αυθεντική γλώσσα τους εμπλουτίζοντας το project και δημιουργώντας μία άλλου τύπου αλληλεπίδραση του κοινού με τον τοίχο, υπό τη γενική επιμέλεια των Eventless Plot.

Ο τοίχος που χάνεται θα βρίσκεται στην Προβλήτα Α’ στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης την Παρασκευή 25 και το Σάββατο 26 Σεπτεμβρίου από τις 10:00 έως τις 22:00 ενώ το workshop της Κυριακής θα πραγματοποιηθεί από τις 11:00 έως τις 19:00.