Το κουδούνι σήμανε το τέλος των μαθημάτων, αλλά οι μαθητές και οι μαθήτριες δεν αποχώρησαν. Αντίθετα, κατηφόρισαν προς το κλειστό γυμναστήριο του σχολείου τους. Εκεί, άλλωστε προπονούνται κάθε Παρασκευή και για περίπου δύο ώρες, στα πλαίσια του προγράμματος «Το μικρό μας Τσίρκο», που διοργανώνεται εδώ και περίπου 10 χρόνια από τον καθηγητή τους, αλλά και υποδιευθυντή του 2ου Γυμνασίου Ευόσμου, κ. Ιωάννη Δασκαλάκη.

Πριν καν μπει κανείς στον χώρο του γυμναστηρίου μπορεί να ακούσει τις χαρούμενες και γεμάτες ζωντάνια φωνές των παιδιών. Σε έναν πάγκο αφήνουν τις φορτωμένες με βιβλία τσάντες τους και πιάνουν τα απαραίτητα «σύνεργα» για την έναρξη της προπόνησης τους. Κορίνες, μπαλάκια, ξυλοπόδαρα ακόμα και ένα μονόκυκλο ποδήλατο. Αμέσως, ξεκινούν τα ζογκλερικά, εκτοξεύοντας με ευκολία μπαλάκια στον αέρα και περπατώντας με μαεστρία πάνω σε ψηλά ξυλοπόδαρα.

Τριάντα μαθητές... ζογκλέρ

Οι περίπου 30 μαθητές και μαθήτριες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα μοιάζουν άριστα εξοικειωμένοι, θυμίζοντας μικρούς «ζογκλέρ». Μάλιστα, το πρόγραμμα έχει τέτοια επιτυχία, που σπεύδουν να το παρακολουθήσουν μαθητές και από άλλα σχολεία, ακόμα και μεγαλύτερης ηλικίας.

Σύμφωνα με τον κ. Δασκαλάκη, που όταν δεν μαθαίνει στους μαθητές τους ζογκλερικά διδάσκει Πληροφορική και Φυσική, «το πρόγραμμα ξεκίνησε το 2013, πειραματικά, με την συμμετοχή λίγων μαθητών. Αρχικά δεν αποτελούσε πολιτιστικό πρόγραμμα γιατί δεν ήξερα αν θα μπορούσε να έχει συνέχεια. Βλέποντας όμως την ανταπόκριση των παιδιών, από το επόμενο σχολικό έτος λειτούργησε κανονικά σαν πολιτιστικό πρόγραμμα του σχολείου. Οι μαθητές έρχονται σε επαφή με το τσίρκο μιας και το πρόγραμμα έχει βιωματική διάσταση, μαθαίνοντας μερικές μορφές του τσίρκου που έχουν να κάνουν με την τέχνη του ζογκλέρ, με διάφορα όργανα όπως οι κορίνες, οι μπάλες, τα ξυλοπόδαρα κα.. Μάλιστα, κάποια παιδιά καταφέρνουν να ισορροπούν και με το μονόκυκλο, ενώ μαθαίνουμε και για την ιστορία του τσίρκου».

Όσον αφορά την έμπνευση για την δημιουργία του προγράμματος, αυτή κρύβεται στα χρόνια ενασχόλησης του υποδιευθυντή με τα ζογκλερικά αλλά και με την παιδική ψυχαγωγία μέσω αυτή της τέχνης. Παρόλα αυτά, μόνο εύκολη δεν ήταν η απόφαση για την δημιουργία του προγράμματος.

«Από την πρώτη στιγμή είχα το όνειρο να φτιάξω μια τέτοια ομάδα στο σχολείο, αλλά αρχικά δίσταζα λόγω της αβεβαιότητας μου για το εάν οι μαθητές θα έδειχναν αρκετή επιμονή και υπομονή. Επιπλέον, φοβόμουν και τις αντιδράσεις των γονέων, διότι στην χώρα μας έχουμε συνδέσει αυτή την τεχνική με κάποιους ανθρώπους που παίζουν στα φανάρια. Παρόλα αυτά, την τελική ώθηση για την δημιουργία του προγράμματος μου την έδωσε η υπεύθυνη των καλλιτεχνικών προγραμμάτων, Ξανθίππη Βασιλειάδου, η οποία εξαρχής τρελάθηκε με την ιδέα».

Η κ. Βασιλειάδου, διατελούσε υπεύθυνη πολιτιστικών προγραμμάτων στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση της Δυτικής Θεσσαλονίκης την περίοδο που εγκρίθηκε το πρόγραμμα.

«Ως ιδέα, μου φάνηκε εξαιρετικά πρωτότυπη. Δεν είχε ασχοληθεί κανείς μέχρι τότε με κάτι παρόμοιο. Οπότε, θεώρησα ότι ήταν κάτι πάρα πολύ ενδιαφέρον, μιας και ως παραστατική τέχνη, συνδυάζει την εξάσκηση του σώματος με την εξάσκηση του μυαλού, μαθαίνοντας παράλληλα τους μαθητές να εμπνέονται από πράγματα γύρω τους και να τα μετατρέπουν σε τέχνη. Ιδιαίτερα σημαντική είναι και η επαφή των παιδιών αλλά και το δέσιμο μεταξύ τους, καθώς μέσα από την διαρκή εξάσκηση, προσθέτει ο καθένας το λιθαράκι του ούτως ώστε να επιτύχουν τον σκοπό τους, ιδιαίτερα όταν αυτός είναι η παρουσίαση ενός προγράμματος»

Ανταπόκριση των παιδιών και των γονέων

«Η ανταπόκριση των παιδιών ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Τα περισσότερα από τα παιδιά παραμένουν στο πρόγραμμα και παθιάζονται με αυτό. Ωστόσο, αυτό που μου έκανε πραγματική εντύπωση είναι το πόσο το εκτίμησαν οι γονείς των παιδιών. Πολύ συχνά έρχονται γονείς και μας δίνουν συγχαρητήρια για την πρωτοβουλία, μιας και τα παιδιά τους είναι ενθουσιασμένα και ασχολούνται με κάτι άλλο, διαφορετικό και πρωτότυπο» περιγράφει ο κ. Δασκαλάκης μιλώντας για τις αντιδράσεις των γονέων.

Ποια είναι όμως τα πραγματικά οφέλη του προγράμματος; Η απάντηση έρχεται εύκολα στον Δασκαλάκη.

«Είμαι υπέρμαχος των ενδοσχολικών δραστηριοτήτων και πιστεύω πολύ σε αυτές. Είναι πολύ σημαντικός ο διαφορετικός τύπος σχέσης που δημιουργείται ανάμεσα στον καθηγητή και τον μαθητή, καθώς αλλάζει η εικόνα του παιδιού για το σχολείο, ενώ ως καθηγητής μαθαίνεις πράγματα για τους μαθητές σου που υπό κανονικές συνθήκες ίσως δεν θα μπορούσες να μάθεις στο πλαίσιο μιας τάξης. Παρά τα πολλά μου χρόνια στα σχολεία και την φυσική κούραση που έχει επέλθει, αυτή η σχέση με τα παιδιά και η δραστηριότητα με ανανεώνει».

Ένας εξωτερικός παρατηρητής πάντως κατά την διάρκεια της προπόνησης, μπορεί να εντοπίσει την συνεργασία και το ομαδικό πνεύμα που επιδεικνύουν τα παιδιά, βοηθώντας ο ένας τον άλλο να ισορροπήσουν στα ξυλοπόδαρα ή στο μονόκυκλο, ενώ προσπαθούν διαρκώς να εμψυχώσουν ο ένας τον άλλον για να τα καταφέρει.

Ανά τακτά χρονικά διαστήματα, η ομάδα παρουσιάζει την δουλειά της και στο υπόλοιπο σχολείο, κατά την διάρκεια σχολικών γιορτών, ενώ δεν είναι λίγες οι φορές όπου οι μικροί ζογκλέρ έχουν επιδείξει τις ικανότητες τους σε διάφορες εκδηλώσεις ακόμα και εκτός σχολείου.

Το μόνο σίγουρο είναι, πως μόνο συνηθισμένο δεν μπορείς να χαρακτηρίσεις το πρόγραμμα που λαμβάνει χώρο εδώ και μια δεκαετία στο 2ο Γυμνάσιο Ευόσμου. Παρόλα αυτά, μέσα από «Το μικρό μας Τσίρκο», τα παιδιά μαθαίνουν να συνεργάζονται, να δουλεύουν έχοντας έναν κοινό σκοπό και να αποφεύγουν για λίγο τα βάρη του σχολείου και των εξωσχολικών δραστηριοτήτων.

Άλλωστε, η αγάπη τους για το δικό τους «τσίρκο» φαίνεται από τον τρόπο που έχουν αγκαλιάσει το πρόγραμμα.