Λένε ότι τα ομορφότερα τραγούδια γράφονται με τη μία, χωρίς κόπο, ανεπιτήδευτα. Με ένα μικρό έναυσμα, μια μικρή αφορμή. Πολλές φορές είναι μια εικόνα, μια σκέψη, ένας άνθρωπος, ένα χαμόγελο. Στην περίπτωση του Χάρη Σπανίδη ήταν η μικρή Ευτυχία, ένα κοριτσάκι 2 με 3 ετών που στάθηκε αφορμή για να γράψει «Το Τραγούδι της Ευτυχίας». Το τραγούδι γράφτηκε εν μέσω καραντίνας και κυκλοφόρησε πριν λίγο καιρό.

Ακούστε το 

Η ιστορία του τραγουδιού

Όπως αφηγήθηκε στο makthes.gr o Χάρης Σπανίδης ήταν Ιούνιος του 2020, μόλις είχε λήξει η πρώτη καραντίνα. «Ήταν η περίοδος που δεν μπορούσαμε να παίξουμε μουσική πουθενά γιατί απαγορεύονταν στα μαγαζιά. Μόλις είχαν λήξει τα μέτρα όμως και μπορούσαμε να βγούμε έξω για να παίξουμε. Έτσι μαζί με έναν φίλο μου κατεβήκαμε στη νέα παραλία.

»Για αρκετή ώρα δεν μαζεύαμε λεφτά. Περνούσε ο κόσμος αλλά δεν μας έδινε σημασία και εμείς παίζαμε όλο και πιο εμπορικά τραγούδια με την ελπίδα ότι σε κάποιον θα αρέσουν. Ο κόσμος συνεχίζει να μας αγνοεί και αποφασίζουμε κάποια στιγμή πώς ήταν ώρα να φύγουμε αφού δεν βλέπαμε ενδιαφέρον. Λέγαμε ένα από τα τελευταία μας τραγούδια όταν ήρθε ένα μικρό κοριτσάκι μπροστά μας και αρχίζει να χορεύει. Θα ήταν περίπου 2 με 3 ετών. Αυτό ήταν όλο, εγώ έπαθα την πλάκα μου. Δεν μου είχε ξανασυμβεί. Ένιωσα ένα πολύ γλυκό συναίσθημα. Το επόμενο τραγούδι το αφιερώσαμε στο κοριτσάκι. Παίξαμε το ‘Χαρωπά τα δυο μου χέρια τα χτυπώ’. Και εκεί που είχαμε αποφασίσει ότι θα φύγουμε και η βάρδιά μας είχε τελειώσει, ξαφνικά δεκάδες άνθρωποι μαζεύονται γύρω μας. Το κοριτσάκι μπροστά μας να χορεύει και εμείς να του τραγουδάμε και να χτυπάμε χέρια - πόδια όλοι μαζί. Τελειώνει το τραγουδάκι, ο κόσμος χειροκροτά και ρίχνει κέρματα στη θήκη. Όχι ότι είχε σημασία αυτό, απλά φάνηκε πως η αυθόρμητη στιγμή ήταν αυτή που ζητούσαμε και εμείς και ο κόσμος. Ρώτησα μετά το κοριτσάκι πως το λένε, ήταν λίγο ντροπαλή στην αρχή μα στη συνέχεια απάντησε: ‘Ευτυχία με λένε’ είπε» αφηγείται ο Χάρης.

Εκείνο το βράδυ γύρισε στο σπίτι γεμάτος. Θυμάται να κάθεται στις 7 το πρωί στο μπαλκόνι, μόλις είχε χαράξει και να σκέφτεται την Ευτυχία. Έπιασε χαρτί και στυλό και έγραψε τους στίχους εκείνη τη στιγμή. Την επόμενη ημέρα πρόσθεσε και τη μουσική. «Συνήθως δε γράφω τόσο γρήγορα τα τραγούδια μου» σημειώνει ο ίδιος. «Σβήνω, διορθώνω, ξαναγράφω. Σε αυτό το κομμάτι δεν άλλαξα τίποτα. Αποτύπωσα τη στιγμή, το συναίσθημα αυτό που μου άφησε η Ευτυχία» προσθέτει.

Στιγμιότυπο από εκείνο το βράδυ, 19/6/2020

Ο Χάρης γράφει για αυτά που δεν μπορεί να εκφράσει, ή για αυτά που τον οργίζουν. Κάπως έτσι έγραψε και «Το Τραγούδι της Ευτυχίας», καθώς ήθελε, όπως λέει, να διατηρήσει με αυτόν τον τρόπο την παιδικότητά του. «Αν χάσουμε την παιδικότητά μας χαθήκαμε, θα μας καταπιεί ο κόσμος και δεν θα την βγάλουμε καθαρή» τονίζει χαρακτηριστικά.

Ο ίδιος δεν τοποθετεί τον εαυτό του κάτω από καμία μουσική ταμπέλα, δεν δηλώνει ούτε έντεχνος, ούτε ροκ, ούτε τίποτα γιατί πιστεύει πως αυτό είναι περιοριστικό για την δημιουργικότητα. Στο ζύγι ανάμεσα στην επαγγελματική αποκατάσταση και το να μη χάσει τον εαυτό του επιλέγει το δεύτερο χωρίς δεύτερη σκέψη.  Γι' αυτό και δεν θα επέλεγε να πάει να μείνει στην Αθήνα, παρά το γεγονός ότι έχει περισσότερες ευκαιρίες. Πιο εύκολα θα μετακόμιζε σε κάποια επαρχιακή πόλη ή κάποιο νησί παρά στην πρωτεύουσα. «Μου αρέσει που οι ρυθμοί της Θεσσαλονίκης είναι πιο χαλαροί. Η ζωή είναι μικρή, πρέπει να τη ζήσουμε και να την απολαύσουμε. Είναι βασικό να μην χάσουμε τον εαυτό μας για να είμαστε καλά μέσα μας. Οπότε δεν με πιέζω σε αυτό. Προτιμώ να κάνω αυτό που μου αρέσει και με εκφράζει και να μην έχω τίποτα και κανέναν πάνω από το κεφάλι μου να μου λέει τι θα κάνω και πώς θα το κάνω. Κι ας παραμείνει χόμπι σε όλη μου τη ζωή. Ούτως ή άλλως νομίζω ότι έτσι βγαίνουν και τα μεγαλύτερα αριστουργήματα» υπογραμμίζει.

Και συνεχίζει: Όταν κάνεις τη μουσική επάγγελμα, και μπαίνουν οι εταιρείες στη μέση τότε θα μπει η πίεση, θα μπει το άγχος και χάνεται η δημιουργικότητα. Πρέπει να γίνεις μηχανή, η οποία παράγει συνεχώς. Αυτό θα προσπαθήσω να το αποφύγω. Οπότε δεν έχω πρόβλημα να μη ζήσω από αυτό. Θέλω να είμαι καλά. ‘Χρειάζεται λίγη ευτυχία που και που’ όπως λέω και στο τραγούδι, αυτό θέλω να μου υπενθυμίζω. Υπάρχουν πολλά καλούπια στα οποία μπαίνουμε, δουλειά, σπίτι, μισθός και ξεχνάμε κάπως ότι σκοπός είναι να ζήσουμε. Ξεχνάμε να είμαστε ευτυχισμένοι. Και πιστεύω ότι η Ευτυχία βρίσκεται στα παιδιά τα οποία έχουν την ευθύτητα και την ειλικρίνεια να τη διεκδικήσουν. Στην παιδικότητα η οποία όσο πάει χάνεται ακόμα και σε αυτά. Βλέπουμε τη γίνεται με τη βία των ανηλίκων» συνεχίζει.

Ο Χάρης παίζει με κιθάρες όσο θυμάται τον εαυτό του. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη, μια πόλη που, όπως πιστεύει ο ίδιος, έχει βγάλει μερικά από τα μεγαλύτερα μουσικά ταλέντα, σε όλα τα είδη. «Η Θεσσαλονίκη την δεκαετία του ΄80 ήταν μια ροκ πόλη που έβραζε καλλιτεχνικά. Μετά έγινε κάπως πιο... μίζερη» σημειώνει. Τα ακούσματά του ήταν ποικίλα, ανάλογα την φάση της ζωής του: από Τσαϊκόφσκι μέχρι Καζαντζίδη, και όλα τα ενδιάμεσα. 

Ηχογράφησε το πρώτο του τραγούδι ήδη στα 19 του για να το στείλει στο Φεστιβάλ Τραγουδιού Θεσσαλονίκης, τότε. Τώρα ετοιμάζεται να βγάλει τον πρώτο του δίσκο ο οποίος αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στον χειμώνα και θα περιέχει δέκα τραγούδια τα οποία προέρχονται από ολόκληρη την διαδρομή του. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα τραγούδια έχουν γραφτεί σε μεγάλο διάστημα, από το 2005 έως το 2023. Είναι κάτι σαν το… μουσικό του ημερολόγιο. Ο τίτλος του δίσκου θα είναι «Να κοιτάω τα αστέρια» ο οποίος προέκυψε από τον στίχο ενός κομματιού. «Το συγκεκριμένο τραγούδι που εμπεριέχει το στίχο γράφτηκε για το ναυάγιο της Πύλου. Ήταν μια τραγωδία που με σόκαρε τότε και γι’ αυτό έγραψα το τραγούδι. Το να ‘κοιτάω τα αστέρια’ για μένα συμβολίζει την ελπίδα κάποιου που φεύγει από κάπου για κάτι καλύτερο. Σε οποιαδήποτε συνθήκη» καταλήγει. 

Ο δίσκος θα κυκλοφορήσει δωρεάν σε όλες τις πλατφόρμες.