Σύμφωνα με το πλέον επικαιροποιημένο χρονοδιάγραμμα του υπουργείου Υποδομών και Μεταφορών το μετρό Θεσσαλονίκης θα τεθεί σε λειτουργία τον προσεχή Νοέμβριο. Έστω και τη δωδεκάτη νυχτερινή της 30ης Νοεμβρίου. Αλλά και λίγες ημέρες αργότερα να υποδεχθεί τους πρώτους επιβάτες του δεν χάλασε ο κόσμος. Αρκεί να ήταν όλα έτοιμα και όπως πρέπει. Θα είναι όμως; Εξαρτάται από ποια οπτική το βλέπει κανείς.

Εάν οι εκτιμήσεις των αρμοδίων είναι σωστές, εάν δηλαδή θα έχουν ολοκληρωθεί όλες οι εργασίες στους σταθμούς, πρωτίστως σε αυτόν της Βενιζέλου και εάν κλείσουν με επιτυχία τα δοκιμαστικά, τότε πράγματι, το πρώτο εμπορικό δρομολόγιο του μετρό ίσως να πραγματοποιηθεί εντός του Νοεμβρίου. Όμως αρκεί αυτό; Και ποιοι θα είναι οι προνομιούχοι οι οποίοι θα μπορούν να χρησιμοποιούν το πολυπόθητο αυτό μέσο για τις καθημερινές μετακινήσεις τους;

Σύμφωνα με την διεθνή πρακτική, το μετρό χρησιμοποιείται απ' όσους διαμένουν ή εργάζονται πλησίον ενός σταθμού ή χρειάζεται να περπατήσουν για περίπου δέκα λεπτά της ώρας ώστε να φτάσουν ως εκεί. Γι' αυτό, προκειμένου να αυξηθεί ο αριθμός των επιβατών, παράλληλα με την ολοκλήρωση των βασικών υποδομών ενός τέτοιου μέσου σταθερής τροχιάς οι αρμόδιοι προχωρούν και σε άλλους σχεδιασμούς για να διευκολύνουν την πρόσβαση των επιβατών στο μετρό. Στην περίπτωση της Θεσσαλονίκης, και όχι μόνον, αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: με τη δημιουργία θέσεων στάθμευσης πέριξ των σταθμών, κυρίως των λεγόμενων τερματικών και, παράλληλα, με την αναδιάρθρωση των λεωφορειακών γραμμών της οδικής αστικής συγκοινωνίας προκειμένου να τροφοδοτεί με επιβάτες το μετρό. Τι απ' αυτά τα δύο θα είναι έτοιμα τον Νοέμβριο; Σχεδόν κανένα. Κι ας είχαμε μπροστά μας δεκαοχτώ χρόνια και βάλε μέχρι την ολοκλήρωση της βασικής γραμμής του μετρό, κι ας τα έχουμε επισημάνει εκατοντάδες φορές όλα αυτά τα χρόνια.

Κανείς από τους χιλιάδες που μπαίνουν σήμερα μέσα στην πόλη με το ΙΧ τους, είτε από τη δυτική είτε από την ανατολική πλευρά δεν θα έχει τη δυνατότητα να το παρκάρει σε κάποιον από τους τερματικούς σταθμούς, δηλαδή εν προκειμένω σε Νέα Ελβετία, Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό και αργότερα και στη Μίκρα, για να πάρει στη συνέχεια το μετρό. Στη Νέα Ελβετία μόλις τώρα γίνονται εργασίες για τη διάνοιξη της οδού Ψελλού, χωρίς την οποία δεν θα μπορούσε να λειτουργήσει ούτε η βασική γραμμή του μετρό. Για δε τη δημιουργία πάρκινγκ ούτε λόγος καθώς δεν έχουν καν ολοκληρωθεί ακόμη οι απαιτούμενες απαλλοτριώσεις. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τον τερματικό της Μίκρας όπου τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, αλλά το παρήγορο για εκεί είναι ότι το μετρό θα φτάσει στο τέρμα της επέκτασης προς Καλαμαριά περίπου δέκα μήνες αργότερα οπότε... έχει ο Θεός. Αντιθέτως, στο Νέο Σιδηροδρομικό Σταθμό, όπως και σε όλους τους ενδιάμεσους δεν υπάρχει μέριμνα ούτε για μία θέση στάθμευσης.

Την αδυναμία αυτήν θα μπορούσε να τη θεραπεύσει μερικώς η έγκαιρη αναδιάρθρωση των λεωφορειακών γραμμών του ΟΑΣΘ ώστε να μπορούν οι επιβάτες, κάνοντας έστω μετεπιβίβαση, να χρησιμοποιήσουν το μετρό. Αυτό σημαίνει ότι θα έπρεπε εγκαίρως να σχεδιαστούν, ώστε να λειτουργήσουν πριν από τον Νοέμβριο νέες λεωφορειακές γραμμές οι οποίες θα φέρνουν κόσμο σε Νέα Ελβετία, Σιδηροδρομικό Σταθμό και Μίκρα, αλλά και σε ενδιάμεσους σταθμούς, από πυκνοκατοικημένες περιοχές όπως η Άνω Τούμπα, η Ε' δημοτική κοινότητα, η Πολίχνη, η Σταυρούπολη, η Νεάπολη κ.ο.κ. Όμως, ούτε ο νέος συγκοινωνιακός χάρτης είναι ακόμη έτοιμος.

Επιπλέον, υπάρχουν και σημαντικές δυσκολίες για τη λειτουργία τερματικών σταθμών λεωφορείων, σε Νέα Ελβετία και Μίκρα καθώς τα συνοδά έργα δεν έχουν προχωρήσει, ενώ υπάρχει και το αγκάθι των απαλλοτριώσεων. Έτσι, απομένει μόνον ο τερματικός των λεωφορείων στον Σιδηροδρομικό Σταθμό ο οποίος θα προσφέρει λύση για όσους κατοικούν σε ορισμένες δυτικές συνοικίες. Αντιθέτως οι προερχόμενοι από τα ανατολικά προάστια έχουν στη διάθεσή τους μία μόνο λεωφορειακή γραμμή, τη Νο 66 (Θέρμης -Χαριλάου) η οποία εξυπηρετείται με ένα 12μετρο λεωφορείο το οποίο πραγματοποιεί προηγουμένως 24 στάσεις!

Εν ολίγοις, ναι, το μετρό θα προσφέρει πράγματι μια ανάσα σε χιλιάδες Θεσσαλονικείς που διαμένουν ή εργάζονται σε κοντινή απόσταση από τους σταθμούς, όμως για όλους τους υπόλοιπους θα φαντάζει με είδος πολυτελείας.