Η προστασία του δημόσιου χώρου είναι το δεύτερο μεγάλο στοίχημα το οποίο καλείται να κερδίσει η διοίκηση του Στέλιου Αγγελούδη, εκτός από αυτό της καθαριότητας. Στον δεύτερο αυτόν τομέα τα έως τώρα δείγματα είναι πολύ θετικά. Τα σκουπίδια μαζεύονται σε πολύ ικανοποιητικό βαθμό. Στα ογκώδη έχει μπει μια σειρά, ενώ ξεκίνησε και το πλύσιμο κεντρικών πεζοδρομίων. Όμως, εκτός από καθαρά, τα πεζοδρόμια πρέπει να είναι και ελεύθερα για να μπορούν να περπατούν οι πολίτες.

Η καταπάτηση των κοινόχρηστων χώρων έχει επανειλημμένως στιγματιστεί, αλλά οι κατά σύστημα καταπατητές, λίγοι είναι αλήθεια, αρνούνται να συμμορφωθούν. Η χρόνια ανοχή απέναντι στην παραβατική συμπεριφορά τους, τους έχει δημιουργήσει την πεποίθηση ότι αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει· ότι είναι νομοτέλεια. Οι τελευταίες κινήσεις από πλευράς δήμου δείχνουν ότι η διοίκηση είναι αποφασισμένη να βάλει τάξη.

Το εγχείρημα δεν είναι εύκολο. Τα συμφέροντα είναι πολλά και ποικιλόμορφα. Δεν είναι μόνον οι επιχειρηματίες της εστίασης που απλώνουν τα τραπεζοκαθίσματά τους όπου και όπως μπορούν. Είναι και οι εκμισθωτές των καταστημάτων οι οποίοι πιέζουν τις δημοτικές διοικήσεις και τις ζητούν να επιδείξουν ανοχή “γιατί διαφορετικά το μαγαζί μου θα μείνει ξενοίκιαστο”. Είναι και τα διάφορα παράσιτα, του πενηντάρικου και του κατοστάρικου, που βγάζουν το χαρτζιλίκι τους πουλώντας “προστασία” στους παραβάτες. Είτε κάνοντας τα στραβά μάτια είτε ειδοποιώντας τους εγκαίρως ώστε να είναι “όλα εντάξει” όταν θα έρθει ο έλεγχος και μετά, ξανά άπλες. Κοντά σ' αυτά και το ισχύον νομικό πλαίσιο που επιτρέπει στους παραβάτες να ξεγλιστρούν, με διάφορα κόλπα, αλλάζοντας, πότε ΑΦΜ, πότε “μπροστινούς” και πάει λέγοντας.

Για όλους αυτούς τους λόγους το εγχείρημα της προστασίας των κοινόχρηστων χώρων είναι δύσκολο. Αποτελεί όμως και μια μεγάλη πρόκληση για τη διοίκηση του δήμου. Το πρώτο που καλείται να κάνει είναι συμμαζέψει κάπως τα ασυμμάζευτα. Δηλαδή να εντοπίσει, αυτούς τους λίγους που παρανομούν συστηματικά και απροκάλυπτα και να τους θέσει υπό διαρκή επιτήρηση. Εάν μαζευτούν οι συστηματικοί παραβάτες, θα συμμορφωθούν και οι υπόλοιποι. Οι περισσότεροι επιχειρηματίες της εστίασης εκείνο που ζητούν είναι ισονομία. Άλλωστε, γνωρίζουν καλά πως εάν περιοριστεί η παραβατικότητα, θα περισσέψει πελατεία και για τους υπόλοιπους.

Σε δεύτερο χρόνο η διοίκηση του δήμου θα πρέπει σιγά σιγά να αρχίσει να αναθεωρεί το... αναπτυξιακό μοντέλο της απέραντης “φραπεδούπολης” που έχει κυριαρχήσει τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια στη Θεσσαλονίκη. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να υπάρξει σταδιακή μείωση του αριθμού των αδειών για λειτουργία καταστημάτων ψυχαγωγίας ώστε και να διαφυλαχθεί ο δημόσιος χώρος, αλλά και να προστατευτούν και οι ίδιοι οι επαγγελματίες καθώς λιγότερα καταστήματα εστίασης σημαίνει καλύτερες προοπτικές βιωσιμότητας και προσδοκία και για ένα εύλογο κέρδος.

Ιδέες και λύσεις υπάρχουν. Το ζητούμενο είναι η πολιτική βούληση. Η διοίκηση του Στέλιου Αγγελούδη, στα πρώτα της βήματα, δείχνει αποφασισμένη να σπάσει αβγά. Μακάρι να φανεί ανθεκτική στο χρόνο και στις αφόρητες πιέσεις που θα δεχθεί. Η πόλη θα στηρίξει μια τέτοια προσπάθεια. Θα τη στηρίξει και η πλειονότητα των υγειών επαγγελματιών γιατί ξέρουν πως είναι και προς το δικό τους συμφέρον.