Της Αθηνάς Παντελίδου Κωφίδου, Ψυχολόγος, ΜSc 

Γεννιόμαστε και πεθαίνουμε. Αυτές είναι οι δύο μοναδικές σίγουρες στιγμές για τον καθένα μας. Το ενδιάμεσο όμως, αυτό που μεσολαβεί ανάμεσα στη γέννηση και το θάνατο μας, λέγεται ζωή. Και η ζωή είναι μία, είναι απρόβλεπτη και δεν έχει δεύτερες ευκαιρίες. Η κάθε μέρα που περνάει είναι ένα ακόμη βήμα στην πορεία μας. Και μόνο γι’ αυτό δεν είναι, δεν πρέπει, δε μπορεί να είναι ασήμαντη. Καμία μέρα δεν πρέπει και δε μπορεί να είναι «άλλη μια μέρα». Γιατί ο χρόνος μπορεί να μην είναι χρήμα, είναι όμως αδυσώπητος και τρέχει, είτε έχουμε διάθεση να ακολουθήσουμε το ρυθμό του, είτε όχι. Και μαζί με το χρόνο, τρέχει και η ζωή μας.

Αυτός και μόνο αυτός είναι ο λόγος που ίσως θα έπρεπε να αφιερώσουμε λίγο χρόνο να αναρωτηθούμε: «πως είμαστε;», «πως τα πάμε;».

Σε αυτές τις ερωτήσεις απαντάμε όλοι μας πολλές φορές κάθε μέρα. Κάθε φορά που συναντάμε ένα γνωστό, κάθε φορά που απαντάμε σε ένα τηλέφωνο. Και κάθε φορά, ή σχεδόν κάθε φορά, η απάντηση που δίνουμε είναι λίγο – πολύ προβλέψιμη: «καλά», «μια χαρά» κτλ., ακόμη κι αν δεν είναι αυτή η πραγματικότητα, ακόμη κι αν δεν περνάμε την καλύτερη μέρα της ζωής μας. Για τους περισσότερους είναι λες και αυτές οι ερωτήσεις είναι απλά μέρος ενός χαιρετισμού, χωρίς ιδιαίτερη σημασία. Αυτό όμως είναι λάθος. Είναι λάθος γιατί υποσυνείδητα δημιουργούμε την ψευδαίσθηση πως όλα είναι μια χαρά. Ακόμη κι όταν δεν είναι. Κι έτσι χάνουμε την ευκαιρία να δούμε αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, ποιο είναι πραγματικά το πρόβλημα και να προσπαθήσουμε να το λύσουμε.

Η ερώτηση λοιπόν, που μπορεί να μοιάζει τυπική όταν μας την κάνει άλλος, αλλά είναι ζωτικής σημασίας αν την κάνουμε στον εαυτό μας, είναι: «Πως είμαι; Πως είμαι πραγματικά;». Και έχει σημασία γιατί είναι ο μοναδικός τρόπος να αξιολογήσουμε τη ζωή μας, να δούμε τι κάνουμε, που είμαστε, τι έχουμε, τι μας λείπει, τι έχουμε ανάγκη. Και μετά να κάνουμε κάτι γι’ αυτό. Γι’ αυτό πρέπει που και που να κάνουμε αυτή την ερώτηση στον εαυτό μας και να προσπαθούμε να την απαντήσουμε ειλικρινά και στην ουσία της.

Κάποια πράγματα που πρέπει να αναρωτηθούμε (ή να αναρωτιόμαστε γενικά κατά διαστήματα για να είμαστε σίγουροι πως πάμε προς εκεί που θέλουμε και όχι προς όπου απλά μας πάνε τα πράγματα και οι καταστάσεις) είναι:

1. Πως είναι η διάθεση μας γενικά. Όχι σε μία κακή μέρα, που όλα μας πηγαίνουν ανάποδα, ούτε σε μία μέρα που είναι γεμάτη ανέλπιστες εκπλήξεις. Σε μία μέρα συνηθισμένη. Πως νιώθουμε; Ποιο είναι το κυρίαρχο συναίσθημα μας;
2. Αν έπρεπε να ζούμε ξανά και ξανά μια τυπική μας μέρα, θα ήμασταν ικανοποιημένοι με αυτό; Θα ήταν η ζωή μας καλή ή κακή; Την ποιότητα της ζωής μας μπορούμε να την αξιολογήσουμε από το αν θα ήμασταν διατεθειμένοι να την ξαναζήσουμε.
3. Έχουμε παραπάνω από ένα πράγματα τα οποία μας προσφέρουν ικανοποίηση και χαρά; Αυτή η ερώτηση έχει σημασία γιατί αν έχουμε επενδύσει τα πάντα σε μια σχέση ή σε μία μόνο κατάσταση, αν η ευτυχία μας, η αυτοεκτίμηση μας, η επιτυχία μας, εξαρτώνται από μία και μόνο συνθήκη, τότε τα πράγματα είναι επικίνδυνα γιατί αν κάτι πάει στραβά, τότε μένουμε με τίποτα. Αν όμως, φροντίζουμε στη ζωή μας να έχουμε διαφορετικές πηγές από τις οποίες αντλούμε χαρά, ικανοποίηση, περηφάνια, τότε είμαστε λιγότερο ευάλωτοι και εκτεθειμένοι απέναντι σε παράγοντες που είναι έξω από τον έλεγχο μας.
4. Έχουμε γύρω μας ανθρώπους πραγματικά δικούς μας; Και δεν εννοώ απαραίτητα ένα σύντροφο ή ένα σύζυγο. Εννοώ έναν φίλο, με τον οποίο να μπορούμε να μοιραστούμε τις σκέψεις και τα συναισθήματα μας. Κάποιον που μας νοιάζεται και ενδιαφέρεται για μας και θα είναι εκεί, δίπλα μας και στα καλά και στα δύσκολα. Κάποιον που μας αποδέχεται και μας καταλαβαίνει.
5. Έχουμε σκοπό; Έχουμε κάτι που δίνει νόημα στις μέρες μας; Έχουμε λόγο να ξυπνάμε το πρωί, έχουμε κάτι να κάνουμε που μας γεμίζει και μας δίνει νόημα, δύναμη και ενέργεια;
6. Έχουμε όνειρα για το μέλλον μας; Ακόμη κι αν έχουμε αρκετά πράγματα για τα οποία μετανιώνουμε από το παρελθόν μας, ακόμη κι αν το παρόν μας δεν είναι ιδανικό, υπάρχει κάτι που ονειρευόμαστε και προσδοκούμε για το μέλλον μας; Υπάρχει κάτι που μας δίνει αισιοδοξία, σκοπό, κατεύθυνση, λόγο για να προσπαθούμε;

Τελικά, πως είσαι; Είσαι καλά; Μήπως χρειάζεσαι κάτι; Μήπως κάτι πρέπει να αλλάξει; Δεν υπάρχει καλύτερη στιγμή από το εδώ και τώρα για να αρχίσουμε να κάνουμε αλλαγές στη ζωή μας και να την κατευθύνουμε εκεί που εμείς επιθυμούμε και όχι εκεί που αύτη μας πάει.

Τι μας λείπει για να είμαστε καλά; Τι χρειαζόμαστε για να ζήσουμε τη ζωή μας σαν δική μας και όχι σα δανεική; Τι θα κάνει τη διαδρομή μας πάνω σε αυτόν τον πλανήτη άξια ώστε όταν έρθει το τέλος να μπορούμε να κοιτάξουμε πίσω και να είμαστε χαρούμενοι και γεμάτοι; Γιατί αν πρέπει κάτι να θυμάστε, είναι πως τελικά στο τέλος, το θάνατο τον φοβάται περισσότερο αυτός που δεν πρόλαβε να ζήσει.

Contact info: Βασιλέως Ηρακλείου 47

Τ: 6974580769

Email: pantelidoukofidou@gmail.com