Σήμερα διεξάγονται οι πιο κρίσιμες ευρωεκλογές τότε που άρχισαν, το 1979. Ήταν η πρώτη άμεση εκλογή του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Παλαιότερα, από το 1958 έως το 1974, οι ευρωβουλευτές διορίζονταν από τα εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών, με αποτέλεσμα να έχουν λάβει διπλή εντολή. Στη χώρα μας οι πρώτες ευρωεκλογές έγιναν τον Οκτώβριο του 1981.

Ψηφίζουμε με φόντο την οικονομική κρίση, που δεν λέει να τελειώσει, τη διεύρυνση των ανισοτήτων, το χάσμα μεταξύ Βορρά και Νότου, την τεχνολογική ανεργία, την περιθωριοποίηση μεγάλων τμημάτων της νεολαίας, η οποία, όπως είναι αναμενόμενο, υιοθετεί «τιμωρητικές» και ακραίες ιδεολογικά επιλογές. Όλα αυτά κάνουν το τοπίο πολύ γκρίζο.

Το «δεν συζητήσαμε για Ευρώπη» -αφήνοντας έτσι, με βολικό για τους φιλοκυβερνητικούς τρόπο, ήσυχο το γκοβέρνο- είναι ένα παραμύθι που καλά κρατεί σε όλη την… Ευρώπη. Κανένας κυβερνήτης δεν θέλει να κριθεί σε ευρωεκλογές με ατζέντα τις αδυναμίες, τις ολιγωρίες και τα σκάνδαλά του στο εσωτερικό. Εδώ βέβαια το έχουμε «τερματίσει» με την απαίτηση του εκάστοτε κυβερνώντος να θέτει ο… ίδιος τα ερωτήματα στα οποία θα απαντήσει ο λαός ψηφίζοντας και όχι οι πολίτες με βάση τα προβλήματά τους.

Ωραίο, ε; Κι αν δεν βολεύουν τα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο πολίτης, ε, τότε ας αλλάξουμε… προβλήματα!

Θέλω να φρεσκάρω τη μνήμη μας:

Το φθινόπωρο του 2005 οι Γάλλοι και οι Ολλανδοί ψήφισαν «όχι» στο σχέδιο για το ευρωσύνταγμα. Οι χώρες αυτές ουδέποτε είχαν λαϊκή πλειοψηφία εναντίον της Ενωμένης Ευρώπης. Κι όμως οι πολίτες έγραψαν στα παλαιότερα των υποδημάτων τους το ευρωσύνταγμα και εξέφρασαν, όπως έγραψαν την επομένη οι εφημερίδες, την αντίδρασή τους για τη δύσκολη καθημερινότητα και για την εφαρμοζόμενη οικονομική και κοινωνική πολιτική στη χώρα τους στο γενικό κλίμα νεοφιλελευθερισμού, που από τότε επικρατούσε στην Ε.Ε.

Κάτι μας θυμίζει αυτό. Πέρασαν 14 χρόνια και η Ε.Ε. έμεινε αδιόρθωτη, μετέωρη, ανίκανη να χωρέσει τον αναστεναγμό των πολιτών της. Από το 2005 οι πολίτες αξιολογούσαν ως σοβαρότερη συνέπεια της κυρίαρχης πολιτικής στην Ε.Ε. την ανεργία και τη λιτότητα.

Τι κάνουμε λοιπόν σήμερα;

Πες ότι είσαι ψηφοφόρος του κυβερνώντος κόμματος. Δέχεσαι ομοβροντίες κριτικής για τον Τσίπρα και για τη φορομπηχτική τετραετία, για τις εισφορές, για το Μάτι, για τα κότερα, για τα Σκόπια, για τη συγκατοίκηση με τον Καμμένο, για το «όχι» που έγινε «ναι», για τους «ημετέρους», για την αφαίμαξη της μεσαίας τάξης και των συνταξιούχων, για τη θλιβερή εικόνα με τις μπογιές στη Βουλή.

Το ύφος των συνομιλητών σου είναι σαν να σου λένε «τι νόημα έχει να μαλώσουμε πολιτικά μαζί σου;».

Κι όμως υπάρχουν ακόμα επιχειρήματα για να χρησιμοποιήσεις στις τελευταίες «κόντρες» στα καφενεία της επικράτειας. Αν τα ακούσετε από κάποιον, να ξέρετε ότι και ο ίδιος είναι από αυτούς που παλεύουν να μείνει ο Τσίπρας.

1. Τι να σου κάνουν οι εγχώριες κυβερνήσεις, αφού όλες οι αποφάσεις έξω παίρνονται;

2. Δεν συζητήσαμε για Ευρώπη. Εδώ ο κόσμος χαλάει από την ακροδεξιά, τον Όρμπαν και τον Βέμπερ, χώρια η κλιματική αλλαγή και συ θέλεις να μιζεριάζουμε με τα εσωτερικά μας;

3. Δεν τραβάει ο Κούλης (γενικής συγκινήσεως διαπίστωση,αυτή). Σημειολογικού χαρακτήρα παρατήρηση: Μόνο οι οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούν καμιά εκατοστή φορά την ημέρα στις συζητήσεις τους το «Κούλης». Οι ουδέτεροι λένε «Μητσοτάκης» και οι νεοδημοκράτες «Κυριάκος».

4. Οι άλλοι δηλαδή καλύτεροι ήταν; (γενικής συγκινήσεως κι αυτό).

Τέτοια πράγματα. Τα μαθαίνεις, τα προβάρεις και πας στη συζήτηση και μετά στην κάλπη με βάρκα την ελπίδα.

* Στις πυκνά χρησιμοποιούμενες αυτόν τον καιρό λέξεις (Τσίπρας, ψαλίδα, Μητσοτάκης -άντε και Κούλης) -τελευταία προστίθεται και η λέξη Ζάππειο. Πολλοί περιμένουν τα σπουδαία απόψε από κει. Από νικητές ή και από ηττημένους. Είναι άλλωστε το επιβλητικό σκηνικό για θριαμβολογίες, εξαγγελίες, παραιτήσεις.

Ο έντονος πολιτικός συμβολισμός που εκπέμπει το Ζάππειο χτίστηκε μετά το 1981 όταν ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής διάλεξε αυτό το Μέγαρο για την υπογραφή της συμφωνίας ένταξης της χώρας μας στην τότε ΕΟΚ. Ήθελε να στείλει ένα μήνυμα για την ιστορία της Ελλάδας και το κάλλος της κλασικής ελληνικής αρχιτεκτονικής.

(Η φωτογραφία είναι από την τελετή στο Ζάππειο στις 28 Μαΐου 1979. Ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής υπογράφει τη συμφωνία ένταξης την Ελλάδας στην ΕΟΚ. Αριστερά ο υπουργός Εξωτερικών Γ. Ράλλης ).

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 25-26 Μαΐου 2019