Ελάχιστοι πολιτικοί αντιστέκονται στη… γοητεία της «καμένης γης», κι ο κ. Κωνσταντινος Ζέρβας δεν ήταν ένας από αυτούς. Χθες, περιγράφοντας την κατάσταση που παρέλαβε το 2019, μίλησε για έργα που βάλτωναν, για σπασμένους κάδους, ουρές στα γκισέ του δήμου, και δρόμους γεμάτους λακκούβες. Προφανώς θα ήταν παράδοξο εκτός από τα στραβά να αναφέρει και τα όποια καλά της προηγούμενης διοίκησης, την οποία υπηρέτησε για κάποια χρόνια και ο ίδιος. Από την άλλη είναι παράδοξο και το να αναφέρεται με επαινετικά λόγια σε μια σειρά από έργα που προχώρησε ή ολοκλήρωσε η δική του διοίκηση (όπως το ΣΒΑΚ, η οδός Κάστρων, το Καπάνι κ.α.) τα οποία όμως προετοιμάστηκαν ή και εκτελέστηκαν εν μέρει από την προηγούμενη. Προφανώς, τα έργα δεν είναι «ιδιοκτησία» ενός δημάρχου. Από τη σύλληψη της ιδέας μέχρι την εξεύρεση χρηματοδότησης, τη δημοπράτηση και τη σύνταξη μελετών, τη δημοπράτηση και την εκτέλεση του έργου, μπορεί να αλλάξουν δύο ή και περισσότεροι δήμαρχοι στο τιμόνι. Και για να χρησιμοποιήσουμε τα λεγόμενα του κ. Ζέρβα, δεν πρέπει οι πολιτικοί εγωισμοί να μπαίνουν πάνω από τη Θεσσαλονίκη.

Το πρώτο διάστημα μετά την εκλογή του κ. Κωνσταντίνου Ζέρβα στη θέση του δημάρχου Θεσσαλονίκης ήταν παραπάνω από εμφανής η προσπάθεια αποδόμησης του έργου του προκατόχου του, κ. Γιάννη Μπουτάρη. Ως ένα βαθμό ήταν αναμενόμενη αυτή η στάση- ο ίδιος είχε έρθει σε σύγκρουση με τον τότε δήμαρχο και οι πολιτικοί τους δρόμοι χώρισαν. Αλλά δεν περιμέναμε ότι αυτή η λογική θα κατατρέχει τη νυν διοίκηση ακόμα και σήμερα.

Υπάρχουν δεκάδες παραδείγματα έργων της προηγουμενης διοικησης που δεν προχωρησε ή ακύρωσε η σημερινή, αλλά δύο είναι τα πιο χαρακτηριστικά: η ακύρωση της πεζοδρόμηση της Αγίας Σοφίας και η ακύρωση της ανάπλασης της πλατείας Ελευθερίας. Ευτυχώς για το δεύτερο, ο κ. Ζέρβας φαίνεται να επαναξιολογεί τη στάση του. Χθες δεσμεύτηκε ότι θα γίνει το πάρκο μνήμης, και μάλιστα χωρίς αναφορά στο υπόγειο πάρκινγκ. Μήπως αυτό να σημαίνει ότι ο δήμαρχος στάθμισε το κόστος και το όφελος, με όρους χρόνου, χρήματος και όχλησης; Ίσως απέδωσαν οι πιέσεις, για τις οποίες γράφαμε στη «ΜτΚ»; Μένει να το διαπιστώσουμε το επόμενο διάστημα. Πάντως, αν όντως ο δήμος αποφασίσει ότι τελικά δεν θα προχωρήσει με το πάρκινγκ, θα έχουν χαθεί τουλάχιστον τρία χρόνια, για να φτάσουμε ξανά στο σημείο που ήμασταν… 2019. Κι ας είπε χθες ο δήμαρχος στον απολογισμό έργου που έκανε, «δεν υπήρξε χαμένος χρόνος, ούτε μια ώρα ούτε μια μέρα»….

Όπως ήταν αναμενόμενο, ο δήμαρχος αναφέρθηκε στις αντιξοότητες που αντιμετώπισε αυτά τα τρία χρόνια, που ήταν πράγματι πρωτοφανείς, κυρίως σε ότι αφορά την πανδημία- γιατί ως προς την ενεργειακή κρίση τα δύσκολα είναι μπροστά μας. Όπως πρωτοφανής ήταν και η δεκαετής οικονομική κρίση αλλά και η υπόθεση της υπεξαίρεσης από τα ταμεία, που «έδεσε» τα χέρια της προηγούμενης διοίκησης του δήμου Θεσσαλονίκης. Αντιξοότητες θα αντιμετωπίσει και ο επόμενος δήμαρχος, όποιος και αν είναι αυτός. Αλλά αυτό δεν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για κανέναν, πρώην, νυν ή επόμενο.

«Το είπα το 2019 το λέω και σήμερα: θέλω τη Θεσσαλονίκη πρωταγωνίστρια και αναγνωρίσιμη και όχι τον δήμαρχό της» είπε χθες ο δήμαρχος. Ίσως ο κ. Ζέρβας να αδικεί τον ίδιο του τον εαυτό, επιμένοντας σε αυτές τις έμμεσες αναφορές στον προκάτοχό του, παρότι πλέον δεν είναι πολιτικά ενεργός. Το έργο της νυν διοίκησης του δήμου θα έπρεπε να ήταν επαρκές για να επισκιάσει το αντίστοιχο της προηγούμενης διοίκησης και να αλλάξει η ατζέντα της συζήτησης. Αντ’ αυτού, τρία χρόνια μετά, εξακολουθεί να είναι μέτρο σύγκρισης και σημείο αναφοράς.

Ακούσαμε για παράδειγμα τον δήμαρχο να συγκρίνει πόσα τ.μ. ασφαλτοστρώσεων και πλακοστρώσεων έκανε η προηγούμενη και πόσα η δική του διοίκηση. Ακόμα και ο πιο δύσπιστος πιστώνει τις ασφαλτοστρώσεις στη διοίκηση Ζέρβα, εξάλλου φαίνονται δια γυμνού οφθαλμού. Σε αντίθεση με το όραμα... Όμως η Θεσσαλονίκη δεν έχει ανάγκη μόνο από άσφαλτο αλλά και σχεδιασμό για το μέλλον που έρχεται. Ο δήμαρχος πιστεύει ότι η Θεσσαλονίκη «δεν ήταν και δεν έγινε ποτέ κοινωνία χαμηλών προσδοκιών». Αυτό ίσως θα έπρεπε να γίνει… το μάντρα του.