“Η Ελλάδα μπορεί να αποτελέσει παράδειγμα προς μίμηση για άλλες χώρες”. Η παραπάνω παραδοχή μπορεί για ορισμένους να ακούγεται αντιφατική, καθώς η εικόνα της χώρας μας δεν είναι η καλύτερη, ωστόσο υπάρχουν περιπτώσεις που χώρες του εξωτερικού παραδειγματίζονται και “υιοθετούν” όσα συμβαίνουν εγχώρια.

Κάτι τέτοιο συνέβη πρόσφατα στην εκπαιδευτικό Ελισάβετ Καλαϊτζίδου, προϊσταμένη του 11ου ειδικού δημοτικού σχολείου Ειδικής Αγωγής και Εκπαίδευσης Ανατολικής Θεσσαλονίκης, που παρουσίασε το σχολείο που εργάζεται στη Σπάρτη της Πισιδίας, λίγο έξω από την Αττάλεια της Τουρκίας. Όπως αναφέρει η ίδια στο makthes.gr “τους άρεσε το γεγονός ότι το σχολείο που εργάζομαι βρίσκεται μέσα σε ένα νοσοκομείο για να μπορούν τα παιδάκια που νοσηλεύονται, άγνωστο για πόσο, να μη χάνουν τα μαθήματά τους και να μελετούν και έκαναν το ίδιο» αναφέρει η κ. Καλαΐτζίδου.

Η αλήθεια είναι, πως το σχολείο της που στεγάζεται μέσα στο νοσοκομείο «Γεώργιος Γεννηματάς», όπως και τα αντίστοιχα που λειτουργούν σε "Ιπποκράτειο", "ΑΧΕΠΑ", «Παπαγεωργίου» και "Παπανικολάου" στη Θεσσαλονίκη και στα νοσοκομεία «Παίδων Αγλαΐα Κυριακού» και στο «Αγία Σοφία» στην Αθήνα δεν είναι γνωστά στο ευρύτερο κοινό, γιατί ακριβώς βρίσκονται μέσα σε νοσοκομεία.

Η αίθουσα διδασκαλίας του 11ου Ειδικού Σχολείου είναι... ένας πρώην θάλαμος νοσηλείας και βρίσκεται στο δεύτερο όροφο του κτιρίου της παιδιατρικής πτέρυγας (παιδοχειρουργική κλινική), απέναντι από τους ανελκυστήρες. Στους τοίχους υπάρχουν κρεμασμένες ζωγραφιές παιδιών- μαθητών του σχολείου, ενώ στο εσωτερικό του χώρου λειτουργεί δανειστική βιβλιοθήκη για τους γονείς των μαθητών, οι οποίοι παραμένουν για ώρες, μέρες ακόμα και ολόκληρους μήνες στο νοσοκομείο στο πλευρό των παιδιών που ασθενούν.

«Ειδικά σχολεία υπάρχουν εκεί όπου υπάρχουν πανεπιστημιακές παιδιατρικές κλινικές και νοσοκομεία. Είναι τα λεγόμενα νοσοκομειακά σχολεία» εξηγεί η κ. Καλαϊτζίδου.

Το 11ο ειδικό σχολείο ιδρύθηκε με το 289/1990 προεδρικό διάταγμα. Λειτουργεί από το 1985 και κάθε χρόνοι οι δυο δάσκαλοι που υπηρετούν σε αυτό, η κ. Καλαϊτζίδου και Στράτος Αλεξίου, κάνουν μαθήματα σε περισσότερα από 650 παιδιά. «Καθημερινά μπορεί να έχουμε τμήματα των 10 ή ακόμα και των 35 μαθητών. Ο αριθμός κυμαίνεται ανάλογα από τα παιδάκια δημοτικού που νοσηλεύονται στο νοσοκομείο» σχολιάζει η κ. Καλαϊτζίδου. Τα μαθήματα, όπως υποστηρίζει πραγματοποιούνται σε συνεννόηση με τους γιατρούς και πολλές φορές σε συνεννόηση με τους δασκάλους τους.

«Ο βασικός λόγος ύπαρξης του σχολείου δεν είναι άλλος από την κάλυψη των κενών που πιθανότατα δημιουργούνται σε μαθητές οι οποίοι νοσηλεύονται» σχολιάζει η κ. Καλαϊτζίδου και συμπληρώνει ότι σκοπός της λειτουργίας του σχολείου είναι η κοινωνικοποίηση, η επανένταξη και η δημιουργική απασχόληση των παιδιών, ώστε να ξεφύγουν από το «σύνδρομο της λευκής ποδιάς».

Το σχολείο λειτουργεί καθημερινά Δεύτερα με Παρασκευή από τις 8:15 το πρωί μέχρι τις 13:15 το μεσημέρι. Οι δυο δάσκαλοι μάλιστα παραδίδουν στα παιδιά βεβαιώσεις παρακολούθησης.

Αναφερόμενη σε περιστατικά που δεν θα ξεχάσει η κ. Καλαϊτζίδου αναφέρεται σε ένα τροχαίο που σημειώθηκε στην Ασπροβάλτα και στο οποίο πέθαναν οι γονείς και τα μεγάλα αδέρφια. «Ο Κώστας και ο Μιχάλης που επέζησαν νοσηλεύτηκαν για 1,5 χρόνο και παρακολουθούσαν μαθήματα του σχολείου» εξηγεί η εκπαιδευτικός.

Αν και η δομή στεγάζεται στο εσωτερικό ενός νοσοκομείου, εκεί όπου ο ανθρώπινος πόνος περισσεύει, το σχολείο επιδεικνύει μια σημαντική εξωστρέφεια. Εδώ και δυο χρόνια συμμετέχει στο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα Erasmus+ ΚΑ229, συνεργαζόμενο με σχολεία από την Ιταλία, το Βέλγιο, την Ισπανία και την Φινλανδία. Στο πλαίσιο του προγράμματος οι εκπαιδευτικοί του σχολείου έχουν πραγματοποιήσει εκπαιδευτικές επισκέψεις στα συνεργαζόμενα σχολεία του Βελγίου και της Φιλανδίας, μελετώντας τα εκπαιδευτικά συστήματα των χωρών και συμμετέχοντας στις προγραμματισμένες κοινές δράσεις του προγράμματος Erasmus+. Σύμφωνα με τον Στράτο Αλεξίου οι δράσεις εξωστρέφειας μεταξύ άλλων περιλαμβάνουν διαγωνισμό μεταξύ των μαθητών των συνεργαζόμενων σχολείων για τον τελικό λογότυπο του προγράμματος, σχεδίαση, ανταλλαγή και έκθεση χριστουγεννιάτικων καρτών και ευχών μεταξύ όλων των σχολείων, επισκέψεις αθλητών στα σχολεία και μαθητών σε αντίστοιχα αθλητικά κέντρα κ.ά.