Κυριακή σήμερα, η προτελευταία του φετινού χειμώνα και δε χρειάζεσαι τους αξιόλογους –όπως αποδείχτηκαν, άλλο πώς κανείς δεν τους ακούει- επιστήμονες της μετεωρολογίας για να καταλάβεις πως η άνοιξη φτάνει. Η έβδομη μέρα της εβδομάδας είναι συνυφασμένη με την ανεμελιά, τα οικογενειακά τραπέζια αλλά και το ποδόσφαιρο.

Όμως η σημερινή Κυριακή που θα είχε όλα τα φόντα για να είναι η τέλεια ποδοσφαιρομέρα, είναι σκοτεινή παρά τον λαμπερό ήλιο, καθώς το αγαπημένο ντέρμπι της πόλης, αυτό μεταξύ του Άρη και του ΠΑΟΚ γίνεται στη σκιά της άγριας δολοφονίας του Άλκη με πρόσχημα το ποδόσφαιρο και την αντιπαλότητα των δύο «αιωνίων» της Θεσσαλονίκης.

Συμπληρώνονται, λοιπόν, σήμερα είκοσι μέρες που ο 19χρονος Άλκης δεν είναι στην αγκαλιά των γονιών και των φίλων του κι όσο κι αν θέλει κανείς να είναι αισιόδοξος, όσα έγιναν αυτές τις είκοσι ημέρες δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια, ακόμη κι αν σήμερα στο Χαριλάου όλα πάνε καλά.

Τι είχαμε, λοιπόν; Από τη μια την αστυνομία και τις δικαστικές αρχές να κάνουν καλά, γρήγορα σοβαρά και μετρημένα τη δουλειά τους κι από την άλλη τους υπόλοιπους... Καππαδόκες να χύνουν κροκοδείλια δάκρυα και να ζητάνε «συγγνώμες» σαν αυτές της παροιμίας που μιλά για το χαμένο φιλότιμο.

Κι εξηγούμαι για να μην νιώσει κανείς θιγμένος. Μετά το πρώτο πενθήμερο, άρχισαν στα σόσιαλ μίντια τα γνωστά «ναι μεν αλλά», με τους κίτρινους να ζητούν δικαιοσύνη (αλλά και εκδίκηση μερικοί) και τους ασπρόμαυρους να λένε πως φταίνε οι 10, οι 11, οι 12 εμπλεκόμενοι στη δολοφονία κι όχι η ομάδα (προφανώς) και να φανατίζουν περαιτέρω το κοινό τους επαναλαμβάνοντας τα περί σχεδίου εξόντωσης του Δικεφάλου κλπ κλπ κλπ.

Κι έπειτα ήρθαν και τα μαντάτα της Καλαμαριάς, εκεί όπου ροπαλοφόροι οπαδοί του ΠΑΟΚ τα έκαναν γυαλιά καρφιά σε κουρείο (!) και έσπασαν στο ξύλο με γκλομπς οπαδούς του Άρη! Δυο τρεις μέρες νωρίτερα στο ιστορικό κέντρο ροπαλοφόροι έσπασαν νυχτερινό κέντρο, στέλνοντας έναν θαμώνα στο νοσοκομείο και προκαλώντας τρόμο στους υπόλοιπους, σ’ ένα αιματηρό περιστατικό που ελέγχεται εάν συνδέεται με τους χούλιγκανς, όμως πολλοί το πιστεύουν.

Σε αυτά να προσθέσω, το γεγονός πως οι ντόπιοι αιρετοί αρκέστηκαν σε μια επίσκεψη στον τόπο της δολοφονίας και δεν ανέλαβαν συγκεκριμένες πρωτοβουλίες για να τελειώνουμε με τη μάστιγα του χουλιγκανισμού.

Εκτός, όμως της απραξίας υπάρχουν και χειρότερα, όπως η διφορούμενη στάση άλλων που πάντα καυτηριάζουν μία παθογένεια αλλά ταυτόχρονα «αθωώνουν» τους πρωταγωνιστές της. Πρόσφατο παράδειγμα ο δήμαρχος Αμπελοκήπων – Μενεμένης που πριν καλά καλά συλληφθούν όλοι οι εμπλεκόμενοι εμφανίστηκε ως μάρτυρας υπεράσπισης συνδεσμίτη που συνελήφθη στο πλαίσιο των παράπλευρων ερευνών της αστυνομίας για την οπαδική βία και να δηλώσει υπεύθυνα και ενόρκως πόσο καλό παιδί είναι.

Ο κ. Κυρίζογλου προφανώς δεν ήταν ο πρώτος που έκανε κάτι ανάλογο. Άλλωστε, έτσι φτάσαμε ως εδώ. Χούλιγκανς συλλαμβάνονταν κι όταν έφτανε η ώρα της δικαιοσύνης πήγαινε ένας εργοδότης να πει πόσο καλός εργαζόμενος είναι, ένας δήμαρχος να πει πόσο καλός δημότης είναι, ένας αστυνομικός να πει πως δεν τον αναγνωρίζει έστω κι αν τον συνέλαβε, ένας φίλος να πει πως βοηθάει γιαγιάδες να περνάνε τα φανάρια, ένας, ένας, ένας...

Όμως, θα περίμενε κανείς η δολοφονία του Άλκη να μην ήταν σαν τις... άλλες, να γινόταν εκείνη που θα έκανε αυτό το μαγικό «κλικ» και θα έμπαινε το τέλος, Πως τα δάκρυα αυτά δε θα αποδεικνύονταν κροκοδείλια, πως οι «συγγνώμες» θα ήταν αληθινές, πως η πολιτεία που δεν διέκοψε ούτε συμβολικά το πρωτάθλημα όταν σφαγιάστηκε ο Άλκης, μετά τους χουλιγκανισμούς ακόμη και σε κομμωτήρια, θα έπαιρνε κάποια μέτρα για το θλιβερό σημερινό ντέρμπι.

Γιατί, όχι σήμερα δεν είναι γιορτή και δεν είναι μία ακόμη Κυριακή. Ας το καταλάβουμε για να πάρουμε πίσω τις ποδοσφαιρικές μας Κυριακές που μας έκλεψαν οι δολοφόνοι κι όσοι τους χαϊδεύουν...

* Δημοσιεύτηκε στη "ΜτΚ" στις 20.02.2022