«Ποιος το είπε; Το Mega. Άρα, έτσι ήταν». Η φράση της Γωγώς Τέτου, που βρέθηκε στο Mega Θεσσαλονίκης το μακρινό ’90, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτό που ήταν κάποτε: Το πλέον έγκριτο και συνάμα δημοφιλές μέσο ενημέρωσης της χώρας.

Το «μαύρο» έπεσε στο Mega στις 2.11 τα ξημερώματα της περασμένης Κυριακής και η «ΜτΚ» κάνει ένα ταξίδι στα σχεδόν 30 χρόνια της ξεχωριστής παρουσίας του στη ζωή της πόλης με τη βοήθεια τριών γυναικών, τριών γενιών που κράτησαν τα μικρόφωνά του, έκαναν stand ups με τα ονόματά τους να συνοδεύονται από τη ζηλευτή για κάθε ρεπόρτερ φράση «για το Mega» και το είδαν να χάνεται μέσα στη νύχτα.

Η NASA των καναλιών

Η Γωγώ Τέτου για το Mega έξω από τη Βουλή της ΠΓΔΜ. 

«Ο πρώτος καιρός ήταν δύσκολος. Μην ξεχνάμε πως ήταν αρχές του ’90 και τεχνικά μέσα δεν υπήρχαν, αλλά ούτε κι εμείς είχαμε εμπειρία από τηλεόραση. Εκεί μάθαμε μοντάζ, εκεί μάθαμε τηλεόραση» θυμάται η Γωγώ Τέτου, που «έστησε» ουσιαστικά το κανάλι μαζί με μία ομάδα επίλεκτων ρεπόρτερ. Οι εκδότες των μιντιακών ομίλων που είχαν φτιάξει το Mega είχαν έρθει σε συμφωνία να ορίζουν εναλλάξ τον επικεφαλής του ανταποκριτικού γραφείου κι έτσι, ως διευθύντρια του «Έθνους» στην πόλη, η κ. Τέτου βρέθηκε να διευθύνει και το Μεγάλο Κανάλι. «Ο θαυμασμός από τον κόσμο μόλις έλεγες Mega ήταν τεράστιος. Δεν το ένιωσα ποτέ σε τέτοιο βαθμό με το ‘Έθνος’ ούτε στις πιο ένδοξες μέρες του. Είχε περάσει από την αρχή στον κόσμο πως το Mega έκανε έγκαιρη και έγκυρη δημοσιογραφία». Το πιο εντυπωσιακό, που σίγουρα δεν θυμίζει το Mega του τελευταίου καιρού, το οποίο έχασε τη σχέση του με την κοινωνία, είναι πως τα παλιά, καλά χρόνια, όπως μας βεβαιώνει η κ. Τέτου ,«ποτέ μα ποτέ δεν δεχτήκαμε παρέμβαση. Ποτέ δεν σήκωσε κανείς το τηλέφωνο να μας πει πώς να παίξουμε ένα θέμα. Και είχαμε και δύσκολα θέματα, όπως τα Σκόπια που απαιτούσαν λεπτούς χειρισμούς στο ρεπορτάζ».

Η Λευκή Γεωργάκη στα γραφεία του Mega Θεσσαλονίκης.

Αυτό το συναίσθημα, του πρώτου των πρώτων, του καλύτερου, θυμάται και η Λευκή Γεωργάκη, που πήγε στο Μεγάλο Κανάλι το 1999, προλαβαίνοντας τους παλιούς κι έφυγε το 2012. «Το Mega ήταν η NASA των καναλιών» λέει χαρακτηριστικά, ενώ θυμάται πως «το πρώτο πράγμα που μάθαινες περνώντας την πόρτα ήταν πως ‘για να είσαι εδώ, είσαι ο καλύτερος’. Αυτό σου περνούσαν και σ’ έκαναν, ακόμη κι αν δεν ήσουν, να θέλεις να γίνεις ο καλύτερος και στο τέλος να τα καταφέρνεις. Η κορυφή δίνει κλίμα, δίνει αρχές. Κι έτσι το Mega δεν ήταν απλώς πρώτο σε τηλεθέαση, αλλά πρότυπο και στην αντιμετώπιση των ανθρώπων που δούλευαν γι’ αυτό». Και η κ. Γεωργάκη επιμένει σ’ αυτό που πρόσφερε το Mega και οι τηλεθεατές επιβράβευαν, την έγκυρη μα πάνω απ’ όλα ψύχραιμη δημοσιογραφία. «Για να πω μια είδηση στον αέρα, έπρεπε να μελετάω με τις ώρες. Δεν άρπαζα το μικρόφωνο να βγω στον αέρα και να λέω ό,τι θέλω» τονίζει.

Η Κλέλια Κλουντζού στον αέρα του Mega.

Το ίδιο κλίμα, μεταφέρει στη «ΜτΚ» και η Κλέλια Κλουντζού, εκπρόσωπος της τρίτης και τελευταίας γενιάς των ρεπόρτερ του Μega. «Όταν πέρασα το κατώφλι τον Σεπτέμβριο του 2006 και κράτησα για πρώτη φορά το μικρόφωνο, θυμάμαι να τρέμουν τα πόδια μου. Όχι ότι δεν είχα ξανακάνει ρεπορτάζ, αλλά το να κάνεις ρεπορτάζ για το δελτίο ειδήσεων του Μεγάλου Καναλιού δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Είχε άλλες απαιτήσεις. Το Mega σήμαινε κύρος. Ήταν συνώνυμο της εγγύησης στην πληροφόρηση. Το καταλάβαινα από τον κόσμο γύρω μου. Σε όλα τα γεγονότα, σε ό,τι και αν συνέβαινε, όταν άκουγες από τον κόσμο τη φράση ‘το είπε το Mega’, αυτό και μόνο σήμαινε πολλά» λέει η κ. Κλουντζού, η οποία βέβαια εκτός από την άνοδο είδε μπροστά στα μάτια της και την πτώση.

Η πτώση

«Τον Μάρτιο του 2016 που ξεκίνησαν τα προβλήματα καλύπταμε το προσφυγικό στην Ειδομένη. Όλοι οι συνάδελφοί μου στο γραφείο της Θεσσαλονίκης, 13 άνθρωποι, δεμένοι σαν γροθιά, δημοσιογράφοι, εικονολήπτες, τεχνικοί ραδιοζεύξεων και μοντέρ δίναμε καθημερινό αγώνα. Κανένας από εμάς δεν σκέφτηκε ούτε λεπτό να μην έρθει στη δουλειά επειδή ήμασταν απλήρωτοι. Ξεκινούσαμε από τις έξι το πρωί και επιστρέφαμε στις έντεκα το βράδυ και την επόμενη μέρα πάλι από την αρχή. Και πιστεύαμε ότι θα ξεπεραστούν τα προβλήματα. Όταν πια το κανάλι άρχισε να μην καλύπτει ούτε τις βενζίνες, αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε τη σοβαρότητα της κατάστασης. Κανένας όμως δεν ήθελε να πιστέψει ότι το Mega κατέρρεε. Μέχρι την τελευταία στιγμή λέγαμε όλοι είναι ‘μαγαζί γωνία’, δεν μπορεί να έρχεται το τέλος».

Το τέλος, όμως, ήρθε και το «μαύρο» κάλυψε το Mega. «Η αλήθεια είναι ότι πίστευα πως την τελευταία στιγμή κάτι θα αλλάξει» λέει η κ. Γεωργάκη, επισημαίνοντας όμως τη μεγαλύτερη αλήθεια όλων που πάει πολύ πέρα απ’ τις αλληλοκατηγορίες κυβέρνησης, αντιπολίτευσης κι όσων άλλων έχουν αναμειχθεί. «Στη σημερινή εποχή όλοι θέλουν το γρήγορο, το εύπεπτο και το φτηνό. Η κρίση δεν θα μπορούσε να συντηρήσει το Mega. Ήταν στημένο με όρους μιας άλλης εποχής και δεν θα μπορούσε να είναι λειτουργικό το μοντέλο αυτόν τον καιρό της κρίσης».

*Δημοσιεύθηκε στη "ΜτΚ" στις 4 Νοεμβρίου 2018