* του Στέφανου Παραστατίδη, ιατρού και μέλους της Κεντρικής Επιτροπής στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ

*Θρίλερ

1) Σε ένα κείμενο-θρίλερ, ο έγκριτος δημοσιογράφος Τάσος Τέλλογλου περιγράφει 5 (πέντε) περιστατικά παρακολούθησής του κατά τη διάρκεια των ερευνών του για την υπόθεση των υποκλοπών (σχ.1). Ένας δημοσιογράφος που λειτουργεί υπό καθεστώς φόβου και σε συνθήκες «κρυπτογραφημένης» επικοινωνίας (οι τρόποι επικοινωνίας, αυτού και της συνεργάτιδάς του Ελίζας Τριανταφύλλου συγκλονίζουν) είναι η μεγαλύτερη απόδειξη για το έλλειμμα δημοκρατίας που βιώνουμε στη χώρα.

2) Ο δημοσιογράφος Θανάσης Κουκάκης διεξάγει έρευνα που αφορά πιθανές ατασθαλίες στο τραπεζικό σύστημα και υποβάλλει αναφορά στη βουλή για τα πόθεν έσχες των κυρίων Πάτση και Τσιάρα ως πιθανών εμπλεκομένων. Η κυβέρνηση ορίζει ως πρόβλημα την έρευνα και όχι την επικείμενη διαφθορά και θέτει υπό καθεστώς παρακολούθησης τον δημοσιογράφο. Αντίστοιχα πράττει και με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Νίκο Ανδρουλάκη, καθώς αποκλείει την απολογία των πιθανών εμπλεκομένων στην απόπειρα παρακολούθησής του. Ένα κράτος που παράγει και συγκαλύπτει τη διαφθορά με όρους ελέγχου και επιβολής.

3) Ο νεαρός δημοσιογράφος Θοδωρής Χονδρόγιαννος διεξάγει έρευνα με απολύτως θεσμικό τρόπο σε σχέση με την παράνομη λειτουργία της ΕΥΠ, παραθέτοντας αντικειμενικά στοιχεία και ευρήματα, χωρίς αυθαίρετα συμπεράσματα και ακραίες διατυπώσεις. Ο δημοσιογράφος μηνύεται με μεγάλα ποσά, ως μέσο εκφοβισμού για να διακόψει την έρευνά του, ενώ και ο ίδιος φαίνεται ότι παρακολουθείται στις τηλεφωνικές του επικοινωνίες. Σε ένα καθεστώς πλήρους σήψης, κάτι τέτοια παιδιά είναι που μπορούν να αλλάξουν τον κόσμο.

4) Ο βουλευτής κος Πάτσης μάς τεκμηριώνει πως και η τοκογλυφία είναι μία μορφή εργασίας, καθώς συμμετέχει στα κέντρα αποφάσεων ενώ παράλληλα ντιλάρει με το τραπεζικό σύστημα, το κράτος και όποιον άλλο βρει για να πλουτίσει εις βάρος μιας κοινής νοημοσύνης του δικαίου. Το θεσμικό περίγραμμα που τον εγκλωβίζει είναι η Δι@ύγεια, ο νόμος 3849/2010 που απαγορεύει συμμετοχή πολιτικών σε εξωχώριες εταιρίες κ ο θεσμός του οικονομικού εισαγγελέα, απομεινάρια της μοναδικής κυβέρνησης της οικονομικής κρίσης που προσπάθησε να αλλάξει μία Ελλάδα που παρέπαιε. Η κυβέρνηση τιμωρήθηκε γιατί προσπάθησε· η Ελλάδα συνεχίζει στον ίδιο δρόμο της αβελτηρίας.

5) Όλα αυτά, τα οποία θα έπρεπε να κοσμούν επί ημέρες τα πρωτοσέλιδα και τα δελτία των μέινστριμ ΜΜΕ σε οποιαδήποτε κανονική δημοκρατία του δυτικού κόσμου και να πιάνουν το νήμα λογοδοσίας μιας ασύδοτης εξουσίας, «σβήνουν» τεχνηέντως από τα εμφανή δημόσια σημεία του συνειδητού. Η Ελλάδα έχει σοβαρό πρόβλημα δημοκρατίας. Και αυτό είναι το μείζον εθνικό θέμα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Όποιος δεν το βλέπει ή το αποσιωπά, καθίσταται συνένοχος μίας διολίσθησης στον περισσότερο έλεγχο, τον αυταρχισμό και την ασυδοσία της εξουσίας. Καθείς εφ' ω ετάχθη.