Ο λαϊκισμός και η τυφλή « αντισυστημική» στάση απέναντι στα όλο και πιο πολύπλοκα και σύνθετα οικονομικά και πολιτικά προβλήματα της Ευρώπης, κερδίζουν έδαφος και σπέρνουν ανησυχία και αδυσώπητα ερωτηματικά σε όλη την Γηραιά Ήπειρο.

Η παγωμάρα από την παραίτηση του Μάριο Ντράγκι σε συνδυασμό με την ανθεκτικότητα του Πούτιν στον συνεχιζόμενο πόλεμο που ο ίδιος άρχισε, την ενεργειακή κρίση και τις δυσοίωνες προβλέψεις για τον προσεχή χειμώνα -τον δυσκολότερο των τελευταίων πενήντα χρόνων- δείχνουν ότι η νέα εποχή θα είναι γεμάτη αβεβαιότητες, αστάθεια, φτώχεια και διαρκώς διευρυνόμενες ανισότητες.

Η Γαλλίδα υφυπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων Λορένς Μπουν υποστήριξε ότι ανοίγει «περίοδος αβεβαιοτήτων» ενώ ο Ευρωπαίος Επίτροπος Οικονομικών Υποθέσεων Πάολο Τζεντιλόνι έκανε λόγο για μια δυνητικά «τέλεια καταιγίδα».

Η ιταλική οικονομία είναι η τρίτη μεγαλύτερη στην ΕΕ, ενώ δεν πρέπει ξεχνάμε πως μόλις πριν από λίγους μήνες η «λύση Ντράγκι» χαιρετίζονταν από τις Βρυξέλλες και από ουκ ολίγους ηγέτες μεγάλων χωρών ως μια νίκη της λογικής στην οικονομία και της « σώφρονος τεχνοκρατίας».

Ο Ιταλός πρωθυπουργός , όμως, υπέβαλε την παραίτησή του στον πρόεδρο της χώρας, Σέρτζιο Ματαρέλα, ανοίγοντας τον δρόμο για πρόωρες εκλογές τον Οκτώβριο αφού είδε πως το σήριαλ της ανευθυνότητας καλά κρατούσε με πρωταγωνιστές το λαϊκίστικο Κίνημα Πέντε Αστέρων, την «ακροδεξιά» Λέγκα του Βορρά και τον υποτιθέμενο κεντροδεξιό και δια βίου λαϊκιστή Μπερλουσκόνι.

Το πιο κρίσιμο ερώτημα είναι το αν μπορεί να υπάρξει στήριξη της κοινωνίας και των πιο ευάλωτων στρωμάτων της , χωρίς να ανατιναχτούν οι οικονομίες και το πόσο ικανοί είναι οι λαϊκιστές να δημιουργήσουν και να εκμεταλλευθούν στη συνέχεια συγκυριακές έστω «αγανακτισμένες πλειοψηφίες».

Ο Ντράγκι κινήθηκε ισορροπώντας στα όρια του διλήμματος αυτού με τον κατώτατο μισθό αλλά και με το ύψους 23 δισ. ευρώ κυβερνητικό πακέτο οικονομικής βοήθειας για οικογένειες και επιχειρήσεις.

Ο ηγέτης των «Πέντε Αστέρων» , Τζουζέπε Κόντε, αρνήθηκε να τον υποστηρίξει, υποστηρίζοντας ότι ο κ. Ντράγκι έχει κάνει «πολύ λίγα» ενώ το κόστος ζωής είναι αβάσταχτο πια για την Ιταλία.

Ο πρώην επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας ηγείτο μιας κυβέρνησης συνεργασίας – εθνικής ενότητας στην Ιταλία από τον Φεβρουάριο του 2021.

Σε μια εποχή που όλο και πιο εμφανώς Κίνα και Ρωσία προσπαθούν να αλλάξουν τις παγκόσμιες ισορροπίες της οικονομίας σε βάρος της Ευρώπης πριν πάνε για την «μητέρα των μαχών», με την αναμέτρηση με τις ΗΠΑ, η έλλειψη σχεδίου και οράματος από την ΕΕ για αντιμετώπιση της φτώχειας , την κλιματικής αλλαγής, του αποκλεισμού και των ανισοτήτων σε συνδυασμό με τον ανεύθυνο λαϊκισμό οδηγούν κατ αρχήν τον Ευρωπαϊκό Νότο σε αδιέξοδο το οποίο αργά ή ή γρήγορα θα αντιμετωπίσει και η Ελλάδα.