Χθες στη βουλή, οι ρόλοι ήταν διαφορετικοί. Για την ακρίβεια είδαμε έναν διαφορετικό Τσίπρα. Ο πρωθυπουργός στην ύστατη ομιλία του πριν κλείσει η συζήτηση, δεν ήταν ο Τσίπρας που ξέραμε. Ήταν ήρεμος, απέφυγε τόσο τους πολλούς εξυπνακισμούς όσο και τα επιχειρήματα που συγκινούν την κοινοβουλευτική του ομάδα, αυτά με τη δικαιοσύνη και τα παρόμοια.

Η αλήθεια είναι ότι είδαμε και έναν διαφορετικό Μητσοτάκη. Σε πιο ψηλούς τόνους, με περισσότερη άνεση και περισσότερο χιούμορ. Αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Διότι το προεκλογικό τοπίο θα το καθορίσει ο πρωθυπουργός και το κυβερνών κόμμα.

Προφανώς η αλλαγή του πρωθυπουργού είναι μία πολιτική επιλογή. Μία πολιτική επιλογή να αλλάξει ακροατήριο ή τουλάχιστον να ικανοποιήσει το ακροατήριο, στο οποίο θέλει να απευθυνθεί.

Ο κ.Τσίπρας χθες ήταν περισσότερο statesman, παρά πολιτικός αρχηγός που θέλει να συναρπάζει μιλώντας στο θυμικό της παράταξης του.

Υπάρχουν δύο πιθανές ερμηνείες για το νέο στυλ:

Ή να είναι απόρροια των δημοσκοπήσεων που δείχνουν ότι οι Έλληνες πολίτες έχουν κουραστεί από το πολάκειο στυλ πολιτικής αντιπαράθεση.

Ή να είναι μία προσωρινή αναγκαστική επιλογή μέχρι να έλθει στη βουλή η συμφωνία των Πρεσπών. Δηλαδή να προσπαθεί αποφεύγοντας τις εντάσεις να στερήσει από το ΠΟΤΑΜΙ λόγους που θα δυσαρεστούσαν ακόμη περισσότερο τον κ.Θεοδωράκη.

Μία τέτοια εξέλιξη θα οδηγούσε σε αδιέξοδο τις πιέσεις που ασκούνται στον επικεφαλής του Ποταμιού και θα τον οδηγούσαν να ορίσει ως αντικαταστάτη του κ.Δανέλλη στην Επιτροπή Εξωτερικών και Άμυνας της βουλής έναν από τους βουλευτές που είναι κατά της συμφωνίας.

Η συναίνεση της Επιτροπής για για την εισήγηση της Συμφωνίας στη βουλή, δεν είναι βέβαιη, ειδικά μετά την χθεσινή ψηφοφορία που ο ΣΥΡΙΖΑ έδειξε να είναι χωρίς καθόλου συμμάχους.

Η προηγουμένη της συζήτησης της Συμφωνίας των Πρεσπών στη βουλή, δείχνει να εξελίσσεται σε είναι πιο σημαντική από την επομένη.

Διότι το ενδεχόμενο να πάει ο πρωθυπουργός σε μία προεκλογική περίοδο στο χθεσινό ήπιο στυλ θα είναι μία πραγματική ανατροπή.